Winterse avonturen in Zweeds Lapland!

Een onvergetelijk avontuur in Zweeds Lapland

Het begon allemaal bij het vinden van de reis die perfect bij mij zou passen. De drang om een nieuw avontuur aan te gaan werd steeds groter. De bestemming lag nog open. Ik wist een ding zeker en dat is dat ik naar een “Winter Wonderland” wilde gaan. Er worden zoveel winterreizen aangeboden en de keuze is reuze! De voorpret tijdens deze zoektocht begon gelijk. Uiteindelijk vond ik een groepsreis met een vol programma waar alles bij inbegrepen zat. Ik zou mij niet zijn als niet eerst alle voor- en tegens op een rijtje gezet worden. Heel eerlijk, er zijn geen echte tegens te bedenken natuurlijk!

Er verstreken een paar weken en deze reis kon ik maar niet loslaten. Dus er zat maar een ding op en dat is boeken! Zogezegd, zo gedaan en voor ik het wist begonnen alle voorbereidingen al, want ik had nog maar een week of zeven.

Ik geniet al zo van de voorbereidingen, een to-do lijstje opstellen en op zoek naar nog meer “nuttige” spullen. Het kon tenslotte weleens heel koud gaan worden en voorbereiding is tenslotte alles! Gelukkig had ik al veel kleding verzameld tijdens mijn jaar in Canada en was het een kwestie van de laatste dingetjes bij elkaar zoeken en dan was ik klaar om te gaan.

Dag 1:De groep ontmoeten!

Op 17 Februari was het zover! Het wekkertje ging om 05:00 uur en met mijn volgeladen backpack was ik helemaal klaar voor vertrek. Er was wel wat app contact met de groep, maar je ziet elkaar voor het eerst bij het welbekende “meetingpoint” op Schiphol. Het blijft altijd spannend wie er allemaal meegaan en hoe de dynamiek zal zijn. Gelukkig had ik inmiddels wat ervaring opgedaan met groepsreizen en vond ik het ook niet spannend om dit avontuur aan te gaan. Ik stelde mij open op en liet het allemaal over mij heen komen. Het was vanaf moment één heel gezellig. Mensen die zich opgeven voor zo’n reis zijn vaak erg sociaal en ondernemend ingesteld en hebben vaak al meerdere reizen gemaakt. Dat schept meteen al een bepaalde band. Er vielen geen stiltes en iedereen was vol enthousiasme.

De heenreis was soepel verlopen met een kleine vertraging van de eerste vlucht, maar hierdoor was de tussenstop lekker vlot en liepen we van het ene vliegtuig door naar de andere. Een paar uurtjes later kwamen we aan op het vliegveld van Umeå. De kou kwam je direct tegemoet toen we het veel te warme vliegtuig uitstapten. De bagage was zo verzameld, omdat het een heel klein vliegveld is. Vervolgens met het busje nog zo’n 1,5 uur richting de camping in Burträsk en toen begon het programma.

Op de camping werden wij hartelijk ontvangen door de Nederlandse eigenaren. Er stond een heerlijke warme maaltijd op ons te wachten na zo’n lange dag reizen. De indeling voor het slapen in de Stuga’s werd geregeld en er werd al heel wat afgekletst. Zo werd ook het weekprogramma doorgenomen. Om het helemaal geweldig te maken sneeuwde het ook volop vanaf moment van aankomst op de luchthaven en de voorspellingen gaven aan dat dit nog wel een tijdje door zou gaan. Dolle sneeuwpret gegarandeerd!

Dag 2:Sneeuwschoenwandeling, sprong in het ijswak en opwarmen in de sauna.

De aftrap van de week zat gelijk vol met een afwisselend dagprogramma. In de ochtend zijn we de omgeving gaan verkennen met de camping eigenaar. Dit deden we met sneeuwschoenen, want met sneeuwlaarzen zak je zeker tot je middel weg in de sneeuw. Buiten het feit dat ik dol ben op wandelen was deze ervaring zeer uniek, omdat je overal sporen tegenkwam van herten en elanden. Ik was behoorlijk toegespitst op het spotten van wild.

Naast dit was ook de intense stilte iets dat opviel. Je hoort letterlijk helemaal niks als we stil stonden. Dit zijn wel unieke momenten die je thuis vrijwel nergens zo kunt ervaren. Ook tijdens het wandelen sneeuwde het non stop. Na een kilometer of 8 keerde we terug om ons klaar te maken voor de beruchte ijs wak ervaring.

Dit is een onderdeel waar ik mijn vraagtekens bij had. Voor degene die mij een beetje kennen, weten dat kou en ik niet altijd even goed samengaan. Nu kun je je op kou kleden, want ik ben dol op de sneeuw, maar ergens induiken in je bikini is wel een mentaal dingetje. Van een local kregen we uitleg over de functie van het zwemmen in ijswater en waarom dit de gezondheid bevordert. Een heel mooi verhaal en ik geloof het ook van harte, maar toch zakte de moed mij een beetje in de schoenen. Toch richting het wak gegaan om te kijken hoe de anderen het ervan afbrachten. Dit ging behoorlijk soepel en voor ik het wist was ik de laatste die nog deze challenge aan mocht gaan. Ik dacht laat ik het in ieder geval proberen, maar met kleren aan stond ik al te rillen van de gedachten dat water in te gaan. Toch mezelf ertoe gezet en ik merkte dat mijn lijf compleet in protest was. Eenmaal erin gestapt voelde het ijswater snijdend in mijn huid. Wat een shock! Ik probeerde het op mijn ademhaling, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk tot aan mijn middel erin en dit was mijn eigen persoonlijke overwinning, want ik heb het toch geprobeerd. Laten we het erop houden dat het zeer intens was en het een eenmalig probeersel was. Voor mij tenminste . Gelukkig kon ik zoals je ziet op de foto nog wel de humor ervan inzien.

Als beloning gingen we opwarmen in de sauna. Het andere uiterste, maar wel een stuk aangenamer. Hier een tijdje ingezeten en toen was het wel weer mooi geweest.

Dag 3:Visjes vangen tijdens het ijsvissen

Een echte traditie is het klassieke ijsvissen. Meteen een work out om je eigen gat te creëren om daadwerkelijk te kunnen beginnen met vissen. Op het meer bij de camping hebben we het eerst sneeuwvrij gemaakt en vervolgens met een speciale ijsboor door het ijs heen gedraaid.

Het zonnetje scheen volop en het was een rustgevende ervaring. Helaas niks gevangen, maar ach de lunch stond evengoed lekker klaar voor ons.

De rest van de middag was vrij te besteden en toen heb ik met een groepje een heel stuk gewandeld over een groot meer en een stukje door het dorpje. De dag afgesloten met een kampvuur en marshmallows en sterke verhalen, haha! Een ding stond centraal bij onze groep en dat is dat er altijd enorm gelachen werd!

Dag 4: Huskysledetocht & meer..

Dit was wel de dag waar iedereen het allermeeste naar uitkeek. Al vroeg vertrokken we richting de plaats waar we een ultieme ervaring mochten beleven met de husky’s. Onze reisbegeleidster was jarig, dus die werd al vroeg in zonnetje gezet en toegezongen. Op de heenweg werden we verrast door een grote groep met rendieren. Uiteraard sprong iedereen direct het busje uit om wat mooie plaatjes te kunnen schieten. Rendieren zijn niet bang aangelegd en officieel ook geen wilde dieren, dus een mooie foto was een garantie. Vol energie reden we verder richting de husky farm.

Eenmaal daar aangekomen in een grote warme overall gehesen en toen was het tijd om de honden te ontmoeten. Mijn hart liep over van warmte! Wat maakt zo’n ervaring mij gelukkig. De interactie tussen de honden is zo bijzonder en wat willen ze graag met je op pad. Bij het aankoppelen aan de sledes werden ze eerst losgelaten uit de kennels en was het gelijk al knuffeltijd! Helemaal in mijn element. Van alle kanten kwamen ze je begroeten.

Ik had een keer eerder in Canada een tocht gedaan en daarom wist ik een beetje hoe je de slee moest besturen. In tweetallen gingen we een tocht van 21 kilometer beginnen. De adrenaline gierde door de husky’s hun lijf. Waanzinnig hoe energiek ze zijn. Het magische moment was eindelijk daar en we gingen volle vaart door het prachtige landschap van de Laplandse bossen. De glimlach kreeg ik niet meer van mijn gezicht. Wat voelde ik mij gezegend. Op een houten slee met een dierenhuid erop waande ik mij echt in de cultuur. Ons team met honden waren perfect, geen onenigheid en wilde alleen maar vol gas. Wat een ervaring! Nu ik dit schrijf komen al die momenten weer naar boven.

Als afsluiter kregen we een echte Zweedse maaltijd met eland vlees. Ik heb dit zeker geprobeerd en het was heerlijk. Dit werd bereid in een ouderwetse Sami hut met een groot vuur in het midden. De eigenaar van de farm vertelde ons over de Sami en de geschiedenis rondom het opzetten van de husky farm. Wat heb ik intens genoten van deze dag. Een dag om nooit meer te vergeten.

Dag 5: Sportdag! Tijd voor curling en ijshockey, go team!

Deze dag begon met een prachtige ochtendzon, dus dit beloofde wat!

Ik zat alweer vol energie en enthousiasme, want dit was een dag vol sport. We hebben deze dag doorgebracht in het plaatsje Skellefteå. Het lokale ijshockeyteam speelde thuis en het was ook nog eens het 80-jarig jubileum, dus dubbel feest! Eerst was het tijd om onze talenten te laten zien tijdens een potje curling. Uiteraard kon vrijwel niemand dit, dus eerst een spoedcursus voor de regels van het spel. Speciale schoentjes aan en een helm en toen mochten we gaan oefenen. In het begin was dit een flinke uitdaging om je balans te houden, maar al snel werden we allemaal fanatiek en begon je resultaat te zien. We zijn geëindigd met een wedstrijdje, die ons team met 3-2 gewonnen had. Go team!

In de avond was het tijd om te juichen voor Skellefteå AIK. Ik had nog nooit een ijshockeywedstrijd live gezien en had daarom ook geen verwachtingen. Het was een intense game die er flink ruig aan toe ging. Het was een spektakel met muziek en een optreden van kunstschaatsers door het 80jarig bestaan. Het was een leuke spontane avond!

Dag 6: Dagje skiën in Bygdsiljum en uiteraard Après ski.

Een dagje doorbrengen op de piste. Dit was een prachtige dag met volop zon en een nagenoeg lege piste. Zo rustig heb ik het nog nooit meegemaakt. Het grootste deel van de groep kreeg eerst les, waardoor ik alvast het gebied zelf kon gaan verkennen. Je kwam onderweg haast niemand tegen. Al snel kwam de rest mee en was het dolle pret!

Terugkomend op de camping stonden de speakers voluit met foute Après ski nummers. Even opwarmen met een Jägermeister shotje en feesten maar! Iedereen zat lekker in het sfeertje en we hebben zelfs een spel buiten gespeeld waarbij je heen en weer moest rennen. Dit zorgde voor hilarische momenten. Het was wederom een top dag!

Dag 7: Crossen op de sneeuwscooters om elanden te spotten en een magisch spektakel!

Ook deze activiteit stond in mijn top 3! Volop actie, snelheid en de kans om wild te spotten. De ideale mix als je het mij vraagt. Het was een hele zonnige dag, maar wel koud. Gelukkig kregen we hele warme kleding en zaten we volledig ingepakt op de scooters. Eerst even oefenen natuurlijk, want dit was de eerste keer voor mij althans. Het was geweldig om te toeren door de natuur en tussendoor wenste ik dat we elanden zouden spotten. Opeens stonden ze allemaal stil en werd er gewezen. Ik zat op de achterste scooter en vanaf daar zag je niks spannends. Een klein stukje verder was het moment daar! Een groepje elanden tussen de bomen op een redelijk verre afstand. Geen foto als bewijs, maar geloof me maar op mijn woord haha!

De tourguide gaf aan dat dit niet altijd gebeurt en was zelf ook dolenthousiast. Halverwege stopte we bij het Wilderness Camp om een heerlijke lunch te eten bereidt op houtvuur. De setting was zo bijzonder in de middle of nowhere.

Op de terugweg was ik aan de beurt om de sneeuwscooter te besturen. Dit had ik al vrij snel door. Ineens stopte we op een groot meer en toen kwam de verrassing. We mochten vol gas heen en weer racen. Dit laat ik me geen tweede keer zeggen en pakte die kans meteen. 100 km/uur over een bevroren meer in Lapland? Ja, natuuuurlijk!

Zou het dan toch echt gaan gebeuren?

Elke dag was weer een feestje en volop genieten, maar er stond nog een ding heel hoog op het lijstje. Je raadt het vast al, het Noorderlicht. De gehele week waren een aantal van ons fanatiek op de app aan het kijken hoe groot de kans was op het spotten hiervan. Het was natuurlijk fantastisch dat het zo vaak sneeuwde, maar dat betekende ook een hoop bewolking en alles behalve heldere blauwe luchten. Inmiddels was het laatste avondmaal aangebroken en liepen we vanaf de Stuga richting het café. Toen gebeurde er iets! Ik zag de maan en sterren en de lucht was ook nog eens blauw! Ik rende terug naar de Stuga en pakte mijn camera en statief, want het zou zomaar eens kunnen gebeuren....

Iedereen zat tijdens het avondeten op hete kolen. Net na het eten kwam de camping eigenaresse van buiten terug en zei is iedereen uitgegeten? Wij zo ja hoor en toen liet ze een foto zien die ze net gemaakt had en die was groen!!!

Iedereen vloog van z’n stoel en volle vaart naar buiten. Ik was helemaal in een soort trance. In het begin was de groene gloed vrij mild, maar later werd het steeds intenser en feller en was het heel goed te zien met het blote oog. Mijn statief had ik niet voor niks aangeschaft, dus na wat worstelingen met instellingen in het begin was het eindelijk gelukt. Ik kon mijn geluk niet op! Dit is zo’n magische ervaring die bijna niet met woorden te beschrijven is. Om het helemaal af te maken was het Noorderlicht ook nog aan het dansen. Wauw, wauw, wauw! Dit was de kers op de taart en de foto’s zijn zo goed gelukt! Een paar uur lang in de sneeuw gelegen voor de perfecte plaatjes, maar ook tussentijds erbij stilstaan en in het moment genieten. Met een heel team die mij assisteerde tijdens het maken van de foto inclusief batterij wissel ben ik dolblij met het resultaat!

Dag 8: Time to say goodbye!

Wat is de week omgevlogen en wat heb ik een fantastische avonturen beleefd! Dit kwam ook door de geweldige reisgenoten die het een onvergetelijke ervaring hebben gemaakt! Ik had me geen betere groep kunnen wensen!

