Een onvergetelijk avontuur in Zweeds Lapland

Het begon allemaal bij het vinden van de reis die perfect bij mij zou passen. De drang om een nieuw avontuur aan te gaan werd steeds groter. De bestemming lag nog open. Ik wist een ding zeker en dat is dat ik naar een “Winter Wonderland” wilde gaan. Er worden zoveel winterreizen aangeboden en de keuze is reuze! De voorpret tijdens deze zoektocht begon gelijk. Uiteindelijk vond ik een groepsreis met een vol programma waar alles bij inbegrepen zat. Ik zou mij niet zijn als niet eerst alle voor- en tegens op een rijtje gezet worden. Heel eerlijk, er zijn geen echte tegens te bedenken natuurlijk!

Er verstreken een paar weken en deze reis kon ik maar niet loslaten. Dus er zat maar een ding op en dat is boeken! Zogezegd, zo gedaan en voor ik het wist begonnen alle voorbereidingen al, want ik had nog maar een week of zeven.

Ik geniet al zo van de voorbereidingen, een to-do lijstje opstellen en op zoek naar nog meer “nuttige” spullen. Het kon tenslotte weleens heel koud gaan worden en voorbereiding is tenslotte alles! Gelukkig had ik al veel kleding verzameld tijdens mijn jaar in Canada en was het een kwestie van de laatste dingetjes bij elkaar zoeken en dan was ik klaar om te gaan.

Dag 1:De groep ontmoeten!

Op 17 Februari was het zover! Het wekkertje ging om 05:00 uur en met mijn volgeladen backpack was ik helemaal klaar voor vertrek. Er was wel wat app contact met de groep, maar je ziet elkaar voor het eerst bij het welbekende “meetingpoint” op Schiphol. Het blijft altijd spannend wie er allemaal meegaan en hoe de dynamiek zal zijn. Gelukkig had ik inmiddels wat ervaring opgedaan met groepsreizen en vond ik het ook niet spannend om dit avontuur aan te gaan. Ik stelde mij open op en liet het allemaal over mij heen komen. Het was vanaf moment één heel gezellig. Mensen die zich opgeven voor zo’n reis zijn vaak erg sociaal en ondernemend ingesteld en hebben vaak al meerdere reizen gemaakt. Dat schept meteen al een bepaalde band. Er vielen geen stiltes en iedereen was vol enthousiasme.

De heenreis was soepel verlopen met een kleine vertraging van de eerste vlucht, maar hierdoor was de tussenstop lekker vlot en liepen we van het ene vliegtuig door naar de andere. Een paar uurtjes later kwamen we aan op het vliegveld van Umeå. De kou kwam je direct tegemoet toen we het veel te warme vliegtuig uitstapten. De bagage was zo verzameld, omdat het een heel klein vliegveld is. Vervolgens met het busje nog zo’n 1,5 uur richting de camping in Burträsk en toen begon het programma.

Op de camping werden wij hartelijk ontvangen door de Nederlandse eigenaren. Er stond een heerlijke warme maaltijd op ons te wachten na zo’n lange dag reizen. De indeling voor het slapen in de Stuga’s werd geregeld en er werd al heel wat afgekletst. Zo werd ook het weekprogramma doorgenomen. Om het helemaal geweldig te maken sneeuwde het ook volop vanaf moment van aankomst op de luchthaven en de voorspellingen gaven aan dat dit nog wel een tijdje door zou gaan. Dolle sneeuwpret gegarandeerd!

Dag 2:Sneeuwschoenwandeling, sprong in het ijswak en opwarmen in de sauna.

De aftrap van de week zat gelijk vol met een afwisselend dagprogramma. In de ochtend zijn we de omgeving gaan verkennen met de camping eigenaar. Dit deden we met sneeuwschoenen, want met sneeuwlaarzen zak je zeker tot je middel weg in de sneeuw. Buiten het feit dat ik dol ben op wandelen was deze ervaring zeer uniek, omdat je overal sporen tegenkwam van herten en elanden. Ik was behoorlijk toegespitst op het spotten van wild.

