Great Barrier Island

Great Barrier Island

De laatste bestemming kan ik ook afvinken, want afgelopen weekend ben ik naar een heel bijzondere plek geweest. Het ligt op 88 kilometer noord-oostelijke richting vanaf Auckland. Je hebt twee opties om ernaartoe te reizen. Je kunt de ferry nemen en dit duurt zo’n 4.5 uur of je kunt kiezen voor een vlucht. Je gaat dan met een mini vliegtuig en bent 30 minuten later op je bestemming. Deze keuze was niet moeilijk. We gaan vliegen natuurlijk!

De dag van vertrek stonden we vroeg op. Onze vlucht vertrok namelijk om 07:30. Het was echt een mini vliegtuigje. Met totaal 10 personen zaten we in een knusse cabine. Je kunt alles goed voelen. Het opstijgen en landen is zo intens, omdat je elke beweging voelt. Het was geweldig om mee te maken en het uitzicht was fantastisch. Echt super van genoten.

Eenmaal aangekomen op het eiland liepen we richting het auto verhuurbedrijf. Een van de meiden had een terreinwagen geboekt, omdat de wegen vaak slecht zijn. De eigenaar kwam naar ons toe met de mededeling dat er slecht nieuws was. Onze gehuurde auto was de avond ervoor gecrasht. Er was geen andere grote auto beschikbaar. Niet getreurd, er kwam daarachteraan een hele verassende zin. Ze zei: jullie hebben zojuist een upgrade gekregen naar mijn auto…en wat voor eentje!!! Een BMW X5 whoehoeeee! Wij waren de andere auto al vergeten en gingen helemaal uit ons dak. Wanneer krijg je zo’n kans om in een auto als deze rond te rijden in Nieuw Zeeland? Grijpen dus! De hele ochtend erin rondgereden en om de beurt mogen ervaren hoe zo’n auto rijdt. Toch lachen dat een paar meiden zo uit hun dak kunnen gaan om een gave bak! Aan het eind van de ochtend kregen we een belletje. Onverwachts kwam er visite en daarom wilde de eigenaar haar eigen auto terug hebben. De teleurstelling was zeer groot, haha! Wat voor eentje zullen we nu krijgen? Wil je even lachen? Het was een auto van maar liefst 26 jaar auto en handgeschakeld..hahahahaha. Van luxe naar vrijwel niks, maar wat hebben we een lol gehad om die rammelbak. We kwamen toch mooi overal.

Op het eiland kon je van alles doen. Het weer was geweldig, super zonnig en zo’n ruim 25 graden. We besloten een aantal bays te bezoeken en een hike te doen. De hike bracht ons naar de Windy Canyons. Dit zijn hele grote cliffs. Na rond te hebben gereden en gekeken gingen we inchecken bij ons hostel. Er verbleef een hele groep met vissersmannen die in de avond nog even een goed feestje gingen vieren. Er was ons verteld dat er een Ierse pub zat op het eiland die verkozen is tot de beste Irish Pub van de wereld naast Ierland zelf. Dat is best wel een hele grote titel. Dat moesten we even gaan bekijken. Heerlijk gegeten daar en de Apple Cider was ook erg lekker.

De volgende dag hadden we lekker even uitgeslapen, gewoon omdat dat kan. Je leeft tenslotte op eiland stijl. We zijn vervolgens een wandel track gaan doen richting natuurlijke hot springs. Daar hadden we onze privé plek gevonden en gerelaxed. Later in de middag was het nog steeds super warm en onze vlucht ging pas om 19:30 terug. Op naar een ander strand. Medlands beach heet het en dit is een echt surfersstrand met flinke golven. Daar nog even liggen bakken om te werken aan een kleurtje. Het begint nu ergens op te lijken.

Tijdens de terugvlucht had ik de massel om direct naast de piloot te zitten. Dat heeft mooie foto’s opgeleverd. Gave ervaring zo voorin de cockpit!

De weken gaan nu hard. Over zo’n 6,5 week vlieg ik terug naar Nederland. Dus ik ga nog even goed genieten van het heerlijke zomerse weer.

Without new expierences , something inside of us sleeps.

The sleeper must awaken.

Bay of Islands & Abel Tasman National Park

Bay of Islands

Dit plaatsje was de laatste bestemming op mijn bucket list. Lange tijd heb ik gewacht op een weekend met mooi weer. Eindelijk was alles gepland. Op naar een prachtige plek in Nieuw Zeeland. De Bay of Islands bestaat uit 144 eilanden. Er is van alles te bewonderen. Vrijdag avond laat zijn we met z’n vieren aangekomen in het hostel in Paihia. De volgende ochtend zijn we op tijd opgestaan, maar helaas werd de geplande boot tour gecanceld voor de dag. We gingen namelijk een dolphin discovery tour doen, maar het water was te wild. Ergens vond ik het wel prima om aan het vaste land te blijven, haha. Zeker na mijn iets te wilde boot avontuur in Kaikoura. Het mooie was dat de tour verplaatst kon worden naar de zondag. Fingers crossed dat het dan wel door gaat… We zijn niet stil blijven zitten die dag. Het was gewoon droog met een forse wind, maar verder heerlijk. Op de weg naar de Mermaid Pools zag ik een bordje staan met “glowworm cave”. We werden nieuwsgierig en besloten het bordje te volgen. Heel spontaan eindigde we in een grote grot waar we een rondleiding kregen. Het was geweldig om door de grot te lopen en honderen of zelfs duizenden glowworms te zien glinsteren. Ook kregen we een close up van hoe zo’n worm er nu echt uitziet. Ik kan je vertellen…niet al te best haha. Het is best wel een vies gezicht als je met je zaklamp erop schijnt. Het licht kun je beter lekker uitlaten!

De volgende stop waren de Mermaid Pools. Dat is een plaats waar je een soort pool hebt in de zee. Dat gecreëerd wordt door rotsen. Jammer genoeg was het hoogtij al begonnen en werden we weggespoeld al wilden we er heen lopen. Daarna zijn we teruggereden naar het plaatsje Paihia en daar rond gelopen. In de avond heerlijk gegeten in een restaurant gelegen aan het water.