Ik denk dat via deze blog mijn enthousiasme er wel vanaf spat en ik hoop dat dit een goede indruk geeft van de droomreis waar ik enorm dankbaar voor ben!

Ik ben nog dagelijks aan het dagdromen en aan het nagenieten!

Dit was mijn eerste, maar zeker niet mijn laatste keer in het prachtige Lapland!

Ik hoop dat jullie genoten hebben van het lezen van mijn blog! Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties!

Mt. Assiniboine Provincial Park - Backcountry trip

Mt Assiniboine Provincial Park

Backcountry camping trip

Here is the next blog about the adventure I spoke about at the end of my last blog. Super excited to start telling about this trip. A complete new experience for me. In this blog I will take you along on the five day backcountry camping trip.

What started out as just an idea turned out to become reality. First of all I never heard about Mt Assiniboine Provincial Park. Untill I got asked if I would like to go there for a few days. Didn’t even had to think about it. Right away I said, let’s do it! That will be such an unique experience. The only thing was that there weren’t many spots left. Only a couple more at the end of the official season. We already made reservations at the campground where spots were available and hoped for more cancellations in the mean time. The goal was going for five days. It was still very uncertain in the beginning. Then I started to read more about it, because I had no clue how this would all work. Since I am not experienced with camping I had to read a lot about it. We are talking about backcountry, which means no facilities at all. Literally camping in the middle of nowhere. I had to do some research for it, but luckily my amazing company is experienced and knows what he is doing. So I knew it was going to be great!

What do you have to arrange for a trip like this?

Since it’s backcountry you have to be prepared for basically any kind of weather. You will be outside all the time and won’t be able to warm up in the shower. Since I am the type who gets cold in a second I had to make that the first priority. Staying warm is essential to enjoy the trip as well. I definitely needed some extra gear. So what will you need? You have to think off a warm sleeping bag, comfortable sleeping pad and pillow. A bigger backpack and an insulated jacket to keep you warm. Luckily there is a shop downtown who rent out gear to people like me who can’t buy it all and take it home after.

Other things I bought were a warm hiking pants with fleece, sweater, merino wool gloves and really thick mountaineer socks. Luckily I had a lot of thermal layers still from the previous ski season. For dinner you use dried meals so I ended up buying pad thai for everyday since I had no other options. Practical things like a filtered waterbottle, jetboil and headlamp. The tent was already taken care off.

Where can you find Mount Assiniboine Provincial Park?

It’s located on the border with British Columbia and Alberta. It is only 48 kilometers from Banff. There are two ways to reach this area. The easiest way is to go by helicopter which takes you to the park in 8 minutes. Second option is hiking in. Our idea was to take the heli the first day so you can start the trip feeling fit. It gives you a full day to explore the area as well. On the last day we would hike back to Mt. Shark. Well, this plan went totally different. The heli was completely booked so we had no other choice then hike in and out. It will take a lot more physical energy but since it was the only way to do this trip we were determined to do it this way. There was one benefit with the heli. You can drop off the luggage and they take it to the Assiniboine lodge for you.

Let’s go!

On wednesday september 29th it was time for this big adventure. Fully packed we drove to the base in Canmore. Our friends brought us to Mt Shark. Unfortunately there was a road closure and we had to take a detour which took us two hours. To make it a bit better there was a beautiful sunrise and moose on the side of the road.

We arrived at the starting point of the hike around 8:00 am. It’s a special feeling knowing you will be completely isolated from everything. No signal, just nature and wildlife. We were both looking forward to that part though. We started walking with excitement and it went very smoothly. On the whole hike we only saw one couple and they had an interesting story about being chased by this male moose. This made me realise that this was something that could actually happen. But we knew these risks before we started. At one point there was this fence we had to go through and there were horses on the meadow at a barn. They had these bells around their necks. Pretty sure that was for warning the other wildlife. The trail went through the forest with narrow paths. In the mud you could see lots of animal prints, mostly bear prints and hooves. It’s pretty intense knowing they are around there but you just don’t see them because they don’t want to be seen. It’s grizzly territory after all and that makes it pretty exciting.

Around 2:30 pm we arrived at the lodge to pick up the luggage. We hiked there pretty fast in the end. There was this sign at the desk “gone hiking, back at 4 pm”. After this part we had to walk the last three kilometers to Lake Magog campground.

Exploring the campground

We made it to the campground. First important part is finding the perfect spot to set up the tent. We walked around and had a look for the closest facilities such as cooking area and bear lockers. We found a pretty good spot. Next step was figuring out where the water source was to cook a warm meal. The filter system we used was so handy. You could drink directly from the bottle while it was filtering. First time trying a dried meal and it was tasty. It gave energy for the cold night ahead.

Day two; first full day at lake Magog campground

We got up early morning to see Mt Assiniboine for sunrise. She tends to dissapear in the clouds but the goal was to see her in full shape. We went to a good spot for taking pictures. We already explored this area the day before to figure out the best spots. Assiniboine can be really shy and she likes to keep the top in the clouds. Some people never see her completely exposed during their stay. We decided to be patience and waited for a while. Everytime it seemed like the clouds were moving away and then they came back again. In the meantimethere was this red glow on the other side which looked amazing. But it was worth the wait, because she showed herself for a few seconds. Long enough to get some good shots. Also the glaciers are absolutely insane! Just huge!

After breakfast we explored the surroundings. We knew it was going to rain all day so we stayed closed to the campground. Around noon it started to get more cloudy and the rain started soon after. The only thing we could do was hide at the covered cooking area. Just grabbed a bunch of snacks and ate. There were a lot like minded people so we all sat there and talked. Pretty good vibes really. The rain didn’t stop a single second and the wind was pretty strong as well. The rain hit us even under the cover so it got pretty cold. At some point we decided to just run back to the tent and sleep. Hoping for better weather the next day.

Day three; let’s have a look around the rest of the area

Luckily the next morning the rain stopped and we walked around the area to explore the lakes. There are three lakes nearby, lake Sunburst, Cerulean Lake and Elizabeth lake. Again there was nobody except for us. Pure silence and calmth from the lakes and mountains. On the way there was this cabin where a Canadian-German lady used to live. An inspiration for many, a woman who lived and breathed Assiniboine. Admirable how she lived there many years ago within those extreme conditions. The last lake of the trail was named after her, because her name was Elizabeth von Rummel.

We chose a location for the next sunset. Perfect spot at Cerulean lake to return later that day. Since it was still early we checked out Elizabeth lake. It was sunny so perfect for sunbathing on the rocks. You also have to relax on intense trips like this.

Then it was time to return for sunset to do a photoshoot. The lighting is so much better early evening. I really enjoyed playing with my camera on manual. Seeing the improvements gives you motivation. The evening glow over the mountains is something you will never get enough of. It’s just a magical experience.

Once we returned to camp the sky was so clear. The stars were coming out and it looked beautiful. The temperature had dropped big time so the night sky was coming quickly. The stars were shining so bright all around us. We decided to take the night photos at lake Magog with Assiniboine right there. I even saw a shooting star a couple of times. I can still picture myself there completely in awe. So gratefull for being able to experience this. Luckily my great company had a tripod to take photos of the Milkyway. It looked stunning!

Day four; exploring a peak

In the morning we walked towards the lodge and then towards Lake Magog. It was pretty cold and windy. We had one more thing we wanted to do. Hike to a certain peak which gives you a beautiful view over the area. Not just during the day but for sunset. There was another group of people that arrived at the campground and one man had the same plans and asked if he could join us. So the three of us made our way to the peak late afternoon. Since we have explored the area a few times we knew where to go. First part you climb in the forest. Once we got into the open area, the fun started. The wind was extreme! I could barely hold on and almost blew away. Luckily I had someone to hold me. It was crazy but fun! There are three peaks you can reach called Niblet, Nublet and Nub Peak. The view from the second peak is the best so we focussed on that one. We could see the lakes, the lodge and the mountains. It was gorgeous and worth the effort to get there. It was great exploring that part on the last night at Assiniboine. These couple of days flew by. It was time to prepare and organise before we had to leave the next morning.

Day five; the last day

The last day we had to get up early to get everything packed. We had to bring our bags to the lodge before a certain time. They will bring our stuff luggage back to Canmore. Since it was still pretty early we stayed at the lodge for a bit longer to get one more glimpse of beautiful Assiniboine. Unfortunately she was very shy this morning and didn’t reveal herself. Then the journey back started going through Wonder Pass. A pass that’s easier on the way back because there is less climbing involved. It is a 30 kilometer hike that brings you back to Mt Shark. The weather looked very threatening, lots of dark clouds. Luckily it was dry all day and the sun even came out.

This Wonder Pass is a beautiful trail stretched with valleys, creeks and lakes but also parts that took you through the forest. Pretty flat trail and parts going down. During the trip we heard several people talking about a dead bear cub on the Wonder Pass. They gave us the exact location so we knew where to expect it. At some point during hiking you disappear in your own world and don’t always think about those things. Then I saw something big in the corner of my eye and it shocked me. I jumped up and then realised this was the bear cub. It looked abandoned and probably got sick. Predators left it untouched which is normally a strange thing. This one was still intact. Crazy experience really and this was right away the only “bear” we saw the whole trip.

We kept walking and it went pretty smoothly. Few stops on the way enjoying the sun. We arrived at the parking lot around 6:00 pm. The last 10 kilometers were pretty tough for me. My body was exhausted after those days. Being outside for 5 days in the cold takes a lot of energy especially because it was a first time thing.

This whole trip has impressed me in so many ways. It tought me new things about myself. It makes you realise how much you are capable of and that feels really good I must say. Also I have learned so many tips and tricks how to manage in nature. Things you have to think about which are essential to make this trip succeed. Developing those skills is so much fun and that is mostly because of the best company I was with. He tought me a lot and made me super excited about the whole camping experience. Sharing these moments together is the best, because only we know how incredible it was. Something you will never be able to fully explain into words. When you've done it once, it makes you want to do more of these epic trips!

This shows how a spontaneous “YES” can lead to such an adventure.

Growth means change and change involves risk, stepping from the known to the unknown

Thank you for reading my blog and showing interest!

I really appreciate it and it motivates me to keep writing and be creative.

For now this is my last big adventure to share, but who knows I might find inspiration to post more later on.

With love!

Mt. Assiniboine National Park - Backcountry trip

Mt Assiniboine Provincial Park

Backcountry camping trip

Daar is de volgende blog!

Dit is het avontuur waar ik het over had aan het eind van mijn vorige blog. Een trip die ik normaal niet zo snel zou doen en iets waar ik uiteindelijk ontzettend van genoten heb. In deze blog neem ik jullie mee naar mijn vijf daagse kampeertrip in het wild.

Het begon als een idee en mijn reactie was direct. Ja, klinkt leuk laten we dat doen. Zonder überhaupt te checken wat hier allemaal bij komt kijken. Ik wil alles graag meemaken. Toch telkens weer mijn grenzen verleggen. Toch was dit wel een heel ander level, want we praten over backcountry camping ofwel geen faciliteiten niks. Compleet in the middle of nowhere.

Wat komt hier allemaal bij kijken?

Dit vereisten toch wel de nodige voorbereiding toen ik wist dat dit eenmaal doorging. Belangrijkste voor mij is warmte. Ik moet zorgen dat ik kleding heb dat mij warm kan houden. Het kost mij zoveel moeite om zelf warm te blijven, dus ik heb altijd hulp daarbij nodig. Wat heb je dan zoal nodig? Denk bijvoorbeeld aan een slaapzak, slaapmatje, backpack maar ook een kussentje en een dikkere jas die goed warmte isoleert. Gelukkig kreeg ik de tip om een winkel te bezoeken die dit soort spullen verhuurt, want alles aanschaffen kost een vermogen en dat voor slechts 1 trip. Dat is het niet waard. Wel heb ik nog een warme hike broek met fleece, een fleece trui, merino wol handschoentjes en dikke bergsokken gekocht. Gelukkig had ik alle thermo lagen nog van het ski seizoen. Toen nog op zoek naar maaltijden die ik kon eten en toen had ik zo ongeveer alles wel. De rest van de spullen, zoals de tent en kooksetje etc hadden we gelukkig al.

Het gaat om Mount Assiniboine Provincial Park. Een park gelegen op de grens met Brits Columbia en Alberta. Gelegen op zo’n 48 km van Banff af. Er zijn twee manieren dit gebied te bereiken. De makkelijkste manier is om met een 8 minuten durende helikopter vlucht je te laten brengen naar de Mount Assiniboine Lodge. Optie nummer twee is om vanaf een plek genaamd Mt Shark te hiken richting de Assiniboine lodge en Lake Magog waar de kampeerplaats was. Ons idee was om heen te vliegen en terug te hiken richting Mt Shark. Op deze manier kom je helemaal fris en vol energie aan en kun je de hele dag de omgeving verkennen. Helaas liep dit plannetje even anders en waren we genoodzaakt om beide richtingen te wandelen, omdat de helikopter volgeboekt was. Ondanks dat via deze weg een stuk meer energie zou kosten waren we vastbesloten, want dit was de enige manier om deze trip te kunnen doen.

Assiniboine is een hele bijzondere berg met een unieke vorm. Voor wie dit toevallig weet Matterhorn in Zwitserland de Assiniboine van Canada. Leuk om even te googelen!

Dan komt de volgeladen backpack en tas met eten er nog bij kijken. Dit is niet iets wat je op een hike van zo’n 30 kilometer wilt gaan meesjouwen. Gelukkig was de mogelijkheid er wel om de bagage af te geven, zodat deze ingevlogen wordt. Dit scheelde een heel hoop extra kilo’s meenemen. Helaas stond er wel een aardig prijskaartje tegenover, maar dat namen we wel voor lief. De gemakken ervan telde veel meer.