Naast dit was ook de intense stilte iets dat opviel. Je hoort letterlijk helemaal niks als we stil stonden. Dit zijn wel unieke momenten die je thuis vrijwel nergens zo kunt ervaren. Ook tijdens het wandelen sneeuwde het non stop. Na een kilometer of 8 keerde we terug om ons klaar te maken voor de beruchte ijs wak ervaring.

Dit is een onderdeel waar ik mijn vraagtekens bij had. Voor degene die mij een beetje kennen, weten dat kou en ik niet altijd even goed samengaan. Nu kun je je op kou kleden, want ik ben dol op de sneeuw, maar ergens induiken in je bikini is wel een mentaal dingetje. Van een local kregen we uitleg over de functie van het zwemmen in ijswater en waarom dit de gezondheid bevordert. Een heel mooi verhaal en ik geloof het ook van harte, maar toch zakte de moed mij een beetje in de schoenen. Toch richting het wak gegaan om te kijken hoe de anderen het ervan afbrachten. Dit ging behoorlijk soepel en voor ik het wist was ik de laatste die nog deze challenge aan mocht gaan. Ik dacht laat ik het in ieder geval proberen, maar met kleren aan stond ik al te rillen van de gedachten dat water in te gaan. Toch mezelf ertoe gezet en ik merkte dat mijn lijf compleet in protest was. Eenmaal erin gestapt voelde het ijswater snijdend in mijn huid. Wat een shock! Ik probeerde het op mijn ademhaling, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk tot aan mijn middel erin en dit was mijn eigen persoonlijke overwinning, want ik heb het toch geprobeerd. Laten we het erop houden dat het zeer intens was en het een eenmalig probeersel was. Voor mij tenminste . Gelukkig kon ik zoals je ziet op de foto nog wel de humor ervan inzien.

Als beloning gingen we opwarmen in de sauna. Het andere uiterste, maar wel een stuk aangenamer. Hier een tijdje ingezeten en toen was het wel weer mooi geweest.

Dag 3:Visjes vangen tijdens het ijsvissen

Een echte traditie is het klassieke ijsvissen. Meteen een work out om je eigen gat te creëren om daadwerkelijk te kunnen beginnen met vissen. Op het meer bij de camping hebben we het eerst sneeuwvrij gemaakt en vervolgens met een speciale ijsboor door het ijs heen gedraaid.

Het zonnetje scheen volop en het was een rustgevende ervaring. Helaas niks gevangen, maar ach de lunch stond evengoed lekker klaar voor ons.

De rest van de middag was vrij te besteden en toen heb ik met een groepje een heel stuk gewandeld over een groot meer en een stukje door het dorpje. De dag afgesloten met een kampvuur en marshmallows en sterke verhalen, haha! Een ding stond centraal bij onze groep en dat is dat er altijd enorm gelachen werd!

Dag 4: Huskysledetocht & meer..

Dit was wel de dag waar iedereen het allermeeste naar uitkeek. Al vroeg vertrokken we richting de plaats waar we een ultieme ervaring mochten beleven met de husky’s. Onze reisbegeleidster was jarig, dus die werd al vroeg in zonnetje gezet en toegezongen. Op de heenweg werden we verrast door een grote groep met rendieren. Uiteraard sprong iedereen direct het busje uit om wat mooie plaatjes te kunnen schieten. Rendieren zijn niet bang aangelegd en officieel ook geen wilde dieren, dus een mooie foto was een garantie. Vol energie reden we verder richting de husky farm.