De ochtend erna kregen we het verlossende belletje dat de tour door ging. Eerst hebben wij de ferry gepakt naar Russell en daar rondgekeken. Vanaf daar vertrok in de loop van de middag de boot. Het was super mooi en zonnig weer, dus al snel zaten we voorop het dek van de catamaran. Er gingen minuten voorbij en na een uur zagen we nog niks. Zouden we het geluk hebben om de dolfijnen te zien?? Hmm altijd spannend. Het antwoord was ja!!! Ineens zagen we de eerste de lucht ingaan. Voor ik het wist waren we omringd door dolfijnen. Wow! Kippenvel! De eerste keer zag ik ze in mijn allereerste weekend in Nieuw Zeeland. Ze sprongen in de lucht en zwommen voor ons uit. Er waren ook kleintjes bij. Wat zijn het toch inspirerende beestjes. Als extra uitstap stopte we op een van de mooie eilanden om even te genieten van het weer.

Dit was het wachten dubbel en dwars waard! Wat heb ik genoten van de wonderschone natuur!

Er staan nog meer avonturen op de planning, want nieuwe plekken ontdekken is wat ik het allerliefste doe J

~Dear ocean, thank you for making us feel tiny, humble, inspired and salty..all at once~

Abel Tasman National Park

Yes, ik mocht nog een laatste keer terug naar het wonderschone Zuidereiland. Het was tijd voor het meest noordelijke stukje van het eiland. Deze heb ik tijdens de reis met mijn ouders wegens tijd gebrek niet kunnen doen. Mijn ticket had ik al een paar maanden terug geregeld. Om 6 uur ’s ochtends gingen we met totaal 5 meiden de lucht in. Een kleine anderhalf uur verder landen we in Nelson. Vanaf daar hebben wij de shuttle bus geregeld en de huur auto opgehaald. Rond half 9 zijn we het centrum van Nelson ingegaan. Er was daar namelijk een Farmers market. Dat is een markt met allemaal lokale producten, maar ook buitenlandse invloeden. Zo was er echte Nederlandse appeltaart en ook Nederlanders die het verkochten. Erg leuk om toch even in het Nederlands te babbelen.

Na de markt zijn we naar Kaiteriteri gereden. De plaats die grenst aan het National Park. Vanaf hier gaan alle water taxi’s en cruises. Wij hadden een 4 uur durende cruise geboekt om alle stranden van Abel Tasman te zien en de wereldberoemde Split Apple Rock. Het was geweldig mooi weer. Boven de 20 graden en zeer veel zon. Bovenop de boot waren zitplaatsen dus daar zaten we heerlijk te genieten van het uitzicht. De zee was best wel onrustig. Hoge golven maar op een leuke manier. Dat zorgde voor flink wat lol, want we werden continu nat gesprayd. We waren op een gegeven moment helemaal zeiknat. Na de cruise zijn we naar het hostel gegaan en hebben we een hapje gegeten.

Dag nummer twee en wat was het opnieuw heerlijk weer. Dit keer stond er een hike op de planning. We hebben de water taxi gepakt richt de Apple Tree Bay en zijn daar uitgestapt. Vanaf daar zijn we een 2.5 uur durende hike gaan doen naar het plaatsje Anchorage. De hike was heel leuk. Grote delen door het bos met tussendoor steeds stranden die je kon bekijken. Tussendoor mooie foto’s kunnen maken en na de hike op het strand gerelaxd. Abel Tasman staat bekend om zijn “Golden Sand Beaches” en terecht! Adembenemend! Aan het einde van de dag bekeken we de botanische tuinen en een kerk. Vervolgens de vlucht terug naar Auckland. Het is zo gaaf om in een weekend even over te vliegen. Zoiets doe je normaal ook niet zo snel.

~A walk in the nature walks the soul back home~

Zuidereiland: deel 2

A beautiful little church, Lake Tekapo and Christchurch.

Vanuit onze campground zijn wij richting lake Tekapo gereden om het meer te bekijken. Bij het meer vindt je een bijzonder kerkje die veel gebruikt wordt voor huwelijken. Het meer was blauwer dan blauw en samen met het kerkje gaf het een unieke uitstraling. Binnenin de kerk mocht je geen foto’s nemen wegens privacy, maar van buitenaf kun je je al inbeelden hoe mooi het binnen moet zijn. Een bezienswaardigheid die je echt niet mag overslaan. Onze volgende overnachting was in Christchurch, dus we gingen de weg weer op. De wegen ernaartoe waren vooral omringd door weilanden met vee. Meer een platteland beleving. Eenmaal aangekomen in Christchurch kon je duidelijk zien waar de aardbeving zijn sporen had nagelaten. Vreselijk om te zien. Veel wordt opgebouwd en gebouwen stonden in de steigers. Midden op een plein stonden allemaal witte kruisjes die de soldaten van de oorlog herdachten.

Time for Kaikoura…can you already spot some whales??

Deze dag stond er niks op de planning. We moesten alleen zorgen dat we gedurende de dag uitkwamen in Kaikoura, omdat de dag erna de Whale Watch boot tour gepland stond. Daar hebben wij alle drie erg naar uitgekeken. Het zijn bergachtige wegen met stijle cliffs, dus het duurde even voordat we er waren. Aardbevingen komen hier vaker voor en je zag hele delen van de weg die waren afgebrokkeld. Ook dit waren ze keurig aan het repareren. Langs de kust van Kaikoura zijn we een paar keer gestopt, want waar kun je zeehonden zoveel zien als daar? Overal op de rotsen langs de weg en dobberend in het water zag je ze. Natuurlijk heb je stille hoop ergens een spuitgat te zien met een teken van een walvis of misschien wel dolfijnen. Niks kunnen spotten maar hierover later meer.

In de avond zijn we geëindigd op een camping met een restaurant en hotel eraan vast. Het bleek een traditionele Ierse pub te zijn. Die typische muziek hadden we na een tijd wel gehoord haha. Tijdens de nacht kwamen twee hanen ons vergezellen. Vanaf half 5 hebben ze ons elke 5 minuten wakker gekukelekuuuut. Ach ja, hoort er ook weleens bij hahahaha!

Whales, boat tour, sea sickness!!

Ondanks de verstoorde nachtrust keken wij ontzettend uit naar de boot tour. Walvissen spotten is toch mega gaaf! Aankomend bij de tour operator kwamen ze met het nieuws dat het niet zeker is of het door kan gaan. De ochtend tours waren al gecanceld wegens zeer heftige weersomstandigheden. In spanning wachtte we af. Toen kwam het verlossende bericht dat het door ging. Er waren wel een paar haken en ogen. Ten eerste was de zee zeer ruig, ten tweede was de kans op zee ziekte heel erg aanwezig en ten derde kon het zijn dat als ze op het water waren ze altijd nog om konden keren.

Nu weet ik van mijzelf dat ik vaak ziek ben in de auto, bus, vliegtuig en dus eigenlijk elk voertuig. Toch krijg je deze kans maar een keertje dus die grijp ik! Zee ziekte pilletje was al ingenomen en hopsakee gaan met die banaan! De boot was erg luxe met hele comfortabele stoelen die mee veerde met de golven. Na vijf minuten op de boot dacht ik bij mezelf. Wat heb ik mezelf aangedaan?! Zo’n ruige zee heb ik nog nooit eerder gehad. De boot kwam zelfs uit het water, waarbij je de motor hoorde ratelen. Goed, nu even doorzetten en laat de walvissen maar komen. De eerste werd gespot na ruim een uur. Volle vaart eropaf, maar helaas was deze alweer naar de diepte gedoken. Uiteindelijk kwam er nog een stukje hoop dat er eentje gezien was. Deze was nog net boven en we hebben zo’n 3 minuten ervan kunnen genieten. Niet alleen ik, maar ook mijn ouders en veel anderen op de boot waren goed zeeziek. Met flinke zee benen stonden we te wiebelen op het dek voor het perfecte plaatje. Wow, wat een kick was dat! Ze zijn gigantisch!!! In de wateren van Kaikoura vindt je onder andere ook orca's, witte haaien, paar soorten dolfijnen, zeehonden, inktvis en nog veel meer.

Ontspannen in hot pools

Na de tour had ik een relaxte namiddag geregeld bij het welbekende Hanmer Springs. Daar heb je een park met allerlei verwarmende spa baden. Dat konden we wel goed gebruiken na zo’n heftige ochtend. Gelukkig geen golven in de baden hahaha. De camping was middenin het bos en deze nacht was het muisstil.

Surprise: more seals, pannekoek rotsen?! En meer

Vanuit Hanmer Springs vertrokken we richting de westkust op zoek naar een zeehonden kolonie in Cape Foulwind. Een korte wandeling vanaf de parkeerplaats en daar lagen ze allemaal verspreid over een grote rotsenpartij. De zee was ontzettend ruig en dat gaf het een mooi plaatje. Er waren heel veel jongen geboren die bij hun moeder dronken en schreeuwde om aandacht. Dolfijnen kon je er ook spotten, maar daar was de zee te wild voor. Erna stonden de beroemde pancake rocks op de planning. Dit zijn hele aparten rotsformaties gelegen in het plaatsje Punaikaki. Je kon er via een wandelpad tussendoor lopen en je zag het water tegen de rotsen op botsen. Overal stonden waarschuwingsborden dat je leven meer waard is dan een gave selfie. Mensen zijn hier dus verongelukt door over de hekken te stappen en de diepte in te vallen. Heftig hoor.

Op naar onze campground in Hokitika wat halverwege de westkust ligt. Deze heb ik gekozen met een speciale reden. Er was namelijk een Glowworm Dell op loopafstand. In Nieuw Zeeland heb je de zogeheten glimwormen die in grotten en aan bergwanden te spotten zijn zodra het donker is. Dit wilde ik mijn ouders heel graag laten zien. Het waren er heel veel. Het blijft indrukwekkend.

Glaciers and the most beautiful mirror lake

Dit was onze eerste dag met de hele dag regen. We mochten echt niet klagen na al die prachtige dagen. Het was tijd om de gletsjers te bekijken. De eerste was de Franz Josef gletsjer die te bekijken is als je 1.5 uur wandelt. Het begon eerst te miezeren en later echt flink te regenen. Eenmaal aankomend bij de gletsjer was het helaas te mistig dat de gletsjer volledig verdwenen was. Erg jammer, maar de wandeling was alsnog leuk om te doen. Op de rotswanden liepen nog een soort geitjes.

Vanwege het slechte weer besloten we de rest de dag erna te bekijken en dat was een goede keuze. De Fox Glacier was duidelijk zichtbaar en het spiegelmeer was adembenemend. Het was perfect symmetrisch. We liepen via een mooie boswandeling om het meer heen met allerlei uitkijk punten. Amazing!!!

The blue pools, Wanaka’s lone tree

Nog een paar dagen te gaan en zo gingen we richting de ena laatste bestemming. Tussen Fox Glacier en Wanaka ligt het plaatjes Makarora en daar heb je een blue pools track. Hier kun je de aller blauwste pools vinden. Ook vindt je er de swing bridges.

Halverwege de middag stonden we in Wanaka. Het was een prachtige zonnige dag, dus veel mensen waren aan het relaxen op het strand. Terrasjes zaten vol en iedereen was vrolijk. Wanaka heeft een apart verschijnsel, namelijk een boompje in het water. Deze wordt de Lone Tree genoemd en deze wilde ik heel graag op de foto zetten. Vanaf een afstand kun je hem eigenlijk niet zien en als je dichtbij komt is het echt een leuk boompje.

Why not do something crazy?

Al maanden roep ik dat ik graag iets extreems wil doen, waarbij ik nog een laatste keer symbolisch mijn grenzen kan verleggen tijdens dit jaar in Nieuw Zeeland. Uiteindelijk heb ik heel spontaan een Paraglide tocht geboekt. Super spannend, maar hoe gaaf om hoogtevrees te gaan overwinnen. De volgende ochtend stond ik klaar om te gaan. Super leuke crew en ik was er klaar voor. In het tuig gehezen en bevestigd aan de instructor. Uitleg gekregen over het “ren gedeelte” en dan doet de wind de rest. Kijk, daar ging het dus mis. Het was een gigantische warme dag, zo’n 25 graden en bijna geen wind. Bovenaan de berg leek het goed te komen en we hebben het rennen geprobeerd, maar helaas viel de parachute op de grond. We wachtte voor enkele minuten of de wind nog zou veranderen. Jammer genoeg was dit niet het geval. Het werd gecanceld.. niet veilig genoeg. Enorm balen natuurlijk, maar ik heb het tenminste geprobeerd. Ik ga proberen het ergens anders nog te doen!