Woensdag 29 september was het zover. Volledig ingepakt maakte we in de vroege ochtend onze weg naar de basis voor de helikopter in het nabijgelegen plaatsje Canmore. Vrienden van ons waren zo lief om ons te brengen. Vervolgens de spullen afgeleverd en op naar Mt. Shark. Vanuit daar richting Mt. Shark dat nog een extra 2 uur duurde vanwege een wegafsluiting. Wel onderweg nog het geluk gehad om een eland te zien en een prachtige zonsopkomst. Uiteindelijk kwamen we aan bij het beginpunt van de hike rond een uurtje of 8:00. Het voelt heel apart als je dan het avontuur van daaruit gaat beginnen wetende dat je de komende dagen compleet geïsoleerd bent van de wereld. Geen service, alleen maar natuur en wildlife. Vol goede moed startte we de hike. Dit ging eigenlijk heel voorspoedig. Tijdens deze 30 kilometer kwamen we letterlijk twee andere mensen tegen. Het was namelijk ook een beetje het einde van het seizoen. Dit stel vertelde ons dat ze een pittige ervaring hadden met elanden een dag geleden. Een grote mannetjes eland probeerde continu zijn territorium te verdedigen. Gelukkig was alles goed voor hun afgelopen, maar wetende dat je net pas begint denk je wel echt, oké dit kan nog interessant worden. Het weer tijdens de hike was eigenlijk prima te doen. Op een gegeven moment was er een hek die het pad blokkeerde en daarachter stonden allemaal paarden te grazen. Ze hadden een soort koeien bellen om. Waarschijnlijk om ander wildlife af te schrikken. Hier besloten we even wat te eten. Toen begon het weer iets om te slaan in een soort natte sneeuw. We vervolgden onze weg gauw weer. We liepen door smalle bospaden en door de modder waar geregeld pootafdrukken van de dieren zichtbaar waren. Het is tenslotte de plek voor grizzly beren. Best wel een gek idee dat die daar gewoon rondlopen. Toch ben je gefocust op het wandelen en de eindbestemming en laat je het meer los. Een beer wilt toch niet gezien worden en doet er alles aan om je te vermijden.

Rond ongeveer 14:30 kwamen we aan bij de lodge waar we onze bagage op moesten halen. Doordat we vrij snel waren moesten we nog tot 16:00 uur wachten tot ze de bagage konden wegen en konden afrekenen. Dat gaf ons de tijd om even uit te rusten. Vervolgens was het nog 3 kilometer lopen naar onze kampeerplek aan het meer, genaamd lake Magog. De langste 3 kilometer van mijn leven haha. Wat ontzettend zwaar met zo’n backpack op je rug en dan je dag rugzak voorop je buik. Je hebt er inmiddels al een dag op zitten dus je energie begint langzaam aan op te raken.

Daar waren we hoor! Op zoek naar een ideaal plekje om de tent op te zetten. We vonden uiteindelijk een plek die wat meer privé was en waar je een kookruimte had met een overkapping vlakbij en een buiten wc (outhouse). De tent opgezet en op zoek gegaan naar een waterbron zodat we konden koken en toen was het eindelijk tijd voor die welverdiende warme maaltijd. Het water kun je niet zomaar drinken, want dit moet eerst speciaal gefilterd worden. Gelukkig hadden we een filter systeem mee en kookte we het water ook een tijdje voordat je het voor het eten gebruikt. Je verbrandt ontzettend veel energie met zo’n trip dus we hadden de energie nodig voor de komende dagen. We maakten ons klaar voor de eerste nacht in de tent. Gelukkig had ik warme slaapspullen gehuurd bij een speciaal bedrijf. Een slaapzak die je warm houdt tot -15 graden.

De tweede dag

Vroeg in de ochtend stonden we op om Mt. Assiniboine te bewonderen. Vaak verdwijnt ze half in de wolken, dus we wilde haar nu helemaal zien van top tot teen. Het mooiste is om haar te zien met zonsopkomst. Dus we gingen naar een goede plek voor fotografie die we de dag ervoor al hadden uitgezocht. Na even zoeken hadden we de perfecte plek gevonden om te fotograferen. Assiniboine staat erom bekend nog weleens verlegen te zijn. Ze trekt sowieso altijd veel wolken aan rondom de top en daardoor zie je de berg vaak maar voor de helft. Gelukkig ging het nu om het bovenste stukje, maar je wilt haar natuurlijk in alle glorie kunnen aanschouwen. Er zat maar een ding op en dat was wachten en wachten en wachten. Inmiddels was het al aardig licht, maar elke keer als het leek of ze helemaal zichtbaar werd verdween ze weer…maaaar..de aanhouder wint! Daar was ze voor een paar seconden. Net genoeg om een hele hoop foto’s te schieten. Waanzinnig zeg!! Met een voldaan gevoel keerde wij terug naar de kampeerplek voor een lekker ontbijtje. Maaltijden waren allemaal in van die pakjes waar je heet water bij doet en dan wordt het gaar. In de ochtend was het havermout met rood fruit en melk.

Verder zijn we de nabije omgeving een beetje gaan bekijken, want de weersvoorspellingen voor deze dag zagen er niet al te best uit. Het was een te groot risico om te ver af te dwalen. Rond een uurtje of 13:00 begon het bewolkter te worden en al snel te regenen. We besloten terug te gaan naar de overkapping waar je je eten kunt bereiden. Er zat niks anders op dan schuilen en maar gewoon wat snacken. Dit duurde uiteindelijk de hele dag, waardoor het daar steeds drukker werd. Iedereen kletste met elkaar en vertelde verhalen. Wel een hele leuke sfeer, want je zit allemaal in hetzelfde schuitje op dat moment. Uiteindelijk werd het behoorlijk koud en zat er niks anders op dan vroeg de tent ingaan en hopen op beter weer de volgende ochtend.

Dag drie

Gelukkig was dag 3 een heel stuk beter qua weer. Deze dag zijn we gelopen naar de verschillende meren die in het provinciaal park liggen. Je ziet lake Sunburst, Cerulean lake en ook Elizabeth lake. Opnieuw was er helemaal niemand te bekennen. Complete rust en kalmte die de meren en bergen uitstraalde. Hier en daar even toppen om wat te snoepen. Onderweg stuitte je op een cabin waar een Canadese-Duitse vrouw gewoond heeft vroeger. Een inspiratiebron, een vrouw die in alles Assiniboine uitstraalde. Bewonderingswaardig hoe ze jaren terug daar heeft kunnen leven in die extreme condities. Het laatste meer was ook naar haar vernoemd om deze reden. Haar naam was Elizabeth von Rummel. Een van de meren hadden we uitgekozen om te gaan fotograferen voor zonsondergang. We hadden besloten later terug te keren naar dit gedeelte. We liepen nog wel iets verder door naar Elizabeth Lake. Waanzinnig mooi meer en het was heel erg zonnig, waardoor zonnebaden op de rotsen helemaal niet zo verkeerd was. Een beetje ontspanning is ook erg lekker tijdens dit soort intensieve trips.

In de avond teruggekeerd voor een prachtige fotoshoot. Het licht is altijd zoveel beter in de ochtend of vroege avond, want het felle daglicht maakt het altijd een stuk lastiger. Het is zo leuk om te spelen met de instellingen en te zien hoe je vooruit gaat. Uiteindelijk heel blij met het resultaat. De glow die over de bergen heen gaat voordat het donker wordt is zo magisch. De avonden koelen flink af dus gauw wat warms gegeten en warm de slaapzak in en uitrusten voor de laatste volle dag hier.

Ook was het een ontzettend heldere nacht en je raadt het al tijd voor nacht fotografie. Inmiddels was het ook flink afgekoeld. Ik gok wel ruim -10 in de avond, maar ook in de ochtenden brrr. Doordat het zo helder was kon je de sterren goed zien. Overal schitterde ze en ik zag zelfs een vallende ster! Wow, dit was een ervaring die ik echt nooit zal vergeten. Ik stond letterlijk met open mond te staren en kon maar niet geloven dat dit bestaat. Wat een geluk om zo’n wereldwonder te mogen aanschouwen. Daar wil ik graag voor bevriezen in de kou hoor, haha. Gelukkig had ik een hele goede fotograaf mee die een statief had. Alleen zo kun je de milkyway optimaal vastleggen.

Dag vier

In de ochtend zijn we richting de lodge gelopen en toen naar Lake Magog, maar het was behoorlijk koud en veel wind. Ook hadden we besloten om naar een top te hiken. Dit wilde we doen voor zonsondergang. Het is een relatief korte hike, maar wel een klim. Een andere man die net was aangekomen wilde graag dezelfde hike doen, maar had geen gezelschap. Hij vroeg of hij met ons mee mocht en natuurlijk. Hoe meer, hoe beter! Inmiddels waren we aardig bekend geraakt in de omgeving en wisten we precies waar deze trail begon. Eenmaal vanuit het bos gedeelte hoger naar de top toe was het echt bizar hard aan het waaien. Zo hard dat ik letterlijk bijna de berg af vloog. Ik moest continu worden vastgehouden. Een gevoel van overleven bijna, haha! Er zijn 3 toppen die je kunt bereiken. Niblet, Nublet en Nub Peak. Het uitzicht vanaf de tweede top is het beste en dat was ook ons doel. Het uitzicht was waanzinnig! Vanaf daar kun je alle meren zien. Eigenlijk liggen deze vrij dicht bij elkaar. Op de terugweg zelfs wat natte sneeuw en uiteindelijk waren we terug voor het donker. Een hele ervaring weer.

Dit was onze laatste avond bij Lake Magog campground. Het is ontzettend hard gegaan die paar dagen. Zoveel mogelijk geordend, zodat het in de vroege ochtend allemaal zo gepakt is.

Dag vijf en tevens laatste dag

De laatste dag bestond uit zeer vroeg opstaan en de tent inpakken. We moesten namelijk voor 07:45 onze tassen weer afgeven bij de lodge, zodat deze met de helikopter ook teruggebracht konden worden. De wekker ging om 06:00 uur en gelijk vol gas. Dat wil je ook wel, want het is gruwelijk koud in de ochtend. Toen eenmaal alles ingepakt was begon de wandeling van 3 kilometer terug naar de lodge. Gelijk een stuk zwaarder, want de vermoeidheid zit er inmiddels goed in en dan is zo’n backpack extra toch best zwaar. Gelukkig allemaal gered en nog op tijd ook!

De laatste dag zouden we al terug gaan lopen over het welbekende Wonder Pass. Deze weg is makkelijker te doen als je teruggaat, want dan klim je veel minder. Het is bijna 30 kilometer om terug te lopen naar Mt Shark. We hadden de hele dag ervoor uitgetrokken, zodat we niet al teveel hoefde te haasten. Echter zag het weer er behoorlijk dreigend uit en leek het nog weleens te kunnen gaan regenen. Gelukkig is het de gehele dag droog gebleven. We besloten nog even te blijven hangen rondom het meer voor nog een laatste glimp van Assiniboine. Helaas liet ze zich niet meer zien, maar zoals op onderstaande foto kun je heel mooi het topje zien. Wij hebben ontzettend massel gehad dat wij de top van Assiniboine een aantal keer hebben mogen bewonderen. Sommige mensen komen voor een aantal dagen en zien niet meer dan de helft. Iets wat je nooit van tevoren kunt voorspellen. Een flinke teleurstelling aangezien je voor deze berg uiteindelijk al deze inspanning doet.

Wonder Pass is een prachtige route met uitgestrekte valleien, beekjes en meren, maar ook delen waarbij je door het bos loopt. Er is van alles wat. Het meeste is ook redelijk vlak of naar beneden. Niet zoveel echt omhoog. De gehele trip bleven we mensen tegenkomen die ons vertelde over het dode berenjong op de route bij Wonder Pass. Wij wisten dat we daar op de laatste dag langs moesten dus we hadden er zeker rekening mee gehouden. De locatie was ook aardig nauwkeurig uitgelegd. Tijdens de hike ben je op een gegeven moment best wel in je eigen wereld en denk je er ook niet echt continu aan. Opeens zie ik wat vanuit mijn ooghoek en ik sprong zowat de lucht in en nam een sprint. Toen ik eenmaal door had dat het dat was liep ik terug om te kijken. Erg sneu om dit te zien. Waarschijnlijk was het te zwak en is het verstoten en overleden. Het lag op een rare plek en ook niet echt aangetast, waardoor we denken dat het mogelijk ziek was en daarom nog intact is. Bizarre ervaring wel.

Uiteindelijk rond een uur of 18:00 kwamen we aan bij de parkeerplaats van Mt. Shark. De laatste 10 km waren een onwijze mentale en fysieke uitdaging voor mij. Ik was echt bekaf. Het is na 5 dagen buiten in de kou best wel energievretend. Het laat je wel beseffen waar je toe in staat bent.

Deze hele trip heeft in zoveel opzichten onwijs veel indruk op mij gemaakt. Het heeft mij veel over mezelf geleerd, namelijk dat ik tot veel meer in staat ben dan ik soms zelf denk. Het vergt ook veel van je, omdat het warmhouden veel energie kost en de energie die je verbrandt door het vele lopen. Gelukkig hadden we mega veel calorie rijke snacks, dus ik bleef maar eten. Continu had ik behoefte aan eten, haha.

Op de avond van 3 oktober kwamen we laat aan en gelukkig had ik mijn verjaardag vrij gevraagd en wat was ik blij dat ik dat gedaan had. Eigenlijk was dit ook een beetje een verjaardagstrip. Mijn verjaardag was echt een dag om heerlijk bij te komen en na te genieten van deze indrukwekkende trip.

Zo zie je maar dat soms een hele spontane “JA” tot zo een avontuur kan leiden. Had je mij dit een jaar geleden gezegd dat ik dit zou doen, dan was ik vrij sceptisch geweest. Puur omdat ik zo weinig ervaring heb met kamperen, maar het is hartstikke leuk als je de juiste spullen maar ter beschikking hebt om het aangenaam te maken.

Weer tijd voor een mooie quote:

~Groeien is springen in het onbekende, telkens weer~

Bedankt voor het trouw volgen van mijn blog.

Dit was voorlopig even het laatste grote avontuur, maar wie weet vind ik snel inspiratie en kan ik meer gaan delen.

Voor nu sluit ik het af met een echt hoogtepunt!

Veel liefs!

The latest hiking adventures and more!

Hiking, hiking and more hiking

It took a while, but here is my new blog finally. As the title already says I have been out there exploring on all my days off. It’s going to be a longer one, but hopefully it will be easy to read. I would love to take you all on my adventures, because they were incredible.

Waterton National Park

After the Via Ferrata climbing adventure it was time to start exploring Waterton National Park. This park is located in the south part of Alberta bordering Montana’s Glacier National Park. It’s a 4,5 hour drive from Banff. Waterton is known for the beautiful nature and it is a pretty quiet place. This was the first trip in the Rockies being away from Banff for a few days. To make the most out of it we started the trip directly after work. The sunset on the way was insane. The whole sky was filled with these warm sunset colours. We knew right away this was going to be an amazing weekend. We arrived at the campground late at night and had to search for our spot. This was my first time camping in Canada. I don’t do this very often so I was very excited for this new experience. I love trying new things. Arriving late at night gave us two full days of exploring. We really needed that time, because the first day was already planned with a full day hike.

Crypt Lake trail

This is a very famous hike in Waterton. It is 17 kilometers long and the trail leads you through the forest, open fields full with wildflowers and waterfalls. To get to the hike you need to catch the ferry. So that’s already an expierence itself. The captain tells you all you need to know about the area and gave a lot of tips.