Eenmaal daar aangekomen in een grote warme overall gehesen en toen was het tijd om de honden te ontmoeten. Mijn hart liep over van warmte! Wat maakt zo’n ervaring mij gelukkig. De interactie tussen de honden is zo bijzonder en wat willen ze graag met je op pad. Bij het aankoppelen aan de sledes werden ze eerst losgelaten uit de kennels en was het gelijk al knuffeltijd! Helemaal in mijn element. Van alle kanten kwamen ze je begroeten.

Ik had een keer eerder in Canada een tocht gedaan en daarom wist ik een beetje hoe je de slee moest besturen. In tweetallen gingen we een tocht van 21 kilometer beginnen. De adrenaline gierde door de husky’s hun lijf. Waanzinnig hoe energiek ze zijn. Het magische moment was eindelijk daar en we gingen volle vaart door het prachtige landschap van de Laplandse bossen. De glimlach kreeg ik niet meer van mijn gezicht. Wat voelde ik mij gezegend. Op een houten slee met een dierenhuid erop waande ik mij echt in de cultuur. Ons team met honden waren perfect, geen onenigheid en wilde alleen maar vol gas. Wat een ervaring! Nu ik dit schrijf komen al die momenten weer naar boven.

Als afsluiter kregen we een echte Zweedse maaltijd met eland vlees. Ik heb dit zeker geprobeerd en het was heerlijk. Dit werd bereid in een ouderwetse Sami hut met een groot vuur in het midden. De eigenaar van de farm vertelde ons over de Sami en de geschiedenis rondom het opzetten van de husky farm. Wat heb ik intens genoten van deze dag. Een dag om nooit meer te vergeten.

Dag 5: Sportdag! Tijd voor curling en ijshockey, go team!

Deze dag begon met een prachtige ochtendzon, dus dit beloofde wat!

Ik zat alweer vol energie en enthousiasme, want dit was een dag vol sport. We hebben deze dag doorgebracht in het plaatsje Skellefteå. Het lokale ijshockeyteam speelde thuis en het was ook nog eens het 80-jarig jubileum, dus dubbel feest! Eerst was het tijd om onze talenten te laten zien tijdens een potje curling. Uiteraard kon vrijwel niemand dit, dus eerst een spoedcursus voor de regels van het spel. Speciale schoentjes aan en een helm en toen mochten we gaan oefenen. In het begin was dit een flinke uitdaging om je balans te houden, maar al snel werden we allemaal fanatiek en begon je resultaat te zien. We zijn geëindigd met een wedstrijdje, die ons team met 3-2 gewonnen had. Go team!

In de avond was het tijd om te juichen voor Skellefteå AIK. Ik had nog nooit een ijshockeywedstrijd live gezien en had daarom ook geen verwachtingen. Het was een intense game die er flink ruig aan toe ging. Het was een spektakel met muziek en een optreden van kunstschaatsers door het 80jarig bestaan. Het was een leuke spontane avond!

Dag 6: Dagje skiën in Bygdsiljum en uiteraard Après ski.

Een dagje doorbrengen op de piste. Dit was een prachtige dag met volop zon en een nagenoeg lege piste. Zo rustig heb ik het nog nooit meegemaakt. Het grootste deel van de groep kreeg eerst les, waardoor ik alvast het gebied zelf kon gaan verkennen. Je kwam onderweg haast niemand tegen. Al snel kwam de rest mee en was het dolle pret!

Terugkomend op de camping stonden de speakers voluit met foute Après ski nummers. Even opwarmen met een Jägermeister shotje en feesten maar! Iedereen zat lekker in het sfeertje en we hebben zelfs een spel buiten gespeeld waarbij je heen en weer moest rennen. Dit zorgde voor hilarische momenten. Het was wederom een top dag!

Dag 7: Crossen op de sneeuwscooters om elanden te spotten en een magisch spektakel!