Back to Queenstown

De campeer plaats was in hartje Queenstown. Tijd om het stadje te verkennen. Er zijn veel winkels en toevallig was er een Jazz festival. Op een plein speelde een bandje en die deed allemaal covers. Erg gezellige sfeer. Queenstown is echt een stad met veel jongeren en adrenaline kicks. Overal zie je bedrijven die bungee jumpen, skydiven en dat soort dingen aanbieden. Als ik toch een daredevil was…

Wel zijn we naar een bungee jump platform gereden om mensen de diepte in te zien springen. Hun liever dan ik! Dapper hoor, springen gelijk.

Arrowtown

Na Queenstown wilde we nog gaan kijken bij een klein dorpje en zo kwamen we uit bij Arrowtown. Een plaatsje met een heel eigen karakter en kleine boetiekjes. Ook hadden ze een snoepwinkel met zelfgemaakt fudge uit Nieuw Zeeland. Dat is hier heel erg populair. Yammie!

Time to go.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Onze reis zat erop en we nemen een lading aan nieuwe herinneringen mee. De camper uitgeruimd en ingeleverd. We moeten helaas “goodbye” zeggen tegen het zuidereiland.

In 1 woord FANTASTISCH!

Bedankt voor het lezen, ik hoop dat jullie het leuk vonden en een beetje een indruk hebben gekregen van onze reis. Liefs!

Zuidereiland: deel 1

Hallo allemaal,

Hierbij vertel ik jullie het eerste deel van onze prachtige vakantie naar het zuidereiland.

Het gaat even in twee delen, omdat het anders veel te veel wordt.

~The best thing you can do, is creating you’re best moments with loved ones~

Woensdag 4 oktober.

Na al die maanden gewacht te hebben, mocht ik eindelijk de laatste ochtend wakker worden met het idee dat ik mijn ouders weer zou gaan zien. Het was ook nog eens dubbel feest, omdat ik 23 jaartjes jong werd. Maandag heb ik het ook nog gezellig met een aantal vriendinnen gevierd bij een chocolate boutique en ben toen flink verwend. Gelukkig sliep ik best goed ondanks dat ik super excited was natuurlijk. In de loop van de week waren er kaartjes binnengekomen en zelfs een pakketje van mijn vriendinnetjes. Ongeveer een half uurtje heb ik alles opengemaakt en ik voelde mij meteen jarig. Veel appjes ontvangen van iedereen. Vervolgens ging ik naar de keuken en werd ik toegezongen door mijn hostmum en kreeg ik van hun ook een cadeautje en van de kids een tekening.

Even de kinderen ontbijt gegeven en naar de opa en oma gebracht en toen was het echt zover. Op naar Auckland Airport. Het is lastig te omschrijven wat er allemaal door je heen gaat en het is ook gek dat je shakend bij de aankomsthallen staat. Het zijn toch gewoon je ouders? Hahaha, opgebouwde spanning zullen we maar zeggen.

Om 11:15 stond ik klaar en zag ik op het digitale boord dat het vliegtuig was geland. Die minuten leken wel uren te duren. Telkens gingen de automatische schuifdeuren open en dacht ik ja ja…en toen toch niet, haha. Uiteindelijk zag ik ze al zoekend richting de deuren lopen. Snel een fotootje gemaakt en toen hield ik het niet meer. Gauw op ze afgerend J! Wat waren we blij!! Zo onwerkelijk!

Ze hadden een flinke reis met veel turbulentie achter de rug, dus ik heb ze naar het hotel gereden en daar begon mijn moeder super hyper te worden. Ze had namelijk mega veel cadeautjes meegenomen en kaartjes van vrienden/familie. Super leuk was dat!! Daarna naar een strandje gegaan om een heerlijk ijsje te eten. Vervolgens nog naar een mooi park in de buurt geweest en naar de top gereden om hun een beetje een indruk te geven van Auckland city.

In de avond hebben we sushi (ons favoriete maal) gegeten en toen zat dag 1 erop.

De dagen erna.

Donderdag heb ik gezellig met mijn ouders ontbeten en daarna heb ik de kids opgepikt bij hun opa en oma. Tijd om ze aan elkaar voor te stellen. Erg schattig, want ze waren best wel verlegen. Dat was snel over toen ze overladen werden met leuke presentjes. Het weer was heerlijk zonnig dus besloten we de kids mee te nemen naar een speeltuin. Ze sprongen de zee nog in en we hebben het afgesloten met een ijsje. Het was meteen een leuke klik.

Vrijdags maakte we alles op orde voor de reis naar het zuidereiland en zijn we naar een shopping mall gegaan.

And so the roadtrip begins..

Zaterdag ochtend om 8:30 ging onze vlucht richting het prachtige Queenstown waar de camper op ons stond te wachten. Eenmaal aangekomen belde ik de shuttle service en werden wij naar het camper verhuurbedrijf gebracht. Toen was het tijd om de camper te verkennen. Met instructie video’s moesten wij alles zelf uitvogelen en natuurlijk alle koffers uitpakken en alles inruimen. Dat was nog even een klusje, maar toen dat gebeurd was konden we onze reis beginnen. Een hoop boodschappen ingeslaan en vervolgens richting de eerste gratis campground gegaan. De weg ernaartoe was al adembenemend. Queenstown is een stad die omringd is door prachtige bergen met sneeuw op de top. De eerste camping was top. Er was verder niks, maar de camper is self-contained. Dat betekend dat je overal mag staan, omdat je een wc/douche hebt. De camper had bij de zithoek veel ramen, waardoor je tijdens het avondeten uitkeek op de bergen. Ongelofelijk om dat mee te maken. Het wakker worden trouwens ook!

Dreams do come true

Als klein meisje droomde ik altijd van 1 ding en dat is paardrijden in een prachtige natuur, zoals ze dat in films altijd doen. Vandaag kwam deze uit! Ik ging namelijk een track doen in Glenorchy, de film set van onder andere The Lord Of The Rings en Narnia. Bij aankomst zag ik al een oude man met een snor en cowboyhoed. Ik was door het dolle heen. Er was veel animo voor, want we waren met een flinke groep. Vanaf het verzamelpunt reden we met een busje richting de horse farm en daar stonden bijna 70 ruinen. Iedereen kreeg een paard toegewezen afhankelijk van je niveau. Mijn paard heette Tui en was heel lief. Toch wel even wennen om na twee jaar weer op een paard te zitten, maar wat heb ik genoten van het vrije gevoel en de adembenemende natuur. Een dag om nooit meer te vergeten.

Vanuit Glenorchy hebben we een lange reis gemaakt richting Manapouri om de dag erna een boot tocht te maken.

The sound of silence at Doubtfull Sound.

Deze tour beloofde al indrukwekkend te worden dus ik keek er al super naar uit. Een tour van zo’n 7-8 uur over de prachtige “sounds”. We begonnen op de eerste boot en kregen een indruk van de omgeving. We vaarde over lake Manapouri. Omringd door de mooiste bergen en daarop zag je kleine watervallen. Na zo’n 1,5 uur stapte we van de boot om verder te gaan met een bus. Deze bracht ons naar de Doubtfull Sound. Het waren stijle wegen met een heftige afgrond haha, maar dat heb je nu eenmaal hier. De tour ging verder en we gingen op zoek naar wildlife. Het is ons gelukt om 2 crested penguins, 2 walvissen en een gigantische zeehondenkolonie te zien. De walvissen waren aan het migreren naar andere wateren, dus daar hadden we echt geluk mee. Het weer was ook super, maar de wind waaide je zowat het dek af haha. Het is het helemaal waard. Op het einde kwam het welbekende moment “het geluid van de stilte”. De motoren werden voor enkele minuten uitgezet. Wow! Je hoorde helemaal niks, behalve het klotsen van het water en de zingende vogels. Kippenvel!!

Time for nuggets, many seals and Dunedin.

Manapouri zat erop en het was tijd om een stukje langs het zuiden te gaan om uiteindelijk in het plaatsje Dunedin uit te komen. Op de weg ernaartoe had ik nog een paar stops ingepland. Zo gingen we naar Kaka point, een heel mooi strand en reden we vanuit daar naar het eindpunt Nugget Point. Een plaats met een vuurtoren en zogeheten nuggets in het water. De natuur was erg ruig met de cliffs. Op een gegeven moment spotte mijn vader de eerste fur seal / zeeleeuw en vanaf toen bleven ze tevoorschijn komen. Sommige lagen te rusten op de rotsen, andere dobberen in het water. Het is bijzonder om zo dichtbij te komen in hun leefgebied. Het werd al vrij laat en we moesten nog zo’n 2 uur rijden vanaf daar, maar daar was de volgende afleiding. Op de strandjes langs de weg hou je altijd goed je ogen open, want je weet nooit of er misschien iets ligt. We reden en reden en ineens zei ik STOP haha. Daar zat namelijk een zeeleeuw op het strand helemaal alleen. Gauw de auto uit om hem goed te bekijken. Heerlijk rollend in het zand was hij aan het genieten van het zonnetje. We konden zo dichtbij komen. Het ontroerde ons helemaal, het zijn zulke lieve aandoenlijke beestjes. Toen snel naar het holiday park gegaan. Dag nummer 4 en je was weer fantastisch!

The next destination will be..spectaculair and steep!

Dunedin staat bekend om een bepaalde wereldrecord, namelijk de stijlste straat van de wereld. Dit is de Baldwin Street. Best wel pittig om omhoog te lopen, haha.

Van een vriendin hoorde ik over een heel gaaf strand, genaamd Sandfly Bay. Dit is gelegen aan een bay in de Otago Peninsula. Een plek waar zeeleeuwen op het strand liggen en op de zandduinen. Dit moet je natuurlijk gezien hebben. Het stormde behoorlijk dus we moesten ons warm aankleden. Op het strand zag je de eerste bruinachtige bolletjes al liggen. Een man vertelde ons dat je wel moest opletten dat je niet zomaar bijna over ze heen loopt als het ware, haha. Het was een heel avontuur en we zagen er een stuk of 10 op het strand, waaronder een groot mannetje. Dit heeft veel indruk op ons gemaakt en we hebben wat leuke selfies gemaakt natuurlijk J. De weg terug moesten we een zandduin beklimmen die stijl en hoog was. Wat ben ik trots op mn moedertje dat ze dit gered heeft.

De volgende camping lag aan het mooie Lake Benmore en was heel afgelegen, geen wifi verbinding niks. Alleen ons en de natuur. Dat is soms best heel erg lekker! Het was er zo stil dat je prima kon relaxen op de meest ongewone plekken.

Lake Pukaki, fresh salmon, Mt Cook.

Lake Pukaki stond ook zeker op onze route, want dit helder blauwe meer met de witte bergen op de achtergrond met als uitschieter Mt Cook mag je niet overslaan. Mt Cook is bekend van The Lord Of The Rings. Mijn vader wist daar het een en ander over te vertellen gelukkig.

Ze hadden een soort zalm boerderij concept en daar kwam allerlei verse zalm producten vandaan. Hier hebben wij heerlijk van gesmuld, jammie.

Op naar Mt Cook. We hadden een wandeling gekozen die goed te doen was. Die bracht ons naar de Tasman Glacier en blue pools. Het waren uiteindelijk best nog een aantal trappen omhoog, maar het uitzicht was zo mooi!!! Gletsjer water met ijsblokken erin. Dit zie je ook niet elke dag. De Blue Pools waren nu groen gekleurds, vanwege het alg dat van de bergen afstroomt in de pools. Dit is wel echt een van de mooiste plekken op het zuidereiland voor mij! Omringd door die berg partijen met een weg ertussen. Schitterend!!

Dit was het eerste deel. De volgende volgt nog snel. Er staan nog meer foto's in de foto galerij!

Cape Reinga

Cape Reinga

Het is weer tijd om mijn verhalen met jullie te delen. Het was namelijk een super leuk weekend en wat heb ik weer genoten zeg! Er staan nog twee plekken op mijn bucketlist voor het Noordereiland en daar was dit een van.

Samen met vier Duitse meiden ben ik op vrijdag avond richting Paihia gereden. Dit was een plaatsje dat halverwege op de route was. Rijden naar het meest noordelijke punt van Nieuw Zeeland duurt wel even. Het is namelijk zo’n 6 à 7 uur rijden. Gelukkig was het een SUV auto dus die zijn heel sterk. We verbleven de eerste nacht in een hostel en dat was allemaal prima geregeld. De dag erna vertrokken wij naar de eerste bezienswaardigheid, namelijk de Rainbow Falls. Een brede rivier die van de rotsen naar beneden deinsde. Een prachtige plek was het. Erna zijn wij richting de vuurtoren in Cape Reinga gereden. Na zo’n 3 uur kwamen we aan. Het is ongeveer 20 minuten lopen naar de toren en dan is het enige uitzicht, de oceaan! Het einde van het Noordereiland. Gek om te zien! Er stond een paal met verschillende bordjes die aangaven hoe ver bepaalde landen vanaf dat punt zijn. Zo ook bijvoorbeeld London met ruim 18.000 km. Een aantal km meer en ik ben thuis, haha. Cape Reinga is wel een van de meest bijzondere plekken waar ik geweest ben. Het prachtige zonnige weer hielp enorm mee. Het was gewoon adembenemend.

Na Cape Reinga zijn we nog naar een heel bijzonder strand gereden. Het heet Spirit’s Bay. Op het eerste gezicht lijkt het een normaal strand, maar als je naar het zand kijkt is het niet alleen zand maar kleurrijke schelpjes. Dat maakt het zo speciaal. Op de weg ernaartoe liepen overal wilde paarden in kuddes rond. Er stonden waarschuwingsbordjes langs de weg met “Horses Crossing”. Fantastisch toch, dat kan hier gewoon! Erna reden we naar het motel in Pukenui om bij te komen van de lange rit.

De laatste dag stond het beroemde 90 miles beach op de planning. Dit is een strand met een lange kustlijn en een van de weinige stranden waar je op mag rijden met een vergunning. Wij konden dat helaas niet met de huur auto. Het was gaaf om de andere auto’s te zien rijden. De laatste stop was in Waipoua Forest. Dit staat bekend om de grote beroemde Kauri Trees. Hier staat een gigantische boom en die wilde ik maar al te graag bewonderen. Nou ik kan je vertellen die was gigantisch!!!! De boom wordt “Tane Mahuta” genoemd en is de oudste Kauri Tree van New Zealand. Geschat op zo’n 2000 jaar oud, zo indrukwekkend! De rest van de bomen in het bos waren ook mega groot, maar dit was echt niet normaal haha!

Het weer begint nu steeds mooier te worden en de regen wordt minder. Op naar velen mooie trips nog en nieuwe avonturen. Deze kan in ieder geval de boeken in!

Tot de volgende keer! 

Raglan, Manukau Heads & Rotoroa Island.

Een relaxed weekendje in Raglan met de meiden

Na een aantal weken in Auckland te hebben doorgebracht voor onder andere een hike door het Wenderholm national park en het bezoeken van een Dutch Market zijn wij weer op een weekend trip gegaan. Het voelde al zolang geleden. Het weer is hier nog steeds niet fantastisch. Zeker in de weekenden zijn de voorspellingen vaak niet veel goeds. Ondanks dat wilden wij er even uit. Onze keuze viel op Raglan. Een relaxt plaatsje waar veel gesurft wordt. Het is een plek waar je goed kunt chillen. Dat komt even goed uit, haha. Surfen hoefde van ons namelijk niet.

Op zaterdag ochtend zijn wij naar Jucy gegaan om de huur auto op te halen. Sanne en ik waren de chauffeurs voor het weekend. Het was nog steeds regenachtig, maar we gingen vol goede moed richting Raglan. Dat is zo’n 2 à 2,5 uur rijden. Als eerste zijn we gestopt bij de bekende “Bridal Veils Waterfall”. Dit is een gigantische waterval die met veel kracht recht naar beneden in de rivier stort. De weg ernaartoe was door een bos en de weg naar beneden was met de oh zo fijne trappen. Naar beneden is geen probleem, maar omhoog pfoe. Dat went nooit haha. In het stadje even boodschappen gehaald en wat geluncht. Toen zijn we richting de airbnb gegaan. Het was zo’n 20 minuten buiten de stad. Helemaal afgelegen op een grote heuvel stond een groot huis. De eigenaren waren super vriendelijk. Dit was de mooiste accommodatie tot nu toe. Heel ruim opgezet en super netjes. Aan het eind van de middag zijn we naar Ruapuke beach geweest. In Raglan kun je heel goed surfen. Er zijn hoge golven en het water is ruig. Het was een prachtig uitzicht, omdat het een beetje richting zonsondergang ging. Het begon wel hoog tij te worden dus we moesten rennen op een gegeven moment haha. Eenmaal richting de auto gelopen, begon het gigantisch te regenen. We waren compleet doorweekt! Gauw terug naar de airbnb voor een warme douche! In de avond gezellig kaartspelletjes gespeeld en gekletst. Een echte meiden avond!

De zondag begon relax, lekker uitgeslapen en ontbeten. Daarna naar twee stranden geweest. De ene was het populaire surfstrand Ngarunui en de andere heet Manu Bay. Helaas waren er geen surfers door het slechte weer. De golven waren zo hoog! Op de terugweg maakten we een tussenstop in Hamilton city. Daar waren we allemaal nog niet eerder geweest.

Het was een zeer geslaagd weekend weer. Ook Raglan kan ik van mijn lijstje afstrepen. Zo wordt mijn bucketlist steeds korter!

Rotoroa Island and Manukau heads.

Het wordt weer tijd voor een blogje. In de tussentijd heb ik natuurlijk niet stilgezeten. Het zijn allemaal dag tripjes dit keer.

Samen met twee andere meiden wilden wij een eiland gaan bezoeken. Uiteindelijk viel de keuze op Rotoroa Island. Dit ligt op 75 minuten varen vanaf de haven van Auckland. Het is een plek die vroeger gebruikt werd voor alcoholisten. Op dit geïsoleerde eiland konden ze afkicken en zich richten tot het geloof. De eerste poging om met de ferry die kant op te gaan mislukte helaas. Het was compleet volgeboekt. Aangezien het nog maar 08:30 in de ochtend was en het weer heerlijk was hebben wij ter plekke andere plannen gemaakt. Op naar Manukau Heads. Dit is 1,5 uur rijden richting het zuiden van Auckland. De route ernaartoe brengt je langs prachtige landschappen. Het uiterste puntje is de kleine vuurtoren waar je ook in kunt. Het uitzicht is heel mooi en je kunt een groot deel van Auckland zien.

In de avond had ik een afscheidsfeestje van Alina. Ze is in de afgelopen 6 maanden een hele goede vriendin geworden. Altijd een raar gevoel om “dag” te zeggen, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Gelukkig is afstand een ruim begrip na Nieuw Zeeland.

Om nog even terug te komen op Rotoroa Island. Afgelopen weekend zagen de weersvoorspellingen er zeer gunstig uit op zondag. Sanne en ik zeiden gelijk laten we kaartjes boeken en eindelijk erheen gaan. Ook een Argentijnse vriendin sloot erbij aan. De boottocht naar het eiland was al super mooi. Je zag alle dichterbij gelegen eilanden vanaf een andere kant. Helaas geen dolfijnen, walvissen of iets gespot. (Hopen mag altijd, haha) Om 10:00 uur kwamen wij aan en kregen een korte introductie over de regels en hikes op het eiland. Ons doel was het hele eiland te verkennen. Je had een zogeheten ladies bay en mens bay. Dat was vroeger van elkaar gescheiden. Je had ook meerdere look out points waar je flink voor moest klimmen, maar het was absoluut de moeite waard. Bovenaan een heuvel stond een sculptuur en dat zag er heel gaaf uit. Het totale oppervlak van het eiland is niet zo groot. Hierdoor hadden wij het om 13:30 uur allemaal al gezien en we deden het rustig aan haha. Om 17:00 uur ging de ferry pas terug. Gelukkig was er nog een kleine museum waar we in konden.

Dit waren in ieder geval weer leuke uitstapjes. De lente is 1 september officieel begonnen dus kom maar op met het zonnige weer!

Zoals altijd sluit ik af met een inspirerende quote:

~Happiness always looks small while you hold it in your hands, but let it go, and you learn at once how big and precious it is~

Dit waren twee blogjes in een! Nu zijn jullie weer op de hoogte van alles wat ik beleefd heb.

Veel liefs!

The Cook Islands!

The Cook Islands

Donderdag 27 juli was het na weken aftellen eindelijk tijd om naar een prachtig eiland te gaan voor een heerlijke vakantie. Samen met Alina zijn wij ’s ochtends vroeg vertrokken naar het vliegveld. In Auckland was het koud en regenachtig, dus we konden wel wat zon gebruiken. Na ingecheckt te zijn was het wachten tot we in het vliegtuig konden stappen. De heenweg duurde zo’n 3 uur en Air New Zealand heeft de nieuwste films en series. Het vloog daardoor voorbij. Het is in Nieuw Zeeland winter dus wij hadden onze warme kleding nog aan, maar het moment dat wij uit het vliegtuig stapte kwam er een warme deken over ons heen. Niet te geloven dat het daar in de winter tijd nog zo warm is!! Op Rarotonga Airport werden wij ontvangen met muziek. Een oud mannetje op de Ukelele en we kregen van de mensen die onze shuttle regelden een bloemenkrans. Een en al vrolijkheid, zon en paradijs! De weg naar ons guesthouse was zo’n 20 minuten en je kreeg meteen een indruk van het eiland. Een prachtig, helder blauwe zee en witte zandstranden. We verbleven in een guesthouse met zo’n 10 aparte kamers en gedeelde badkamer, keuken en tuin met hangmat!! Het was een prima verblijf.

Onze warme kleren gooide we gauw uit en de korte broek kwam tevoorschijn. Op naar het strand…foto’s maken!!! In de avond lekker wat gegeten in een restaurant met een zwembad en palmbomen. De volgende dag hadden wij een glass bottom boat tour gepland staan. Je werd wederom ontvangen met een band die eigen muziek maakte. Ze bespelen houten instrumenten en zingen hun eigen liedjes. Je komt zo helemaal in de eiland sfeer. Op de boot kon je de zee goed bekijken. Het was zo ontzettend blauw je zag overal de bodem. We gingen naar de laguun om te snorkelen. Je hebt geen wetsuit nodig, want het water is warm genoeg. We hebben heel veel kleurrijke vissen gezien en twee murene’s in een kleine grot en later nog een schildpad. Het was een hele leuke ervaring. Erna gingen we met de boot naar een eiland om te lunchen. Op het menu stond een vis barbecue, jammie! Daarna een demonstratie hoe je kokosnoten uit de boom haalt en hoe je ze opent. Je kunt van alles doen met die kokosnoten. Opeten, kokoswater drinken en kokos crème maken. Super efficiënt is het. Daarna kregen wij te horen wat je allemaal gedaan moet hebben op het eiland en wat tips zoals uitgaan met de party bus. We werden in contact gebracht met de eigenaar van de bus en hij zei dat het helaas vol zat. Wij baalde enorm, maar we hadden een kleine kans omdat hij ons op de wachtlijst zette. Later in de middag heerlijk in de hangmat gelegen. Nooit gedacht dat dat zo rustgevend is. Viel steeds bijna in slaap hihi.

De dag erna zijn Alina en ik gaan quad rijden in een bos. Heel gaaf om te crossen op zo’n ding en door het water te splashen. Ook stopten wij bij twee watersystemen. Al hun drink water komt vanuit de bergen met de rivier naar beneden en wordt gefilterd door het grind en komt in het water zuiveringssysteem terecht. Dit droogt nooit uit en is dus een perfecte methode. Na de quad tour kregen wij een heerlijke sandwich. Een voldane ochtend! Vervolgens was het tijd om te relaxen op het strand. Er lopen veel honden op het strand en dat zorgde voor grappige momenten. Als je een beetje in slaap begon te vallen liep er een hond langs en snuffelde. Je schrok je soms rot haha. Toen ontmoette we leuke mensen en hebben wij met hun gefrisbeed. Wij vertelden onze plannen en hadden leuke gesprekken. Toen kregen wij het verlossende smsje. Jullie kunnen mee op de party bus. Alina en ik waren door het dolle heen, want wij hadden wel zin in een feestje.

Om 20:30 werden wij voor ons verblijf opgehaald. Het was een grote open truck met disco lichten en keiharde muziek. Dit beloofde wat haha. Iedereen was al volop aan het dansen. Vervolgens zagen wij bekende gezichten in de party bus. Het waren de jongens die wij ontmoet hadden op het strand. Die besloten ook te gaan toen wij het verteld hadden. Het was een groot feest met dansjes en drankjes. Veel nieuwe mensen leren kennen en een super leuke avond gehad. Partyen in Island style!

De dag later was het tijd om bij te komen na zo’n 4 uurtjes slaap, haha! We besloten te relaxen op het strand en te gaan peddleboarden. Een goede test voor je balans zullen we maar zeggen, hihi. Later in de middag wilden wij het eiland verder verkennen door met de bus richting het stadje te gaan, maar op zaterdag is alles na 12:00 uur gesloten. Het was volledig uitgestorven haha. Alsnog een leuke busrit over het eiland met alle ramen volop open en gassen maar.

Helaas was het alweer onze laatste dag. De tijd is voorbij gevlogen. Nog een laatste keer naar het mooie strand toe. Toen kwam een bekende nog langs en heeft hij voor ons een kokosnoot uit de boom gehaald en hebben wij kokos water geproefd. Super lekker is dat! Eigenlijk wilde wij helemaal nog niet weg, maar zo gaat dat helaas. Het was een geweldige ervaring die voor mooie herinneringen heeft gezorgd. Om 16:00 uur gingen wij de lucht in en we kwamen een dag later in Auckland aan waar het 22 uur later is. Tijdreizigers zijn we, hihi.

~Do not follow where the path may lead, Go instead where there is not path and leave a trail~

Back to Rotorua with some splashing fun and more!

Rotoruaaaa is calling again..

White water rafting & Wai-O-Tapu

Whoehoe, wat was dit een tof weekend! Na drie weekenden met vrijwel alleen maar regen kan ik nu eindelijk weer een blog schrijven over mijn gave weekend trip! Inmiddels heb ik weer veel nieuwe mensen ontmoet en beginnen nieuwe vriendschappen te ontstaan. Super leuk hoe snel dat hier gaat! Met een nieuwe groep besloten wij naar Rotorua te gaan. Het beloofde koud, maar wel zonnig te worden en het allerbelangrijkste geen regen! Wij konden een goede deal vinden voor het raften voor de zondag ochtend. Samen met een 4 anderen gingen we op stap. Twee komen uit Californië, eentje uit Argentinië en nog eentje ook uit Nederland. Leuke samenstelling en dat zorgt voor interessante gesprekken waar je nog eens wat van leert ook!

Zaterdag ochtend begonnen wij aan onze reis. Het is zo’n 3,5 tot 4 uur rijden naar Rotorua. Rond de middag kwamen wij aan en zijn naar het Thermal Wonderland geweest, genaamd Wai-O-Tapu. Hier zie je allerlei natuurlijke warm water bronnen, modderpoelen en ook geisers die uitbarsten. Dit wordt allemaal veroorzaakt door moeder natuur haha. Erg bijzonder om te zien. Er was zelfs een “Devil’s Bath”. Dit was een groen meer. Bizar om te zien!

Daarna zijn we naar het hostel gereden. Een prima, schone kamer met z’n allen. Gezellig gekletst en in de avond uitgebreid gegeten in een Italiaans restaurant. De dag erna stond ons iets heel anders te wachten..

Zondag ochtend om 9 uur was het zover. White water raften. Een tour van 50 minuten op het water. Het is de enigste commerciële raft tour met een waterval van maar liefst zeven…ja echt waar 7 meter hoog!!! Dit wil je natuurlijk gedaan hebben anders is het een gemiste kans! Allereerst werd je in wetsuits gehesen en kreeg je een fleece trui aan met daarover een reddingsvest. Het was zo koud, toen al…en je was nog niet eens in het water. Toen volgde de uitleg, want het is wel serieus en zeker geen kinderspel. Je leert hoe je je positie houdt in de boot en wat je doet als je de waterval nadert. Als je dat allemaal hoort dan denk je, waar ben ik aan begonnen?! Op naar het water en dat was kouuuuuuuuuuud!!! Voor je het wist kreeg je de eerste twee “oefen” watervallen. Zo’n 3 meter waren ze schat ik. Het moment dat je zo hard mogelijk ernaar toe peddelt vervolgens in de raft kruipt en van de waterval afdeinst is behoorlijk intens. Je krijgt zo’n gigantische hoeveelheid water over je heen en de kracht van het water is immens. Het was zo gaaf!!! Daarna door de rivier gepeddeld met wat gave stroomversnellingen tussendoor. Toen was het zover….de 7 meter waterval. Je hebt geen tijd om bang te zijn, want je bent zo bezig met alles onthouden wat je moet doen. Dat is eigenlijk wel goed haha. Daar gingen we hoor…peddle peddle faster!!!! Don’t forget to look at the beautiful view when you go down and when you see the bottom put your head down. Ik probeerde dat allemaal goed te doen. Het ging zo snel en we doken onder de waterval door. Gelukkig deden wij het perfect en vloog de boot niet om hahaha. Die scenario’s werden ook verteld. Als we omvallen houdt je dan goed vast. Na de val moest ik behoorlijk betrekken je hoofd vroor er zowat af hahaha. Na een tijdje was het tijd voor een wissel. De mensen die voorop zaten gingen naar achter en ik dacht weet je wat..ik ga wel voorin! Dat heb ik geweten ook! We gingen van onderaf de waterval ertegenaan peddelen. Een gigantische duw en splash water over je heen en je blijft dan amper zitten. Ik lag echt in een deuk met de andere meiden die ook voor zaten.

Het water zat tegen het vriespunt aan en om het nog even gekker te maken, besloot onze groep in het water te springen om van een waterval af te glijden. De guide zei dat je dan 1 of 2 keer in het water rond tolt en als je omhoog komt je zo snel mogelijk de raft moet zoeken en daar met al je kracht heen zwemt. Easy peasy right? Ehhh ja soort van… Het was zoooo koud. Ik sprong erin en bevroor gelijk. Het voelde als survivallen. Vervolgens viel ik de waterval af en werd ondergedompeld door water. Eenmaal omhoog een diepe adem teug en toen kwam de volgende laag. Ik vond de raft en zwom als een gek erheen en ik redde het nog ook!! Whiehoe! Personal challenge: check! De guide tilde mij uit het water en daar lag ik even want mijn lijf was verstijfd van de kou. Hup, we gingen weer door! Nog een paar stroomversnellingen en tegen de watervallen in en toen was het klaar. Je handen en voeten waren gevoelloos, maar het was het dubbel en dwars waard!

Na het raften mooi opgewarmd in een natuurlijk hot pool. Je bent de kou zo weer vergeten, maar deze ervaring vergeet ik echt nooit meer!

Deze quote is wel echt waar en zeker toepasselijk als ik kijk naar mijzelf!

~Don’t limit your challenges; challenge your limits~

Exciting news!

Ook kan ik officieel zeggen dat ik met kerst en oud&nieuw naar Australië ga. Hier ga ik 12 dagen rondreizen en verschillende tours doen! Dit ga ik helemaal zelf doen en ik kijk er ontzettend naar uit. Een compleet nieuwe uitdaging waar ik als persoon weer van zal groeien! Aussie I see you soon!