This hike has it all. At some point you have to climb up a ladder and crawl through a narrow cave to end up on the other side where you walk on the edge of the mountain. There is one part where it’s completely dark and then you see the light at the end of the cave and the mountains appear. Pretty cool expierence and a bit of a survival I would say. This trail brings you to the beautiful Crypt Lake. All the flowers were fully blooming and there were lots of bees and butterflies. What makes Crypt Lake so special is the direct connection with Montana. If you walk around the lake towards the other side you are literally in Montana. The lake is surrounded by mountains and glaciers. If you make a sound the echoes keep going for seconds long. The sound reflects constantly.

The hike is not hard. The weather conditions that day were perfect as well. That made the whole day just amazing. When I look at mountains with shades on it I have the habbit to see faces or other creatures on it. There was one where a face was showing perfectly as you can see on the photo below.

What a great first day in Waterton. After this full day of hiking we decided to treat ourselves with a well deserved dinner in the village. The village is very small but its nice. It looked like the day was done, but was it really? Arriving back at the campground we noticed it was the perfect conditions to see the stars. Walking to this dark place and the moment I looked up there was a dream. I could see the Milkyway and we saw Jupiter and Saturn so bright! Wow, this was such an unique experience to share together. It makes me realise how gratefull I am for being able to experience all this. I would never take it for granted, ever!

The second and also last day of the trip we decided to take our time in the morning and go for a nice breakfast at the famous Waffleton. Apparently the best breakfast place in town and they weren’t wrong. The waffles were delicious! After that we did a short hike to a look out over town, called Bear Humps trail. After that we went to a lake with the well known Prince of Whales hotel in the background. On the way back we had a quick stop at the Red Rock Canyon and then made our way back to Banff.

This trip has been such a highlight! Enjoyed every minute of it and it really felt like a mini holiday.

Rafting & Golden Skybridge

This was something I really wanted to do from the beginning. White water rafting on the Kicking Horse River in Golden, British Columbia. We went with five girls in total. We were heading towards Golden and then twenty minutes before arrival we got stuck in traffic. We stood still for at least 30 minutes and it did not seem to get better anytime soon. An accident happened and it was serious. We had to do a massive detour all the way back and then through another direction which took us 3,5 hours extra. Crazy we had to go through all that, but we were able to change our tour time for the rafting. We were determined to still go.

Before we went rafting we had a quick visit at the Golden Skybridge. A perk of working for a big company who owns a lot of attractions. This swingbridge is hanging 130 meters above the valley. It was swinging a lot! At first I was very uncomfortable but later on I managed to walk quite steady over it.

Time for some action finally! After my rafting experience in New Zealand I was super excited to do something similar again. This river is known for pretty good rapids so it has to be thrilling. I like some action, haha. From the base we got our wetsuits and all other equipment. So fully geared up we made our way to the starting point of the river. It was a 20 minute drive so they took us there in this old American school bus. By the time we got there we had a short safety talk about being on the water. Our raft guide was absolutely crazy. He did all kinds of crazy tricks and yelled so loud. The rapids were intense and since I was sitting in the front I got splashed a lot.

Suddenly something really intense happened. We saw a black bear running on the shore side. You should have seen me, I was going nuts! It disappeared in the bushes and was standing on his back legs grabbing food from the trees. Then another bear showed up! This was the last thing I was expecting to see during the tour. Seeing bears in their natural habitat is mindblowing. It’s so beautiful to see. When the tour was done I kept staring towards the shore hoping to see one more. Well it worked, number 3 showed up! Wow, so lucky!!

Tent Ridge

This is one of the many hikes you can do in Kananaskis Country. Kananaskis is a beautiful recreation area with endless trails to follow. It is well known for spotting wildlife as well. It is still kind of a hidden gem for most tourists which results in meeting locals during those hikes. If you do a full day hike and start early you might see up to a maximum of 10 people on the way. You can really feel connected with nature walking in the silence.

Tent Ridge is a trail with a length of 11 kilometers and an elevation gain of 852 meters. The first part is through the forest and once you get out of there the real climbing starts. The first part is switchbacks and once you get higher up you climb up with hands and feet until you are up on the ridge. The benefit of walking on a ridge is the endless mountain ranges. There is constantly a beautiful view so that is a great reward. We were lucky there wasn’t a lot of wind, because normally a ridge is know for being quite windy. The very few people you meet on the way are all super excited and lots of locals gave us tips where else to go in Kananaskis. They are very interested to hear where you are from. There was this part where we had to walk quite a bit down and then all the way up again to the next part of the ridge. Sitting there with a snack after the climb feels great. The best views you can get!

Cirque Peak

This hike is located in Jasper National Park. For this one we got up nice and early to be at the peak late morning. In that way its quiet and not too warm yet. Around 05:45 am we drove towards the trailhead. To get there you end up driving on highway 93, the Icefields Parkway. Always a treat to drive there. On the way the sunrise slowly started and it looked so beautiful that we decided to drive to the never disappointing Bow Lake and see the morning glow. It was absolutely magical! The reflection and the changing colours were like a dream. You only have a few minutes to get the perfect sunrise and we saw it! Epic start of the day.

Filled with lots of energy we drove to the trailhead parking lot, located two minutes from the lake. This hike is around 16 kilometers and the elevation gain is 1135 meters. Definitely a challenging one. Especially if you come from a country where you only have hills, haha. Well luckily I am always up for a challenge so let’s do this! I have been hiking lots lately so had some practice. The first part goes through the forest and then we ended up in a valley stretched out with nothing but mountains surrounding you. It was so peacefull in the early morning. Pure silence. We were walking towards Helen Lake. The moment we arrived we were in awe. The lake was a mirror like you’ve never seen before. No wind and a perfect reflection of the mountain. The only companion we had was a ground squirrell. The best location to have a quick breakfast before the actual climb starts.

On the way we saw a couple of marmots collecting grass and other stuff to build there homes I guess. Marmots are pretty chill animals and they just mind their own business. There it was, the climb! Literally straight up. I knew this was going to be a physically but mostly a mentally challenge. But if you really want to accomplish something you can do it! I am not going to lie, the last part was very hard but I had my mind set on it so pushed through. Once I got to the top it was so rewarding. Looking down and realising you just did that is the best feeling. That’s why hiking is so addictive, you just want to keep pushing those boundaries and see more and more. On the top it was pretty narrow with cliffs on both sides. One side was this massive glacier with crevasse in there. The views from the top were endless.

Since you hike in the mountains you have to deal with “mountain weather” so after a few minutes up the top the weather changed. It was super windy and started to rain. We had to make our way down quickly before it got way to slippery. The wind saved us as well since it was so strong it blew away the rain clouds. This whole experience was incredible and will always be a great memory.

Mt. Smutwood

The day after Cirque Peak we went for another hike. This hike id 20 kilometers long and the first 6 kilometers are flat and then the climb starts. This trail is known for seeing Grizzlies but we weren’t lucky enough to see them. We did see animals prints in the mud though. After the valley part you end up at this area with massive rocks. Some of these rocks were insanely big and of course we had to climb on the biggest one on the way back, haha. But first we went up over this rocky path. It started to get very windy and sometimes I really had to hold on not to blow off the mountain.

The views were insane. All those mountains including Mt. Smutwood and the glacier lakes looked amazing. It makes you forget about your sore muscles instantly.

Great moment to improve my photography skills. On the way back we took our time to take lots of pictures. Another amazing day in the mountains!

Rawson Lake & Sarrail Ridge

This was another one that was super impressive. After a short walk you already have the first stop with the insanely beautiful Rawson Lake. This lake was full of reflection and a great start of the hike. We did quite the photoshoot there. The hike is not super long. It is only 12 kilometers but it has a steep climbing section to get to Sarrail Ridge. Once you pass the lake you see the part you have to overcome. It was a bit of a sandy ground and sometimes you had to climb up with hands and feet. The best thing is not to stop to often because that only drains you more. Setting goals works best for me, just chose a point and walk to it and then rest. Almost at the top the jelly legs were definitely there.

We made it to Sarrail Ridge and the view was one of the best ones as they also say everywhere on the internet. You can overlook so far. After spending some time up there and taking some pictures we had to walk down the steep part. It was slippery but not too bad. We all made it down safely. After that it was easy going just flat strolling back to the car.

As we thought the excitement of the day was done something else happened. As I was driving back I suddenly saw something on the side of the road. Before I knew it I pulled the breaks and couldn’t believe what I was seeing. My first moose ever! Not one but two! It was a female with her calf. This is such an unique moment I will never forget and it was even greater to share it with my favorite people. Something you will always keep talking about.

Eiffel Lake

The day after climbing Sarrail Ridge we really wanted to see the larches. The larches show up every year only for a duration of two weeks. They all turn yellow. At the Moraine area you have the famous Sentinel Pass via Larch Valley trail. Super crowded during this time of year. Something we don’t like is being consumed within the crowds. We were lucky enough to get a parking spot during the day. We started the trail and at some point you have this split where you can go two ways. Left to Eiffel Lake and right towards the Sentinel Pass. Of course everyone went right so we chose to go left. That was the best desicion we could make really. We left the crowds behind and the views were stunning. Larches everywhere and almost an empty trail. We kept walking and walking until we reached Eiffel Lake. To find the best spot we went off trail and had to crawl through some bushes but it was worth it. Picture this…sitting on a big rock looking over Eiffel Lake surrounded by larches and no one else around. I call that true happiness. We always manage to find these perfect spots for ourselves.

Sentinel Pass

So the day after we did go to Sentinel Pass but there was something special about it. We did it for sunrise! What does that mean?! It means night hiking. Wooow, something completely new for me. The best thing for me is when I can get out of my comfort zone. I had my concerns for all the wildlife that gets active during the night but seeing the brighteness level of these headlamps reassured me. There we went, the two of us arriving at Moraine Lake at 4 am. The night sky was beautiful and clear. We gave ourselves about 2.5 hours to get to the top of Sentinel Pass. It was quite the experience to hike when it’s dark. Honestly I thought I would worry more about all these creatures that might stare at you but when you are focused on hiking you just forget about it. Such an awesome feeling walking there with the night sky and the moon shining and doing what you love most.

This was the third day of hiking and waking up in the middle of the night having only 4 hours of sleep shows how committed we both are. It is always worth it! The views we had when the sun came up was breathtaking. The first red glow on the mountain tops and before you know all the mountains light up.

After that we walked down and ended up by a lake with the most beautiful reflection I have ever seen. I could not believe my eyes and still can’t. Canada is unreal!

The next story will be about the biggest epic adventure I have done in Canada! Stay tuned, it will be posted soon!

I really hope you enjoyed it and that I was able to take you on my adventures

Thank you for reading my blog, I really appreciate it!

Hikes, hikes en nog meer hikes!

Hikes, hikes en nog meer hikes!

Het heeft even geduurd, maar hier is mijn nieuwe blog! Elk weekend ben ik op pad geweest, daardoor duurde het even voor mijn blog klaar was. Het is een lange, maar hopelijk leest het makkelijk weg en neem ik jullie volop mee in mijn avonturen.

Waterton National Park.

Na het klim avontuur was het tijd om op ontdekkingstocht te gaan in Waterton National Park. Dit park ligt in het zuiden van Alberta, grenzend aan Montana Glacier National Park. Het ligt op 4,5 uur rijden van Banff af. Waterton staat bekend om de prachtige natuur en het is een zeer rustig plaatsje. Dit was mijn eerste trip waarbij ik een paar dagen echt van huis was. Na het werk op dinsdag avond zijn we in de auto gestapt richting het nationale park. De zonsondergang onderweg was ongekend. Rond 22:30 uur kwamen we eindelijk aan bij de campsite. Ja, dit was mijn eerste keer kamperen in Canada. Sowieso heb ik weinig ervaring met kamperen, dus ik vond het super leuk om weer iets nieuws te proberen. Doordat we dinsdagavond al aangekomen waren hadden we 2 volle dagen om te verkennen.

De eerste dag stond gelijk een lange hike gepland. Dit is een van de mooiste hikes ter wereld, genaamd Crypt Lake trail. Dit is een hike van ongeveer 17 kilometer die je via het bos, open velden omgeven door bergen en prachtige wilde bloemen en langs watervallen, bergwanden via een grot naar het prachtige Crypt Lake brengt. De grot is heel nauw, waardoor je echt zo’n survival gevoel krijgt. Je tas moet je voor je dragen en goed bukken en dan wordt het donker en als je een stap omlaag doet zie je de opening en komen de bergen weer tevoorschijn. Waanzinnig gaaf!

Het is een hele leuke hike met veel afwisseling. Het was een prachtige dag en de hike was goed te doen. Het bijzondere van deze hike is dat je met een ferry naar het startpunt wordt gebracht. Hoe gaaf is het om zo aan de hike te beginnen. Een ander bijzonder deel was dat de Crypt Lake zich deels in Canada en deels in USA begeeft. We liepen het meer rond en aan de overkant ben je letterlijk in Montana. Super gaaf concept! Het meer is omgeven door bergen met gletsjers. Als je geluid maakte hoorde je de echo seconden lang. Het geluid weerkaatste continu. Aan het begin van het meer stonden de bloemen volop in bloei en overal zag je vlinders en bijen. Het leek wel een sprookje.

Ook heb ik de gewoonten om gezichten te zien op rotsen. De creaties zijn zo gaaf soms, zo ook deze foto! Dat is toch bizar hoe het op een gezicht lijkt.

De dag begon om half 9 en terugkomst was na half 6. Een dag vullende adembenemende hike die heel veel indruk gemaakt heeft. Daarna een welverdiend diner in het dorpje en de dag zat erop! Of toch niet?! Eenmaal terug op de camping zag ik iets ontzettend bijzonders! De Milkyway! Dit had ik nog nooit eerder zo gezien. Via een app konden we opzoeken welke sterren het waren. Ik zag Jupiter en Saturnus heel duidelijk! Onwerkelijk om zo een wonder mee te maken.

De tweede en meteen laatste dag begon met een heerlijk ontbijtje bij een café Waffleton aanbevolen door vrienden. De wafels waren verrukkelijk. Vervolgens een korte hike naar de top via de Bear Humps Trail. Zwaarder dan verwacht, want het ontbijt was behoorlijk vullend haha. Daarna nog naar een meer geweest dat uitkeek op het bekende Prince of Whales hotel en vervolgens afgesloten met de Red Rock Canyon.

Het was een waanzinnige trip met alleen maar hoogtepunten. Het is een stuk rustiger dan Banff en het voelde echt als een mini vakantie.

Raften & Golden Skybridge

Eindelijk was het zover, raften in Golden. Golden ligt in de provincie British Columbia. Met vijf meiden in totaal maakte we onze weg richting Golden. Zo’n twintig minuten voor aankomst stopte het verkeer opeens. Voor we het wisten stonden we stil. Er was een ongeluk gebeurd. Voor ongeveer 30 minuten was er geen beweging. Helaas miste wij daardoor onze tour, maar we konden deze verplaatsen naar de middag. Het leek er niet op dat het verkeer beter ging worden, daarom besloten we om helemaal terug te gaan en via een andere weg Golden te bereiken. Canada heeft een ander wegen systeem. Vaak gaat een weg naar bepaalde plekken en als er iets gebeurd is de omweg gigantisch… Ruim 3,5 uur later kwamen we eindelijk in Golden aan. Eerst een snel bezoekje aan de Golden Skybridge. Een attractie die wordt aangeboden door het bedrijf waarvoor we werken. Dat betekend een gratis bezoekje. Deze hangbrug is op zo’n 130 meter hoogte boven een vallei. Dit soort dingen blijven spannend vooral omdat deze brug echt heel erg heen en weer schommelt met meer mensen tegelijk. Met knikkende knieën erop en gaan! Uiteindelijk ging dat prima gelukkig.

Tijd voor wat actie! Na mijn ervaring in Nieuw Zeeland was ik super enthousiast om weer te mogen raften en dit keer op de Kicking Horse River. Deze rivier staat erom bekend goede “rapids” te hebben. Juist waar ik van hou, actie! Met een oude Amerikaanse schoolbus vertrokken we richting het beginpunt van de rivier. Na wat informatie over veiligheid was het zover. Onze tourguide was zo gek als een deur, dus het was dolle pret. We deden allerlei trucjes, zoals rondjes draaien over golfen. Een paar keer flinke duiken naar beneden en het water splashte overal.

Toen gebeurde er iets ongekends….aan de waterkant zagen we een zwarte beer rennen. Natuurlijk ging ik helemaal uit mijn dak! Vervolgens vloog de beer in de bosjes en stond op z’n achterpoten uit de struiken te eten. Toen schoot er nog een beer tevoorschijn! Hij rende even mee met de boot, maar vond het wel heel spannend! Ik kan het nog niet bevatten en ik had letterlijk tranen in mijn ogen. Het is zo onwerkelijk en bijzonder om beren zo in het wild te zien. Dit is niet uit te leggen wat er dan door je heen gaat. Dit maakte het helemaal af! Uiteindelijk bij het inladen van de raft bleef ik gefocust op de waterkant en ja hoor, je raadt het al! Beer nummer drie!!! Mijn dag kon niet meer stuk!!!

Tent Ridge

Dit is een hike in Kananaskis Country. Kananaskis is een gebied die nog niet voor iedereen bekend is. Dit betekent veel rust en ruimte. Je kunt als je vroeg vertrekt de top bereiken en mensen tegenkomen die op een hand te tellen zijn. Je bent volledig een met de natuur en alle dieren die zich in de omgeving verschuilen. Tent Ridge is een hike met een afstand van 11 kilometer en een hoogteverschil van 852 meter. Het eerste gedeelte gaat door het bos en vervolgens kom je bij de echte klim aan en ga je zigzaggend omhoog tot je op het eerste deel van de ridge uitkomt. Van daaruit klim je sommige delen omhoog met handen en voeten. Het uitzicht is direct al waanzinnig. Na een tijd loop je letterlijk op een ridge en ben je omringd door gigantische bergen met besneeuwde toppen. Het laatste deel een prachtig meer met een weerspiegeling waar je u tegen zegt. Verbazingwekkend was er nagenoeg geen wind, terwijl het op dit soort plekken altijd waait. Tijdens de hike ontmoet je allerlei gemotiveerde mensen met veel hike ervaring en sommige nemen hun hond mee. Erg leuk om te horen wat hun verhaal is en om tips te krijgen. Bovenop de berg na een flinke klim als beloning een snack met schitterend uitzicht. Is er iets beters dan dit? Ik denk het haast niet. Op de laatste foto zag je het uitzicht aan het einde van de ridge.

Cirque Peak

Deze hike is gelegen in Jasper National Park. Het is een lange hike en om die reden begon de dag lekker vroeg. Rond 05:45 reden we richting de Icefields Parkway. Toen we er bijna waren zag je de zonsopkomst en dat was magisch. De hike is vlakbij het prachtige Bow Lake en toen besloten we spontaan daarheen te gaan om de ochtend glow te aanschouwen op het meer en de bergen. De reflectie was waanzinnig. Het duurt maar een paar minuten maar het is zo onwerkelijk en ik moest mezelf echt even knijpen. Dat dit soort natuurwonderen bestaan is niet te bevatten.

De dag begon dus al super en met volop energie reden we een paar minuutjes terug naar de start van de Cirque Peak hike. Het is een hike van zo’n 16 kilometer, maar je klimt een hoogteverschil van 1135 meter. Je kunt wel zeggen dat dit behoorlijk pittig is. Zeker voor iemand als ik die niks anders gewend is dan heuvels, haha. Gelukkig had ik al meer geoefend. Het begin was in een bedekt gebied en al snel liepen we op een soort vallei en was het uitgestrekt. Door de bergen om je heen voel je je klein. Rond 08:30 kwamen we aan bij Helen Lake. Op dit moment waren we helemaal alleen. Ons enige gezelschap was een zogeheten “grondeekhoorn”. Dat meer was een spiegel. Het was volledig windstil en de reflectie was adembenemend. Een mooie plek om even te ontbijten. Al snel kwamen er wat meer mensen, maar wat was het uniek om helemaal de plek voor onszelf te hebben.

Vanuit hier begon de echte uitdaging, want de klim omhoog was niet mis. Onderweg zagen we wel veel marmots die druk bezig waren met nesten bouwen. Het ging letterlijk stijl omhoog. De ondergrond was ook een soort van grind/stenen waardoor de grip ook niet altijd optimaal was. Dit was zeker een fysieke, maar ook mentale uitdaging voor mij. Er leek geen einde aan te komen. Halverwege was er een rechter stuk met een grote rotsformatie waar ik even uit de wind kon rusten. Laatste stuk strompelde ik omhoog en toen de laatste stap naar de top. Wooeehh, het is gelukt!

Als je dan ziet wat je bereikt hebt voelt dat zo goed. Dat is ook meteen die verslaving, waardoor je wilt blijven hiken. De top was best wel nauw, waardoor je aan beide kanten cliffs hebt. Hoogtevrees is nog steeds een dingetje voor mij dus over het randje kijken vind ik spannend. Toen ik zover was zag ik een gigantische gletsjer. Onbeschrijfelijk mooi. Je zag de scheuren erin zitten. Ook had je uitzicht over het gehele gebied en een meer in de verte.

Het weer sloeg uit het niets om “mountain weather” doet dat. Daardoor konden we niet lang op de top blijven, want het was nog een stijle weg naar beneden. Gelukkig door de hevige wind waaide de bui snel over. Het was een geweldige ervaring waar ik met veel plezier en trots op terug kijk.

Mt. Smutwood

De dag na Cirque Peak was het tijd voor een tweede hike in het weekend. Dit is een hike van 20 kilometer en is in het begin heel vlak. Je loopt letterlijk door het bos en vervolgens een vallei allemaal vrij simpel. Na ongeveer 6 kilometer begint de klim en dat is ook zeker niet mis. Eerst kom je uit op een gigantisch open stuk met mega grote rotsblokken die naar beneden zijn gerold. Vervolgens klim je omhoog over stenen en dan kom je aan bij een soort van ridge. Het waaide onwijs hard en het was fris. Ik had mezelf helemaal ingepakt, maar zodra mijn capuchon wind ving vloog ik bijna de berg af hahaha.

Het gave met dit soort hikes is dat ze niet de meest makkelijke zijn, maar de uitzichten zijn zo belonend. De gletsjermeren en alle rotsformaties, de ene nog unieker dan de ander laat je de pijn in je spieren vergeten.

Geweldige fotografie momentjes om goed te oefenen. Op de terugweg stopte we een aantal keer om foto’s te maken. Het was een geweldige dag en eenmaal thuis zeer voldaan.

Rawson Lake & Sarrail Ridge

Deze hike stond ook al heel lang op het lijstje. Er is namelijk een app genaamd All Trails en daar staan alle gave hikes in de omgeving op. Dit was een zeer uitdagende met veel hoogteverschil, maar de foto’s zagen er waanzinnig uit. Het is ruim 12 kilometer, maar je klimt zo’n 1066 meter. Het was de laatste keer dat ik een hike kon doen met een Australische vriendin die bijna Banff ging verlaten. Uiteindelijk met z’n drieën deze hike gaan doen. Het eerste stuk gaat weer gestaag omhoog in het bos en de eerste beloning is het prachtige Rawson Lake. Het was weer windstil en de reflectie was zo intens! Perfect voor een fotoshoot.

Vervolgens gingen we verder met de hike. Voor ik het wist stond ik oog in oog met een brute klim stijl omhoog. Het is een zand ondergrond en je hield je vast aan takken en soms klom je omhoog op handen en voeten. Het beste is om niet al teveel te stoppen. Ik probeerde telkens een doel te stellen tot waar ik wilde klimmen en dan te rusten. Je merkt door al die intensieve hikes dat je steeds sterker wordt gelukkig. Het laatste stuk begonnen mijn benen slap te worden. Logisch aangezien je 1 kilometer lang recht omhoog klimt. Bijna, bijna…. Daar was het dan Sarrail Ridge. Dat uitzicht is geweldig!! Het wordt beschreven als een van de mooiste uitzichten in Kananaskis Country. Het uitzicht in eindeloos! De terugweg was ook een flinke uitdaging, want het is stijl omhoog maar goed naar beneden is net zo lastig en misschien nog wel meer belastend voor de spieren. Gelukkig had ik goede begeleiding en kwam ik veilig beneden. De hike terug was vervolgens relaxed aangezien het allemaal vrij vlak was of naar beneden ging. Dit was ook weer een hike voor in de boeken.

Als kers op de taart gebeurde er iets bijzonders op de terugweg. Ik reed en opeens zag ik iets langs de weg. Voordat ik het kon registreren remde ik af. Langs de weg stond een eland met een kalf! Dat is ontzettend uniek om zo tegen te komen. Kananaskis staat er wel om bekend, maar alsnog kom je ze bijna nooit tegen. Dit was een ultiem geluksmoment!

Eiffel Lake

De dag na het klimmen van Sarrail Ridge wilde we heel graag de “yellow larches” zien. Dit zijn bomen met dennennaalden die 2 weken in het jaar geel worden en dit is altijd in september. Een korte tijd om dit verschijnsel te bewonderen. We hadden gekozen om richting Moraine Lake gebied te gaan, want daar zijn de beste hikes om de larches te zien. Het is in deze tijd van het jaar super druk met toeristen. Wij houden niet zo van die massale plekken en daarom besloten we om bij de splitsing niet naar Sentinell Pass te gaan, maar naar de Eiffel Lake. Dit komt omdat we Sentinell Pass al gepland hadden voor de dag erna met zonsopkomst. Gelukkig dachten niet veel mensen om hetzelfde als ons te doen waardoor we nagenoeg alleen waren tijdens deze hike. De larches stonden volop in bloei. Het zag er zo gaaf uit. Het was inmiddels ook tijd voor een snack dus na een klim off route hadden we een privé plek gevonden met uitzicht op Eiffel Lake omringd door de gele larches. Wow, ik hou zo van Canada!

Sentinell Pass

Dit was weer een nieuwe uitdaging. Mijn eerste hike in het donker. Middenin de nacht opstaan om vervolgens om 04:00 ’s nachts op de parkeerplaats van Moraine Lake paraat te staan om de top te bereiken voor zonsopkomst. Dit is een hele andere intense ervaring. Eens speciale hoofd zaklamp aangeschaft en als een echte avonturier begon de klim richting Sentinell Pass. Het is een hele andere ervaring om te hiken in het donker. Het is een hike van 11 kilometer dus prima te doen. De hoofd zaklamp is zo sterk dat je echt heel veel zicht heb. Het brengt wel extra adrenaline met zich mee, want je bent tenslotte in Canada. Er kan van alles naar je staren. Toch schakel je dat na een tijdje uit en geniet je gewoon. De sterrenhemel was waanzinnig en de maan. Het was een heldere nacht sinds een lange tijd. De laatste klim bestond uit de welbekende switchbacks. Ik was bekaf, want de afgelopen 2 dagen had ik al intense hikes gedaan en dan sta je ook nog middenin de nacht op voor een zonsopkomst hike wetende dat je erna ook nog moet werken. Toch doe je het allemaal, want je wilt elke kans volop benutten. De foto’s zeggen ook genoeg! Ik kan als ik ernaar kijk nog steeds niet geloven dat ik daar echt geweest ben.

Het volgende verhaal dat ik ga posten was een mega avontuur en iets wat ik nog nooit eerder gedaan heb! Blog volgt snel!

Bedankt voor het lezen van mijn blog!

Ik hoop dat ik jullie weer heb kunnen meenemen in mijn avonturen

Heel erg bedankt voor jullie interesse en lieve reacties altijd. Ik waardeer dat enorm!

Wandelen, bergen en meren

Opeens is het al augustus..

Het is weer tijd voor een update van mijn kant want ik heb zeker niet stilgezeten de afgelopen weken. Zoveel nieuwe avonturen beleefd.

De laatste tijd zijn er in Canada veel problemen met bosbranden, om deze reden was het niet altijd mogelijk om een hike te doen. Toch heb ik niet stilgezeten. Hieronder vertel ik meer onder andere over de hikes die ik gedaan heb.

Lake Louise; Big Beehive trail, Devils Thumb en plain of six Glaciers

Lake Louise is een prachtig meer niet al te ver van Banff af. In de nabije omgeving kun je gave hikes doen. Zo ook een hike waarbij je door het bos richting 2 verschillende meren loopt. Vanuit daar kun je de zogeheten “Big Beehive” trail doen en deze brengt je naar een uitzicht over Lake Agnes en Lake Louise. Deze heb ik nu twee keer gedaan, maar de laatste keer ben ik ook naar de hoge berg Devil’s Thumb gegaan. Een gigantische hoogte met een nog beter uitzicht. Een flink klim met handen en voeten, maar het is het zo waard.

Helaas veel last van de rook van de bosbranden, maar alsnog was het uitzicht geweldig!

Na deze twee gecombineerde hikes zijn we ook nog naar “Plain of Six Glaciers” gegaan. Dit was een lange dag met een totaal van ruim 20 kilometer. Ik merk dat ik steeds fitter word en sneller herstel als ik steilere stukken omhoog loop.

Johnston Canyon en de Inkpots

Er was een donderdag dat ik niemand had om wat mee te gaan ondernemen. Dit houdt mij natuurlijk niet tegen om zelf wat te gaan doen. Stilzitten ben ik geen fan van, dus laten we dan zelf op ontdekkingstocht gaan. Zo gezegd, zo gedaan. De bus vanuit het dorp gepakt naar Johnston Canyon. Hele gave plek met canyons, watervallen en een hike naar de bekende inkpots. Dit zijn een soort natuurlijke groene mineraal bronnen. Bij de bushalte ontmoette ik een meisje uit Canada en samen met haar heb ik spontaan de hele dag doorgebracht. Ze had dezelfde ideeën en daarom besloten we samen te gaan verkennen. Dit was heel erg gezellig. Soms is het voordeel van alleen gaan dat je anderen mensen sneller ontmoet en aanspreekt of andersom.

C Level Cirque

Deze hike bevindt zich vlakbij een ander meer namelijk Lake Minnewanka. Dit is een relatief korte hike, maar zeker uitdagend door hoogte verschillen en een prachtig uitzicht over het meer. Het was niet heel druk op deze trail, waardoor je echt kon genieten. Het eerste stuk ging door de bossen en vervolgens door de prachtige bergen en zo moest je een beetje omhoog klauteren over losse stenen en zand. Altijd een uitdaging, maar als je de top bereikt is dat fantastisch. Er waren op de top veel Marmots. Eenmaal aan de top waren ik en een vriendin helemaal alleen.

Het was sowieso een productief weekend, omdat wij ook 46 kilometer gefietst hebben naar Canmore toe vanaf Banff en terug. Een leuke fietsroute die voornamelijk vlak is.

Moraine Lake sunrise

Dit was al een lange tijd hoog op mijn bucket list. De reden dat dit niet eerder ging was vanwege het feit dat je een auto nodig hebt om erheen te gaan. De zonsopkomst was deze dag rond 06:30 am en dat betekent dat je er minstens om 05:00 am moet zijn en het is een goed uur rijden. De wekker ging rond 03:00 am en hup klaarmaken voor een lange dag. Ernaartoe rijden was een heel avontuur. Het was zo ontzettend donker en dat was best spannend. Gelukkig vonden we snel een parkeerplek en rond 05:15 am stonden we klaar bovenaan de berg met uitzicht op het nog steeds donkere Moraine Lake. De wind was extreem, maar het was zo mysterieus met de donkere wolken die heel snel verplaatsten. Het duurde even voor het echt licht werd. Daarna was het magisch. Je zag een rode gloed op de bergen inclusief de bergtoppen. De intense blauwe kleur van het water. Een onwerkelijk momentje kan ik wel zeggen.

Onion Peak

Dit was absoluut een unieke ervaring. De hike was ruim 20 kilometer en begon vanaf Bow Lake. Een prachtig meer gelegen aan de Icefields Parkway dat helemaal naar het plaatsje Jasper leidt. Het eerste stuk van de hike was om het meer heen, waardoor je constant een prachtig uitzicht had. Vervolgens een open stuk met een stromende rivier en uitgestrekte weide omgeven door bergen. Het leek wel op een film decor. Daarna een klim omhoog en vervolgens wisselde het af van klimmen over grote rotsblokken tot aan wandelen door een bos. Het was heel afwisselend, waardoor het niet heel zwaar was. Af en toe stukken flink klimmen en vervolgens weer vlak. Toen was het tijd voor een open vlakte omgeven door gletsjers en watervallen die daardoor ontstaan zijn. Om daar terecht te komen moest je letterlijk rivieren oversteken via grote rotsblokken. Mijn balans is niet geweldig dus dat was soms best wel even spannend. Bij een rivier was de stroming zo sterk dat ik mijn schoenen uit deed en er doorheen liep al vasthoudend aan een omgevallen boomstam. Eenmaal bovenaan bij Onion Peak konden we nog 20 minuten verder lopen om bij een ijsgrot uit te komen. Dit was waanzinnig, want je kon er letterlijk in. De rivier was namelijk nog niet te hoog, maar evengoed natte voeten hoor! Zo waard, dus geen probleem! Eenmaal in de ijsgrot was er een opening waardoor je de prachtige blauwe lucht kon zien. Fantastisch om zo’n natuur wonder te aanschouwen.

Emerald Lake en Takakkaw falls

Gelukkig hadden we de auto het hele weekend en daarom ging het ontdekken door. Op naar Yoho National Park in British Columbia. We zitten vlakbij de overgang, dus het was ongeveer anderhalf uur rijden naar de andere provincie. Van daaruit zijn we naar de Takakkaw Falls gereden. Dit is een van de hoogste watervallen in Canada. Hoe dichterbij we kwamen hoe meer we gesprayd werden door de waterval. Het heeft zoveel kracht en het water gaat alle kanten op. Het bijzondere was de regenboog die tevoorschijn kwam. Het was zo’n bijzonder moment. Aangezien we toch al nat werden liepen we verder door en eenmaal dichterbij waren we zeiknat. Gauw foto’s maken en hup terug!

Vervolgens naar de Natural Bridge waar water met een gigantische snelheid zich door een rotspartij waant. Het heeft door de jaren heen een opening gecreëerd door de enorme kracht. Het water was vol met bubbels en zag er sissend uit.

Laatste stop was Emerald Lake. Een prachtig meer omgeven door bergen met een lodge erbij. We besloten dit voor zonsondergang te doen en het was waanzinnig mooi. Unieke vogels die je hoorde tsjirpen en vliegende visjes.

Via Ferrata

Dit was me toch een avontuur! Een aantal weken geleden deze klim tour geboekt op een lokale mountain, genaamd Mt Norquay. Een vriendin uit Vancouver komt op bezoek en zij wilde dit ook heel graag doen. Bij mij speelt een best belangrijk dingetje mee, namelijk hoogtevrees! Het gaat stukken beter, maar helemaal comfortabel ben ik nog steeds niet. Wat doe ik het liefst?! Juist, mijzelf uit mijn comfort zone halen. Dat heb ik gedaan hoor. Een klim tour van zo’n 4,5 tot 5 uur. Op een hoogte tot 2500 meter. Vanaf de parkeerplaats ga je met een stoeltjeslift omhoog en van daaruit begon de tour. Eerst kregen we algemene uitleg en deden we het harnas aan. Van daaruit deden we een oefen rondje met klimmen. Voordat het echt klimmen begon gingen we omhoog wandelen en toen begon het zekeren met de clips. Ik merk zeker dat ik een stuk fitter ben geworden dus de eerste stukken gingen echt prima. Vervolgens gingen we meer langs de bergwanden en moest je over een houten plank oversteken. Er was niks om aan vast te houden dus het kwam aan op balanceren boven een afgrond. Behoorlijk intens wel hoor. Dat vond ik echt niet zo grappig op dat moment. Ondanks dat je altijd je clips vastmaakt en gezekerd zit is het nog steeds mentaal een ding. Daarna zat de angst en besef erin, maar ik gaf niet op. Vervolgens een ladder opklimmen om hogerop de berg te komen en een grote swing brug die alle kanten op ging. Dat waren de grootste obstakels, maar het voelde zo goed toen ik eenmaal de top bereikt had! Geweldig gevoel, zo voelt een overwinning! Het laatste stuk naar beneden bestond uit wandelen. Hier en daar moest je je bevestigen aan de kabels, maar stukken ook los.

Na afloop voelt dit als een hele prestatie en bewijst maar weer hoe sterk je mentaal kunt zijn als je iets echt graag wilt.

Er staan nog een aantal andere mooie trips op de planning waar ik volgende keer alles over zal vertellen.

Bedankt lieve volgers voor al jullie enthousiasme na het lezen van mijn blog! Geeft mij super veel positieve energie <3

~If you do not push the boundaries, you will never know where they are~

Het laatste avontuur gaat beginnen; op naar Banff, Alberta

Tijd voor weer een nieuwe start!

Het wordt weer tijd voor een update. Inmiddels ben ik alweer een aantal weekjes in het prachtige plaatsje, Banff. Mijn laatste paar weken in Saskatoon waren super leuk. Winnie en ik hebben een super tijd gehad en het afscheid nemen was niet makkelijk, maar gelukkig komt ze mij nog een keer bezoeken in Banff. Daar kijk ik ontzettend naar uit. Wij zijn ontzettend close geworden in een korte tijd. Zaterdagochtend vertrokken wij richting Banff met een laatste tussenstop in het plaatsje Cochrane. Op de weg hiernaartoe waren nog hele gave plekken, zoals een plaatsje die in het teken staat van Dinosaurussen.

Het moment was aangekomen. De laatste dag bracht ze mij naar mijn nieuwe woonplek voor de komende maanden. Nu woon ik in een unit samen met een huisgenoot en wij delen de woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamer. Altijd even wennen, maar gelukkig kunnen wij het goed vinden samen. Nog even snel een hoop boodschappen ingeslagen nu ik nog gebruik kon maken van Winnie haar auto en toen was het zover. Een nieuw hoofdstuk is begonnen. De eerste dag voelde ik mij best wel een beetje verlaten. Je komt uit een vertrouwde familie omgeving en ineens zit je weer op een nieuwe plek waar je niemand kent. Gelukkig herpak ik mezelf altijd snel en zorg ik dat ik lekker actief aan de slag ga om mensen te ontmoeten.

De eerste volle dag in Banff ben ik een hike gaan doen met een meisje die ik ontmoette in Vancouver tijdens mijn oriëntatie. Het is een berg, genaamd Tunnel Mountain. Dit is een relatief makkelijke hike. Ik merkte dat het mij erg goed deed en ik wist dat ik het hier erg naar mijn zin zou gaan hebben.

Vervolgens volgde twee dagen met online oriëntatie ter voorbereiding op het werk. Deze volgde ik samen met mijn huisgenootje. Donderdag was mijn eerste dag bij de Banff Gondola. Gelijk een hele leuke groep collega’s en ik was eigenlijk helemaal niet zenuwachtig. Het voelde gelijk goed. De eerste dag bestond uit een hoop uitleg en een rondleiding op zowel de “lower” als “upper” terminal. Wij werken namelijk zowel op de grond als helemaal bovenin waar mensen uitkomen als ze de Gondola omhoog nemen. Mijn functie is ticket agent en ik was bang dat ik de hele dag in een ticket hokje zou komen te zitten. Gelukkig bestaat de functie ook uit scannen van tickets en je werkt als host/greeter. Na de lunch switch je van positie en daardoor is het goed te doen. Al snel had ik het ticket systeem door en mocht ik zelfstandig aan de slag. Mensen komen uit heel Canada langs. Echt hartstikke leuk! Het is een gezellig team en we doen ook vaak wat leuks na werktijd, zoals een hike of even naar het park.

Canmore

Mijn eerste weekend ben ik op ontdekkingstocht gegaan met een collega in het naast Banff gelegen plaatsje Canmore. We zijn langs een rivier wezen lopen en hebben een aantal meertjes bezocht. Heel leuk om alles te voet te verkennen. De stappenteller liep hoog op, haha. We hebben een paar mooie plaatjes kunnen schieten. De dag erna ben ik naar Lake Minnewanka geweest met een groepje en hier hebben wij een motorbootje gehuurd. Doordat we allemaal voor hetzelfde bedrijf werken krijgen we bijna alles gratis. Zo ook het motorbootje, maar normaal krijg je korting. We hadden dus flink mazzel. Schitterende omgeving, want het meer is omgeven door de bergen. Het is gewoon onwerkelijk en op zo’n moment besef je dat je in een bizar mooie natuur bent beland. Na het varen liepen we wat in de omgeving rond en opeens liep daar een vos met iets in z’n bek. Hup, weg was ze. Uiteindelijk kwamen we erachter dat ze een doel had. Ze had haar nest namelijk vlak naast het water en er kwamen vijf jongen tevoorschijn. Dit was zo’n uniek moment. Dit maak je waarschijnlijk maar een keer in je leven mee. Ik heb echt enorm genoten van die dag.

Voor het werk krijgen wij een gratis bus pas en daardoor leer je al gauw veel collega’s kennen. Ook wonen er veel collega’s in hetzelfde complex als mij. Met een aantal kan ik het super goed vinden en we hebben al veel leuke dingen gedaan in de avonduren, zoals naar een meer gaan en een kampvuur maken. Of een hike doen na het werk. Het is echt heel leuk hoe iedereen met elkaar omgaat.

Hoodoos trail

Een van de hikes die ik ook gedaan heb is in Banff. Deze trail brengt je naar prachtige plekken met open velden. Je vindt hier veel wildlife. De eerste keer was het zelfs een beetje survivallen, omdat we over een boomstam moesten balanceren om de rivier over te steken. Eenmaal aangekomen bij een open veld zag ik een hele grote groep met herten. Fantastisch om dat te zien! Helemaal een met de natuur zijn is het mooiste dat er is.

Vermillion Lake

Dit is een meer in Banff waar je kunt rondlopen of gewoon lekker kunt zitten en relaxen met vrienden. We zaten op een soort vlot op het water gewoon te babbelen. Laatst ook wezen kanoën! Soms heb je niet meer dan dat nodig.

Trip naar Jasper National Park

Het is bijna onmogelijk om in de Rockies ergens te komen zonder een auto. Gelukkig heb ik vrienden die mensen kennen met een auto of er zelf een hebben. Zo kwam deze trip naar Jasper tot stand. Het is ongeveer drie uur rijden, maar onderweg stop je vaak omdat er overal meren te bewonderen zijn of korte hikes. Het is echt een prachtige route om te rijden en de kans op wildlife spotten is zeer groot. Jammer genoeg geen geluk deze keer. Uiteindelijk kwamen we uit bij de Columbia Icefields. Zo gaaf om nog een keertje daarheen te gaan.

Sulphur mountain

Op mijn werk hebben klanten twee opties. Een retour ticket voor de Gondola of omhoog lopen en naar beneden lopen. Natuurlijk kan je ook omhoog en omlaag lopen, maar dat is gratis. Vaak krijg je vragen hoe de hike is en hoe lang het duurt. Zelf had ik nog geen ervaring met het beklimmen van deze berg. Het werd dus hoogstens tijd! Samen met een groepje besloten wij de berg te beklimmen. Het was die dag extreem warm. Het begin ging prima, maar al snel voelde ik het flink in mijn benen. Het ging namelijk continu schuin omhoog, zigzaggend. Het einde leek maar niet in zicht te komen. Na 1 uur en 45 minuten was de top bereikt en dan voel je je echt top. Een drankje op het terras is weer toegestaan, dus lekker even uitrusten met een prachtig uitzicht op onder andere de berg die we net beklommen hadden.

Tour Columbia Icefields in Jasper National Park

Dit was de derde keer dat ik de Icefields Parkway mocht beleven met een roadtrip. Dit keer ging ik met 4 meiden een tour doen die begeleidt wordt door Pursuit, het bedrijf waar ik voor werk. Doordat ze willen dat wij vanuit ervaring praten mogen wij al deze tours geheel gratis doen en daar maak ik dan ook goed gebruik van. Donderdag ochtend om half 8 startte de roadtrip. De tour begon om 11 uur en het is een goede 2,5 uur rijden, maar de kans bestaat dat je onderweg stopt voor bijvoorbeeld wildlife of andere prachtige bezienswaardigheden. Het is hier al super vroeg licht dus we zagen alle bergen en meren heel goed onderweg. Opeens was het moment daar. Er stond een auto langs de weg en dan weet je vaak hoe laat het is, zeker als de mensen niet uitstappen. Er is iets gaafs te zien!!! Daar was het moment waar ik al die tijd met smart op gewacht heb. Een zwarte beer aan de kant van de weg die lekker aan het scharrelen was! Ik ging compleet uit mijn dak en lag half in de auto met mijn camera die al die tijd al gereed lag op mijn schoot. Onwerkelijk en ik had letterlijk tranen in mijn ogen. Het is zo speciaal!!! Hij had ons vast wel in de gaten, maar maakte er niks van. We volgden hem rustig op zijn tour door de bosjes. Uiteindelijk kwam hij recht op ons af gelopen om meer voedsel te verzamelen. Wow, kippenvel!!! Dit was intens en nu ik dit schrijf geloof ik het nog steeds niet!

De reis ging verder. Eenmaal aangekomen bij de Icefields begon de tour. Eerst bracht een bus ons naar de mega grote Ice Explorer bus. Gigantische soort bus/truck met wielen waar je U tegen zegt. Deze is speciaal ontwikkeld om op de gletsjer te rijden. Het heeft zoveel kracht en grip ongelofelijk. Het heeft een maximum snelheid van 15 km/u dus het gaat heel veilig en gecontroleerd. Het weer was waanzinnig goed, waardoor ik het met minstens zes lagen aan bloedheet had, haha. Toen we op de gletsjer tot stilstand kwamen mochten wij even rondlopen en foto’s maken. Bizar hoor dat het gewoon mogelijk is. Ook kregen we uitleg over hoe het ontstaan is en hoe de lagen zijn opgebouwd en wat voor soorten wildlife er in de verschillende lagen leven. Heel interessant. Vervolgens reden we terug naar de basis en bracht de normale bus ons naar de volgende attractie, genaamd Columbia Icefield Skywalk. Dit is een glazen platform dat op zo’n 300 meter hoogte boven de Athabasca Gletsjer hangt. Sommigen weten dat ik niet zo goed met hoogtes om kan gaan. Het beloofde dus een uitdaging te worden. De anderen meiden konden niet wachten en liepen ver voorop. Ik had even wat tijd nodig om mijzelf mentaal voor te bereiden. Ik dacht hup gewoon doen, maar toen ik een stap wilde zetten blokkeerde ik. Uiteindelijk ben ik na 1 minuut gewoon erop gegaan. Mijn benen voelde als jelly, maar na een tijdje kalmeerde ik gek genoeg. De foto’s zeggen genoeg en ik ben best trots dat ik dat gedaan heb! Weer een extra overwinning!

Op de terugweg maakten we een tussenstop bij verschillende meren, zoals Lake Louise, Moraine Lake en reden we terug over de wildlife route de 1A highway. Helaas niks gezien onderweg, maar we blijven proberen.

Kortom het waren weer geslaagde weken! Wat heb ik het weer ontzettend naar mijn zin hier. De tijd vliegt voorbij en ik heb nog zoveel leuks wat ik wil gaan doen! Ik heb al zoveel leuke mensen ontmoet die nu echt mijn vrienden zijn! Ook een heel leuk vast clubje en we noemen onszelf de Banff family! Super dankbaar voor alle ervaringen die ik mag beleven.

Bedankt allemaal weer voor het lezen en tot de volgende keer!

Inspirerende quote:

~Make it simple. Make it memorable. Make it inviting to look at. Make it fun to read~

The last adventure is about to begin; off to Banff, Alberta!

Time for a new start

It’s about time for another update on my journey. The last couple of weeks in Saskatoon have been amazing. It was so great to spent lots of time with the family. It really made me feel like home. Winnie and I had the best time together and we were very sad to say goodbye again. We became very close in a very short time even though we did not even know eachother before. Very special to experience that. The good news is that she is going to come for a visit very soon! Can’t wait to see her again and share all the stories.

We left Saskatoon on the last Saturday and had a stop in Cochrane before heading to Banff on Sunday. My move in appointment was at 11:00 am. After that we grabbed a bunch of groceries. Better take advantage off having a car available while I still can. The moment she had to leave was very sad but luckily we knew this was not a goodbye just yet. The same day my roommate moved in and together we share a living room, kitchen, bathroom and bedroom. Always a bit strange in the beginning, but we get along well. The next day I was feeling a little lost because you have to start all over again and that’s always a bit hard in the beginning. You just don’t know who you will meet and if you will have lots of friends in the end. It all goes through your mind really. I decided to just go for it and messaged a friend from Vancouver. She was here for one more week so we went on a hike together. That was a very fun day. It was sunny and the hike up was so much fun! Had a great time and from that moment on I knew everything was going to be just fine.

The next two days I had orientation online with my roommate in preparation for work. After that it was finally time to work on site. We started with a group of five girls and there was a really good connection from the start. I just knew it was going to be so much fun. We got a tour around the building. We have to work in the lower and upper terminal. My job is greeting people, scanning tickets, selling tickets and provide the right information to customers. It’s a nice combination because being stuck in a ticket booth all day is not something I am good at. Every 4 hours you switch after you break. Keeps it fun. Not long after training we could manage to be alone in the ticket booth. It’s really cool to meet and work with lots of Canadians. They come from all over Canada. I really enjoy that! After work I do lots of fun things like hiking, going to the park/river.

Canmore

My first weekend I went to explore with a colleague in the next door town, Canmore. We walked along the river and we visit a few lakes. We walked everywhere. The best way to explore is by foot. De steps were adding up fast, haha. We were able to get some pretty cool pictures.

Lake Minnewanka

With a few friends I went to Lake Minnewanka to rent a motor boat. Since we work for a big company who owns lots of really cool places we can explore and experience everything for free. We were super lucky that the motor boat was for free as well. It was amazing being on the water surrounded by all the mountains. It felt like a dream. It’s absolutely unreal sometimes and feels like a dream. On the way back we saw a fox running towards something. Later on we found out she was about to feed her cubs. There were five of them. Such a precious moment!

Hoodoos trail

This is one of the hikes close by just outside downtown Banff. This trail brings you too beautiful open fields with lots of wildlife if you’re lucky. The first time I went there we had to cross the river walking over a big tree. Balance your way to the other side was a fun challenge. Might as well survival a little bit. Once we got to the big open field there were lots of deers eating the grass. It was amazing to see them in peace being surrounded by forest, mountains and a streaming river.

Vermillion Lake

This is a lake close by as well. Easy to walk to from my place and you can just walk around, chill there or watch the sunset. Also very good for canoeing. It was so much fun being on the water and see the mountain reflection in the water.

Jasper National Park

Discovering most parts of the Rockies are hard without a car. Luckily I have some friends who have a car or people who know people with one. That’s how I ended up going to Jasper National park. It’s about a 3 hour drive and on the way there are beautiful lakes to see and short hikes to do. The drive to Jasper is absolutely beautiful. The chances of seeing wildlife is pretty high as well. We ended up going to Columbia Icefields. Second time up here but it is so beautiful.

Sulphur Mountain

This mountain is located where I work at the Gondola. Lots of people hike up instead of taking the Gondola. Lots of hikers asked me about the trail but I had no clue since I hadn’t done it yet. It was about time I hiked up there myself. With a group we hiked up and it took us about 1 hour and 45 mins with breaks. It was pretty warm that day and I thought it was really hard with all these switchbacks and steep parts. I still need to train lots, haha. Once we made it to the top it was so satisfying though! Enjoying the view up top with a drink on the peak patio. What else do you want?

Tour Columbia Icefields and skywalk in Jasper National Park

This time I was going to do the actual tour at the Icefields. This is a tour organised by the company I work for. That means we get this for free which is so amazing! In this way they stimulate us to explore and experience it ourselves. In that way you can inform customers better when they are interested in certain tours/packages.

We started the day early and were really hoping to see some wildlife. About half way we saw a car standing on the side of the road with the doors closed. That could only mean one thing. There is some sort of wildlife around. We drove slowely past and then there was finally the moment I have been waiting for. A massive black bear eating on the side of the road. I completely lost it haha. I got so extremely excited. My camera was on my lap during the ride so I started shooting pictures. I could not believe my eyes! What an incredible unreal feeling. Even thinking about it gives me goosebumps again! It was just eating from the ground and didn’t even mind us being around. The last moment he walked a bit more towards the car and we saw him so close by. So grateful for this experience.

After all this excitement the journey continued. We started the tour and this bus brought us to the big Icefields truck. It is absolutely massive and has so much power! It is developed to drive on the Glacier. The maximum speed is 15 km/h. so it’s very safe and controlled.

The weather was incredible. Once on the Glacier I didn’t even need all those layers. We got half an hour to explore the glacier and I took lots of pictures. It is bizarre to realise you are actually standing on the Glacier. We also got information about the area such as wildlife and the different layers it’s build out off. Very interesting to hear.

The next attraction was the Skywalk. This is a glass platform hanging 300 meters high above the Athabasca Glacier. When it comes to heights I am nog always that brave. I knew this was going to be a mental challenge. The other girls went ahead and I just needed some time to mentally prepare. I was like, I am just going to do it. As I wanted to step on I just was too scared. It took me a minute and then I just went for it. My legs were so wobbly but after a while I kind off relaxed a little bit. The pictures show how brave I got after a while. Sometimes you just have to force yourself.

On the way back we stopped at two lakes, Lake Louise and Moraine lake. Absolutely stunning and it was great to see Lake Louise not being frozen.

So these last few weeks have been absolutely amazing. There is so much more to come still and I am so excited for it all! I have met so many incredible people who are such good friends now. I am very thankfull for this experience.

Thank you all for reading my blog and I can’t wait to start writing the next one!

I would love to finish my story with an inspiring quote:

~Make it simple. Make it memorable. Make it inviting to look at. Make it fun to read~

Roadtrip Rocky Mountains

• Roadtrip Rocky Mountains

-April 2021-

Sommige van jullie weten al een beetje de situatie, maar ik zal het nog eventjes kort uitleggen. In Canada woont een verre familie lid van mij. Het is familie van mijn opa's kant. Ach, familie is familie! Mijn opa heeft mij weleens verteld over zijn reis naar Canada in 1996. Hij was gek op het maken van foto albums en liet deze vol trots zien. Ik riep altijd al dat ik graag daarheen zou willen. Toen ik erachter kwam dat wij familie daar hebben wonen besloot ik contact te zoeken via Facebook. Via de Messenger vroeg ik haar wat ze mij adviseert qua werk en woonplek in Canada. Toen der tijd was het alleen nog een idee en moest ik mijn visa nog aanvragen. Uiteindelijk is dat hele proces in gang gezet en had ik super veel geluk om in aanmerking te komen voor een visa! Het contact bleef bestaan. Eenmaal in Canada gingen we kijken naar opties om elkaar te gaan ontmoeten. De periode tussen twee banen in was ideaal en ook de tijd van het jaar, namelijk voorjaar. We hadden eerst iets van twee weken in ons hoofd, maar dit zijn er vier geworden. De datum was gepland en van hieruit ontstond de roadtrip door de Rocky Mountains. Ze was super enthousiast om mij alles te laten zien en ik kon niet wachten om “Real Canada” te ontdekken aangezien ik voornamelijk in en rondom Vancouver bleef de afgelopen maanden. Hieronder laat ik jullie onze trip zien en wat we allemaal hebben meegemaakt beginnend met de kennismaking, want ja we hadden elkaar nog nooit ontmoet. Enige contact was via messenger en later via Whatsapp!

Kennismaking

Op 18 april was het zover. Eindelijk begon de roadtrip waar we zo ontzettend naar hebben uitgekeken. Dat betekende ook dat ik afscheid moest nemen van het gezin waar ik bij woonde al die maanden. We hadden een leuk afscheidsmomentje de avond van tevoren. In de avond nog gezellig in de tuin met een kampvuur een drankje gedaan en toen gauw naar bed, want mijn bus vertrok om 8 uur al. Daar ging ik in de taxi op naar een nieuw avontuur. Dubbel gevoel, omdat ik een super tijd heb gehad in Vancouver en ook de plek waar ik verbleef was heel fijn. Uiteraard was ik weer een uur te vroeg op het station, maar goed beter te vroeg dan te laat. De bus maatschappij is Rider Express en deze rijdt door heel Canada. Het zijn comfortabele bussen uitgerust met wifi, telefoon opladers en een wc. Mijn stop was als eerste aan de beurt, dus de reis duurde maar 4,5 uur. Ik vergat om snacks mee te nemen, dus besloot een beetje weg te dutten, haha.

Voor ik het doorhad waren we aangekomen in Kamloops. Het was handiger om hier af te spreken in plaats van Vancouver aangezien ze al helemaal vanuit een ander deel in Canada moest komen. Dan komt het moment dat je elkaar voor het eerst in het echt ziet. Ze tikte op mijn schouder, want ik was natuurlijk weer druk met al die koffers haha. Draaide me om en het was meteen: hiiiiii en een dikke knuffel. We kletsten heel wat af en maakte onze eerste selfie, want mijn moeder was natuurlijk ook reuze nieuwsgierig. Het is tenslotte ook haar familie! Na een lunch en goed kennis gemaakt te hebben gingen we terug naar het hotel waar ze al een nachtje verbleef. Nog geen uur later zaten we in het bubbelbad. Terug op de kamer bestelde wij roomservice en kletsten nog meer. Het was helemaal niet vreemd of ongemakkelijk, doordat wij al zoveel via de chat gesproken hadden. Ze is zo ontzettend lief en dat ze dit allemaal voor mij over had is ongelofelijk! Ik ben daar zo dankbaar voor.

De roadtrip gaat nu echt beginnen.

Winnie had de hele roadtrip uitgestippeld en alle hotels geboekt. In 8 dagen reizen we door de Rocky Mountains en bezoeken we hier en daar vrienden van haar. Op deze manier leer ik ook weer veel locals kennen. Na uitgecheckt te hebben vertrokken we richting het plaatsje Lake Country. Hier wonen vrienden van haar en omdat ze een groot huis hebben mochten wij twee nachtjes blijven logeren. Lake Country ligt in de Okanagan Valley. De valley is een echte wijnstreek, want je vindt overal wijngaarden en bedrijven die wijn tours organiseren, wel pre Covid natuurlijk. De mensen waar wij verbleven waren ontzettend aardig en we kregen een warm welkom. De kaneelbroodjes kwamen net vers uit de oven. Vanaf hun terras keek je uit over de bergen en een stukje van een meer. Doordat het rond de 20 graden was zaten we lekker tot laat buiten.

De dag erna namen ze ons mee naar een look out point en naar de Turtle Bay bar waar wij ons een aardig tijdje konden vermaken. Daarna heb ik een individuele wijnproeverij gedaan, want ik kan mijzelf nog geen echte wijnkenner noemen haha. Ik koos mijn favoriet uit en nam een fles mee die ik op hun terras lekker op dronk. Wat hebben ze ons verwend met heerlijk eten en gezelligheid. Top begin van ons avontuur richting de Rocky Mountains.

Op de laatste dag in Lake Country reden we eerst langs West-Kelowna om een vriend van Winnie te bezoeken die ze sinds 1970 niet meer gezien had. Deze man woont in een gigantische villa met zwembad, boot en dikke auto’s. Over jetset gesproken haha! Totaal andere wereld wel, maar ik vond het geweldig om mee te maken! Ze lieten ons ook een lokale wijngaard zien. Ze waren ontzettend gastvrij.

Osoyoos

Vanuit West Kelowna reden we richting Osoyoos een klein plaatsje nog steeds gelegen aan de Okanagan Valley. Hier verbleven we voor de nacht om de volgende dag richting Ainsworth Hot Springs te gaan in Nelson. Er was niet veel te doen in Osoyoos, omdat alles gesloten is vanwege Covid. Het enige dat je kunt doen is eten bestellen op de hotelkamer, haha! De wegen rondom deze streek zijn wel super mooi en indrukwekkend, zoals je hieronder kunt zien.

Ainsworth Hot Springs in Nelson

Dit was een ervaring op zich dat Winnie graag met mij wilde delen. Het is namelijk een hotel gelegen aan een meer met bergen op de achtergrond. Als je in het hotel verblijft mag je ook gebruik maken van de hot pool inclusief mineralen grot en als je daar doorheen gaat is dat heel goed voor je huid. Het was alleen heel donker in die grot, dat vond ik best wel even spannend! Wel een toffe ervaring! Na een tijd in de hot pool gedobberd te hebben gingen we terug naar de kamer en raad eens…toen hebben we weer eten besteld en genoten van de prachtige zonsondergang. Onze kamer had uitzicht op de bergen namelijk! Beter kon niet!

Radium Hot Springs

Vanuit Nelson namen we de ferry richting Kootenay Bay. Van daaruit reden wij naar Radium Hot Springs. Prachtige route door de bergen en zo rustig. Soms kwam je minutenlang geen auto tegen. Ook kwam ik voor het eerst wildlife tegen, namelijk de Bighorn Sheep. Deze vindt je grazend op steile hellingen direct naast de weg. Ook zagen we een Whitetail Deer, ofwel een hert met een wit staartje. Eenmaal aangekomen in Radium checkte we in in ons motel. Het was ijskoud in de kamer, dus ik trok mega veel lagen aan en zat erbij als een eskimo, hahaha! De volgende ochtend keek ik naar buiten en opeens sprong ik op, greep mijn camera en rende zonder schoenen of jas naar de weg. Er liepen 4 Bighorn Sheeps op de stoep! In Canada is dat normaal, maar voor mij niet. Geweldig om te zien! De eigenaar van het motel vond ons blijkbaar erg aardig, want hij bracht ons versgebakken kaneelbroodjes! Ze waren gigantisch, dus ontbijt en lunch was gefixt!

• Lake Louise

Na onze nacht in Radium was het tijd voor Lake Louise! Super nieuwsgierig hoe dat was in deze tijd van het jaar. Opnieuw een prachtige route naar Lake Louise toe. We namen de speciale route op zoek naar wiild, zoals elanden en wapiti. Helaas zagen we op een paar herten na niks. Het is nog net iets te vroeg in het seizoen. Wel was het zo uitgestorven daar, dat ik mijn foto kon maken dat ik gewoon op de weg zit. Een soort traditie laten we maar zeggen (gedaan in Nieuw Zeeland)! Dit is iets wat ik thuis nooit zou kunnen doen.

Inmiddels waren we aangekomen bij Lake Louise en het meer was nog helemaal bevroren en vol sneeuw. Je kon het meer oplopen als je dat zou willen. Ik vergat mijn zonnebril en het was zonnig, waardoor de sneeuw reflecteerde hahaha. Resultaat is foto’s met een zuur gezicht, oeps! Die post ik dus niet ;). Verder was er rondom het meer niet heel veel te doen nu met Covid, dus wij hadden ineens tijd over. Ik opperde om naar Banff te gaan, aangezien het nog geen uur rijden is. Zo kan ik alvast zien waar ik straks ga werken/wonen. Zo gezegd, zo gedaan! Nog geen uur later kwamen we aan in het super schattige dorpje Banff! Het is altijd erg toeristisch, maar nu viel de drukte reuze mee uiteraard. Even omhoog gereden naar de Gondola. Toch wel nieuwsgierig waar ik dan terecht kom! Het was nog erg rustig, maar de locatie is echt gaaf! Halverwege de berg is het gebouw, dus dat maakt het wel extra leuk!

Red Deer

De laatste stop was Red Deer. Voor we daar heen gingen maakten we een omweg richting de Columbia Icefields. Deze weg was overweldigend zo mooi! Gigantische bergen met besneeuwde bergtoppen en geen mens te bekennen. Waanzinnig, want dat vind ik het allergaafste! Je bent een met de natuur. Uiteindelijk kwamen we bij de Athabasca Glacier uit en dat was prachtig. We liepen wat rond en het was ijskoud, waardoor je extra dat gevoel kreeg. Zeker na al die dagen vol zonneschijn. Het was prachtig weer met een strak blauwe lucht. Dit was een van mijn favoriete momenten, want er is geen beter gevoel dan omringd worden door de ruige natuur van de Rockies.

Er is niet heel veel te beleven in Red Deer, maar we bezochten nog weer goede vrienden van Winnie. Het was puur een overnachting, omdat in een keer doorrijden naar Saskatchewan te ver was.

Laatste dag op naar Saskatoon

We hadden nog een rit van 6 uur voor de boeg. De bergen verdwenen langzaamaan en opeens belandde ik in de Canadese Prairie en had ik oneindig uitzicht over droge vlaktes. Je ziet hier maïsvelden, bizon farms en veel olie tanksystemen. Het is ook heel erg droog hier en daardoor veel stuif en stof.

Inmiddels ben ik al 1,5 week bij Winnie thuis en we hebben van alles gedaan, maar ook vooral veel rustig aangedaan. Wie mij kent weet dat het niet mijn sterkste kant is haha. Toch gaat het mij goed af. Ik ben naar een pedicure geweest, haar laten knippen en we hebben meer familie ontmoet. Ook heeft ze mij de omgeving laten zien en wat meer van haar leven daar. Daarnaast hebben we heel wat uurtjes met Netflix doorgebracht. Het is lekker om even een break tussen twee banen in te hebben en ook echt het vakantie gevoel te hebben. Voor de volgende accommodatie moet ik al mijn spullen zelf meenemen, dus ook daarvoor hebben wij inkopen gedaan.

Hopelijk gaan we snel met de motor een tocht maken als het weer het toe laat. Ook heb ik mijn eerste ervaring gehad in een bar in “a small town” en dat is hoe je het verwacht!

Oh, wat geniet ik van dit land en alle lieve mensen om mij heen! Ontzettend dankbaar dat ik deze tijd door kan brengen met mijn verre familie en dat iedereen mij in de armen sluit. Het is echt een bijzondere ervaring waar ik nog heel lang aan terug zal denken. Ik heb nog 1,5 week te gaan tot mijn nieuwe baan begint. Dan brengt ze mij met alle bagage weer terug naar Banff en dan zeggen we elkaar gedag!

De roadtrip was zo’n 1800 kilometer en we hebben meer dan 20 uur in de auto doorgebracht en genoten van elke seconde!

Canada, ik vind je geweldig!!!

~It feels good to be lost in the right direction~

~Travelling allowes you to become so many different versions of yourself~

Deze blog kwam snel achter de andere aan, maar alles is ook in korte tijd gebeurd!

Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om mee te gaan op avontuur!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Roadtrip Rocky Mountains

-April 2021-

A short introduction on how this all worked out. As some of you already now I have a far relative living in Canada. We are far related and it's from my grandpa his side. I just call her my auntie now to make things easier and more personal. It all started with contact through messenger a long time ago. I've seen photo albums that my grandpa made when he went to Canada to see his family. I was super interested in that, because Canada has always been high on my Bucketlist. I started to contact Winn and asked her a few things about the country and what the best places are to work. I also told her I wanted to come over to Canada to work and hopefully meet her. Then I applied for my visa and since that all worked out we could finally start planning something. In the meantime we talked via Whatsapp and had the most fun conversations. In between jobs I had some time off and she said why not do something then! Now months later we decided to go on a big roadtrip since I have four weeks off. This is the short version how this all started.

First day we met.

On sunday the 18th of April just after my Vancouver Island trip it was time for the big journey and finally meeting my auntie. I took the bus to Kamloops in the early morning to meet her there. She came all the way from Saskatchewan already so I thought I would make things a bit easier. The Rider Express departed from the Pacific Centre so I took a taxi there. Everything went smooth and the bus arrived early in Kamloops. Then the moment was finally there. Someone tapping on my shoulder and sayinghiiiiii. There she was and that moment was great! It was not awkward at all! She booked all the hotels already so it was all taken care off.

We had lunch and got to know eachother a little bit more but since we had talked so much on Whatsapp it felt like we knew eachother already. We ended up in the hot pool and talked more and more! Ordered some roomservice and that was the end of a fabulous first day. We laughed and were drinking wine, haha! She told me she was going to teach me how to drink wine, haha!

Lake Country

The next day it was time to meet some of her friends and that will be our stay for the next two days as well. Just a short drive from Kamloops to Lake Country but absolutely stunning! That whole area is full of wineries and beautiful mountains and hills in the surroundings. When we arrived we could smell the cinnamon buns which came fresh out of the oven. A warm welcome I would say. Staying there was amazing. A beautiful house, lovely generous people and they made me feel so welcome! The first night we had a few drinks and watched a movie and the day after they took us to a look out point which was closed unfortunately. After that we ended up in the Turtle Bay Pub for a few hours and enjoyed the beautiful sunny weather. Because there are so many wineries we had to go and visit one ofcourse. Intrigue wineries hosted a wine tasting and me as a non wine drinker had to go for it! Chose the wine I liked and the first step was made towards my wine experience.

West Kelowna

This is kind of a fancy rich area and Winn happened to have a long lost highschool friend living there. It has been 40 years since they’ve last seen eachother. We had some lunch there and enjoyed the amazing lake view from the big garden including a nice pool. We had a great time over there! They also showed us the local vineyard called Mission Hill.

Osoyoos

Then we made our way to Osoyoos where we stayed the night at a Best Western hotel! Ordered in a big ass pizza and chilled and talked about the awesome day.

Nelson

From Osoyoos we drove through the Kootenay Mountains towards Nelson which was a few hours drive and this was a special place. It's called “Ainsworth Hot Springs” and it's such an amazing hotel. You can use the hot pools and they have a special mineral cave which is really good for your skin. The room had a mountain view. My auntie really wanted to give me this experience.

Ferry from Balfour to Kootenay Bay

The ferry ride was a funny one because you couldn’t get out of the car. We were surrounded by massive trucks so we had to keep ourselves entertained! We blew up the speakers and off we go! We made our own party singing along with the best country music haha. We arrived some time later at Kootenay Bay and after that we drove to Radium Hotsprings. On the way I saw the first wildlife “Bighorn Sheeps” and one deer. We stayed at a motel and it was freezing in there! Luckily I brought many layers so I looked like an eskimo. Well, I don’t care haha! The sunset was stunning as you can see in the picture below. In the early morning I stared out of the window and suddenly jumped up and grabbed my camera. Ran on the street without shoes. There were 4 bighorn sheeps walking on the pedestrian walkway. I guess that is normal around here but I was amazed by it. Ha, luckily I got the pictures!

Lake Louise

Super excited to see Lake Louise. We made our way from Radium Hotsprings towards Lake Louise. We took the scenic highway 1A to hopefully spot some wildlife. Unfortunately no luck for elk or moose but we saw a few more deers which is great too! Since it was so quiet on the road I took the chance to just stand and sit on the middle of the road. Something I would never be able to do at home, haha!

Lake Louise is a small town with a few shops. We visited the lake but it was still frozen and covered in snow. Still so beautiful to see! Since time was on our side we had time to explore a bit more. We ended up driving to Banff since it’s pretty close. Had a sneak peak where I will be staying for the next five months and we visited the Gondola where I will be working. After this we made our way back to Lake Louise and enjoyed the room we stayed, because it had a bench outside and it was snowing!

Red Deer

The last stop of this roadtrip was Red Deer. Before we headed out there we took a detour to see the Columbia Icefields. That was absolutely stunning! Gigantic mountains with snow covered mountain tops and not a single human being or car to be seen. We ended up at the Athabasca Glacier and that was incredible! We walked around and tried to get as close as possible. After all those warm days it was great to feel the freezing cold for a bit for the ultimate experience. The sky was perfectly blue and it was just like a dream. This was one of my favorite places I’ve seen! Being surrounded by mountains gives you the feeling of really being alive and oh how much I love that feeling!

Later that day we ended up in Red Deer. Visited some more old friends. It is amazing to meet so many locals and these people are so lovely. It’s heartwarming. We stayed the night and rested before the long drive to Saskatoon.

Saskatoon

After a six hour drive we arrived at Winnie her hometown. During the drive the mountains slowly faded away and we ended up in the endless viewings of grain fields and stretched out meadows with buffalos on it. It feels like a western place. Welcome to the Canadian Prairies. It’s dry, windy and dusty but definitely beautiful in its own way. Can’t believe how divers Canada is.

I am staying around three weeks in Saskatoon at Winnies place. We are almost heading back to Banff. We have done quite a lot of visits, drank lots of wine and been to the hairdresser and had a pedicure. You could say I am reborn haha. Watched lots of shows on Netflix. Next week we will go for a few bike rides. Super excited to go on a trip with the motor crew.

We have done so much and it is impossible to write about everything but this probably gives a good impression of our roadtrip! This journey has been amazing and I am so gratefull for all these lovely people I got to meet. This is something I will always remember.

The whole trip took us over 20 hours in total and a solid 1800 kilometers and I enjoyed every second of it! The laughs in the car and singing out loud with all the songs was so much fun!

Oh, I love Canada!!!

Thank you guys for reading my blog! Hope you enjoyed reading it!