Ook deze activiteit stond in mijn top 3! Volop actie, snelheid en de kans om wild te spotten. De ideale mix als je het mij vraagt. Het was een hele zonnige dag, maar wel koud. Gelukkig kregen we hele warme kleding en zaten we volledig ingepakt op de scooters. Eerst even oefenen natuurlijk, want dit was de eerste keer voor mij althans. Het was geweldig om te toeren door de natuur en tussendoor wenste ik dat we elanden zouden spotten. Opeens stonden ze allemaal stil en werd er gewezen. Ik zat op de achterste scooter en vanaf daar zag je niks spannends. Een klein stukje verder was het moment daar! Een groepje elanden tussen de bomen op een redelijk verre afstand. Geen foto als bewijs, maar geloof me maar op mijn woord haha!

De tourguide gaf aan dat dit niet altijd gebeurt en was zelf ook dolenthousiast. Halverwege stopte we bij het Wilderness Camp om een heerlijke lunch te eten bereidt op houtvuur. De setting was zo bijzonder in de middle of nowhere.

Op de terugweg was ik aan de beurt om de sneeuwscooter te besturen. Dit had ik al vrij snel door. Ineens stopte we op een groot meer en toen kwam de verrassing. We mochten vol gas heen en weer racen. Dit laat ik me geen tweede keer zeggen en pakte die kans meteen. 100 km/uur over een bevroren meer in Lapland? Ja, natuuuurlijk!

Zou het dan toch echt gaan gebeuren?

Elke dag was weer een feestje en volop genieten, maar er stond nog een ding heel hoog op het lijstje. Je raadt het vast al, het Noorderlicht. De gehele week waren een aantal van ons fanatiek op de app aan het kijken hoe groot de kans was op het spotten hiervan. Het was natuurlijk fantastisch dat het zo vaak sneeuwde, maar dat betekende ook een hoop bewolking en alles behalve heldere blauwe luchten. Inmiddels was het laatste avondmaal aangebroken en liepen we vanaf de Stuga richting het café. Toen gebeurde er iets! Ik zag de maan en sterren en de lucht was ook nog eens blauw! Ik rende terug naar de Stuga en pakte mijn camera en statief, want het zou zomaar eens kunnen gebeuren....

Iedereen zat tijdens het avondeten op hete kolen. Net na het eten kwam de camping eigenaresse van buiten terug en zei is iedereen uitgegeten? Wij zo ja hoor en toen liet ze een foto zien die ze net gemaakt had en die was groen!!!

Iedereen vloog van z’n stoel en volle vaart naar buiten. Ik was helemaal in een soort trance. In het begin was de groene gloed vrij mild, maar later werd het steeds intenser en feller en was het heel goed te zien met het blote oog. Mijn statief had ik niet voor niks aangeschaft, dus na wat worstelingen met instellingen in het begin was het eindelijk gelukt. Ik kon mijn geluk niet op! Dit is zo’n magische ervaring die bijna niet met woorden te beschrijven is. Om het helemaal af te maken was het Noorderlicht ook nog aan het dansen. Wauw, wauw, wauw! Dit was de kers op de taart en de foto’s zijn zo goed gelukt! Een paar uur lang in de sneeuw gelegen voor de perfecte plaatjes, maar ook tussentijds erbij stilstaan en in het moment genieten. Met een heel team die mij assisteerde tijdens het maken van de foto inclusief batterij wissel ben ik dolblij met het resultaat!

Dag 8: Time to say goodbye!

Wat is de week omgevlogen en wat heb ik een fantastische avonturen beleefd! Dit kwam ook door de geweldige reisgenoten die het een onvergetelijke ervaring hebben gemaakt! Ik had me geen betere groep kunnen wensen!

Ik denk dat via deze blog mijn enthousiasme er wel vanaf spat en ik hoop dat dit een goede indruk geeft van de droomreis waar ik enorm dankbaar voor ben!

Ik ben nog dagelijks aan het dagdromen en aan het nagenieten!

Dit was mijn eerste, maar zeker niet mijn laatste keer in het prachtige Lapland!

Ik hoop dat jullie genoten hebben van het lezen van mijn blog! Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties!