Mt Assiniboine Provincial Park

Backcountry camping trip

Daar is de volgende blog!

Dit is het avontuur waar ik het over had aan het eind van mijn vorige blog. Een trip die ik normaal niet zo snel zou doen en iets waar ik uiteindelijk ontzettend van genoten heb. In deze blog neem ik jullie mee naar mijn vijf daagse kampeertrip in het wild.

Het begon als een idee en mijn reactie was direct. Ja, klinkt leuk laten we dat doen. Zonder überhaupt te checken wat hier allemaal bij komt kijken. Ik wil alles graag meemaken. Toch telkens weer mijn grenzen verleggen. Toch was dit wel een heel ander level, want we praten over backcountry camping ofwel geen faciliteiten niks. Compleet in the middle of nowhere.

Wat komt hier allemaal bij kijken?

Dit vereisten toch wel de nodige voorbereiding toen ik wist dat dit eenmaal doorging. Belangrijkste voor mij is warmte. Ik moet zorgen dat ik kleding heb dat mij warm kan houden. Het kost mij zoveel moeite om zelf warm te blijven, dus ik heb altijd hulp daarbij nodig. Wat heb je dan zoal nodig? Denk bijvoorbeeld aan een slaapzak, slaapmatje, backpack maar ook een kussentje en een dikkere jas die goed warmte isoleert. Gelukkig kreeg ik de tip om een winkel te bezoeken die dit soort spullen verhuurt, want alles aanschaffen kost een vermogen en dat voor slechts 1 trip. Dat is het niet waard. Wel heb ik nog een warme hike broek met fleece, een fleece trui, merino wol handschoentjes en dikke bergsokken gekocht. Gelukkig had ik alle thermo lagen nog van het ski seizoen. Toen nog op zoek naar maaltijden die ik kon eten en toen had ik zo ongeveer alles wel. De rest van de spullen, zoals de tent en kooksetje etc hadden we gelukkig al.

Het gaat om Mount Assiniboine Provincial Park. Een park gelegen op de grens met Brits Columbia en Alberta. Gelegen op zo’n 48 km van Banff af. Er zijn twee manieren dit gebied te bereiken. De makkelijkste manier is om met een 8 minuten durende helikopter vlucht je te laten brengen naar de Mount Assiniboine Lodge. Optie nummer twee is om vanaf een plek genaamd Mt Shark te hiken richting de Assiniboine lodge en Lake Magog waar de kampeerplaats was. Ons idee was om heen te vliegen en terug te hiken richting Mt Shark. Op deze manier kom je helemaal fris en vol energie aan en kun je de hele dag de omgeving verkennen. Helaas liep dit plannetje even anders en waren we genoodzaakt om beide richtingen te wandelen, omdat de helikopter volgeboekt was. Ondanks dat via deze weg een stuk meer energie zou kosten waren we vastbesloten, want dit was de enige manier om deze trip te kunnen doen.

Assiniboine is een hele bijzondere berg met een unieke vorm. Voor wie dit toevallig weet Matterhorn in Zwitserland de Assiniboine van Canada. Leuk om even te googelen!

Dan komt de volgeladen backpack en tas met eten er nog bij kijken. Dit is niet iets wat je op een hike van zo’n 30 kilometer wilt gaan meesjouwen. Gelukkig was de mogelijkheid er wel om de bagage af te geven, zodat deze ingevlogen wordt. Dit scheelde een heel hoop extra kilo’s meenemen. Helaas stond er wel een aardig prijskaartje tegenover, maar dat namen we wel voor lief. De gemakken ervan telde veel meer.

Woensdag 29 september was het zover. Volledig ingepakt maakte we in de vroege ochtend onze weg naar de basis voor de helikopter in het nabijgelegen plaatsje Canmore. Vrienden van ons waren zo lief om ons te brengen. Vervolgens de spullen afgeleverd en op naar Mt. Shark. Vanuit daar richting Mt. Shark dat nog een extra 2 uur duurde vanwege een wegafsluiting. Wel onderweg nog het geluk gehad om een eland te zien en een prachtige zonsopkomst. Uiteindelijk kwamen we aan bij het beginpunt van de hike rond een uurtje of 8:00. Het voelt heel apart als je dan het avontuur van daaruit gaat beginnen wetende dat je de komende dagen compleet geïsoleerd bent van de wereld. Geen service, alleen maar natuur en wildlife. Vol goede moed startte we de hike. Dit ging eigenlijk heel voorspoedig. Tijdens deze 30 kilometer kwamen we letterlijk twee andere mensen tegen. Het was namelijk ook een beetje het einde van het seizoen. Dit stel vertelde ons dat ze een pittige ervaring hadden met elanden een dag geleden. Een grote mannetjes eland probeerde continu zijn territorium te verdedigen. Gelukkig was alles goed voor hun afgelopen, maar wetende dat je net pas begint denk je wel echt, oké dit kan nog interessant worden. Het weer tijdens de hike was eigenlijk prima te doen. Op een gegeven moment was er een hek die het pad blokkeerde en daarachter stonden allemaal paarden te grazen. Ze hadden een soort koeien bellen om. Waarschijnlijk om ander wildlife af te schrikken. Hier besloten we even wat te eten. Toen begon het weer iets om te slaan in een soort natte sneeuw. We vervolgden onze weg gauw weer. We liepen door smalle bospaden en door de modder waar geregeld pootafdrukken van de dieren zichtbaar waren. Het is tenslotte de plek voor grizzly beren. Best wel een gek idee dat die daar gewoon rondlopen. Toch ben je gefocust op het wandelen en de eindbestemming en laat je het meer los. Een beer wilt toch niet gezien worden en doet er alles aan om je te vermijden.

Rond ongeveer 14:30 kwamen we aan bij de lodge waar we onze bagage op moesten halen. Doordat we vrij snel waren moesten we nog tot 16:00 uur wachten tot ze de bagage konden wegen en konden afrekenen. Dat gaf ons de tijd om even uit te rusten. Vervolgens was het nog 3 kilometer lopen naar onze kampeerplek aan het meer, genaamd lake Magog. De langste 3 kilometer van mijn leven haha. Wat ontzettend zwaar met zo’n backpack op je rug en dan je dag rugzak voorop je buik. Je hebt er inmiddels al een dag op zitten dus je energie begint langzaam aan op te raken.

Daar waren we hoor! Op zoek naar een ideaal plekje om de tent op te zetten. We vonden uiteindelijk een plek die wat meer privé was en waar je een kookruimte had met een overkapping vlakbij en een buiten wc (outhouse). De tent opgezet en op zoek gegaan naar een waterbron zodat we konden koken en toen was het eindelijk tijd voor die welverdiende warme maaltijd. Het water kun je niet zomaar drinken, want dit moet eerst speciaal gefilterd worden. Gelukkig hadden we een filter systeem mee en kookte we het water ook een tijdje voordat je het voor het eten gebruikt. Je verbrandt ontzettend veel energie met zo’n trip dus we hadden de energie nodig voor de komende dagen. We maakten ons klaar voor de eerste nacht in de tent. Gelukkig had ik warme slaapspullen gehuurd bij een speciaal bedrijf. Een slaapzak die je warm houdt tot -15 graden.

De tweede dag

Vroeg in de ochtend stonden we op om Mt. Assiniboine te bewonderen. Vaak verdwijnt ze half in de wolken, dus we wilde haar nu helemaal zien van top tot teen. Het mooiste is om haar te zien met zonsopkomst. Dus we gingen naar een goede plek voor fotografie die we de dag ervoor al hadden uitgezocht. Na even zoeken hadden we de perfecte plek gevonden om te fotograferen. Assiniboine staat erom bekend nog weleens verlegen te zijn. Ze trekt sowieso altijd veel wolken aan rondom de top en daardoor zie je de berg vaak maar voor de helft. Gelukkig ging het nu om het bovenste stukje, maar je wilt haar natuurlijk in alle glorie kunnen aanschouwen. Er zat maar een ding op en dat was wachten en wachten en wachten. Inmiddels was het al aardig licht, maar elke keer als het leek of ze helemaal zichtbaar werd verdween ze weer…maaaar..de aanhouder wint! Daar was ze voor een paar seconden. Net genoeg om een hele hoop foto’s te schieten. Waanzinnig zeg!! Met een voldaan gevoel keerde wij terug naar de kampeerplek voor een lekker ontbijtje. Maaltijden waren allemaal in van die pakjes waar je heet water bij doet en dan wordt het gaar. In de ochtend was het havermout met rood fruit en melk.

Verder zijn we de nabije omgeving een beetje gaan bekijken, want de weersvoorspellingen voor deze dag zagen er niet al te best uit. Het was een te groot risico om te ver af te dwalen. Rond een uurtje of 13:00 begon het bewolkter te worden en al snel te regenen. We besloten terug te gaan naar de overkapping waar je je eten kunt bereiden. Er zat niks anders op dan schuilen en maar gewoon wat snacken. Dit duurde uiteindelijk de hele dag, waardoor het daar steeds drukker werd. Iedereen kletste met elkaar en vertelde verhalen. Wel een hele leuke sfeer, want je zit allemaal in hetzelfde schuitje op dat moment. Uiteindelijk werd het behoorlijk koud en zat er niks anders op dan vroeg de tent ingaan en hopen op beter weer de volgende ochtend.

Dag drie

Gelukkig was dag 3 een heel stuk beter qua weer. Deze dag zijn we gelopen naar de verschillende meren die in het provinciaal park liggen. Je ziet lake Sunburst, Cerulean lake en ook Elizabeth lake. Opnieuw was er helemaal niemand te bekennen. Complete rust en kalmte die de meren en bergen uitstraalde. Hier en daar even toppen om wat te snoepen. Onderweg stuitte je op een cabin waar een Canadese-Duitse vrouw gewoond heeft vroeger. Een inspiratiebron, een vrouw die in alles Assiniboine uitstraalde. Bewonderingswaardig hoe ze jaren terug daar heeft kunnen leven in die extreme condities. Het laatste meer was ook naar haar vernoemd om deze reden. Haar naam was Elizabeth von Rummel. Een van de meren hadden we uitgekozen om te gaan fotograferen voor zonsondergang. We hadden besloten later terug te keren naar dit gedeelte. We liepen nog wel iets verder door naar Elizabeth Lake. Waanzinnig mooi meer en het was heel erg zonnig, waardoor zonnebaden op de rotsen helemaal niet zo verkeerd was. Een beetje ontspanning is ook erg lekker tijdens dit soort intensieve trips.

In de avond teruggekeerd voor een prachtige fotoshoot. Het licht is altijd zoveel beter in de ochtend of vroege avond, want het felle daglicht maakt het altijd een stuk lastiger. Het is zo leuk om te spelen met de instellingen en te zien hoe je vooruit gaat. Uiteindelijk heel blij met het resultaat. De glow die over de bergen heen gaat voordat het donker wordt is zo magisch. De avonden koelen flink af dus gauw wat warms gegeten en warm de slaapzak in en uitrusten voor de laatste volle dag hier.

Ook was het een ontzettend heldere nacht en je raadt het al tijd voor nacht fotografie. Inmiddels was het ook flink afgekoeld. Ik gok wel ruim -10 in de avond, maar ook in de ochtenden brrr. Doordat het zo helder was kon je de sterren goed zien. Overal schitterde ze en ik zag zelfs een vallende ster! Wow, dit was een ervaring die ik echt nooit zal vergeten. Ik stond letterlijk met open mond te staren en kon maar niet geloven dat dit bestaat. Wat een geluk om zo’n wereldwonder te mogen aanschouwen. Daar wil ik graag voor bevriezen in de kou hoor, haha. Gelukkig had ik een hele goede fotograaf mee die een statief had. Alleen zo kun je de milkyway optimaal vastleggen.

Dag vier

In de ochtend zijn we richting de lodge gelopen en toen naar Lake Magog, maar het was behoorlijk koud en veel wind. Ook hadden we besloten om naar een top te hiken. Dit wilde we doen voor zonsondergang. Het is een relatief korte hike, maar wel een klim. Een andere man die net was aangekomen wilde graag dezelfde hike doen, maar had geen gezelschap. Hij vroeg of hij met ons mee mocht en natuurlijk. Hoe meer, hoe beter! Inmiddels waren we aardig bekend geraakt in de omgeving en wisten we precies waar deze trail begon. Eenmaal vanuit het bos gedeelte hoger naar de top toe was het echt bizar hard aan het waaien. Zo hard dat ik letterlijk bijna de berg af vloog. Ik moest continu worden vastgehouden. Een gevoel van overleven bijna, haha! Er zijn 3 toppen die je kunt bereiken. Niblet, Nublet en Nub Peak. Het uitzicht vanaf de tweede top is het beste en dat was ook ons doel. Het uitzicht was waanzinnig! Vanaf daar kun je alle meren zien. Eigenlijk liggen deze vrij dicht bij elkaar. Op de terugweg zelfs wat natte sneeuw en uiteindelijk waren we terug voor het donker. Een hele ervaring weer.

Dit was onze laatste avond bij Lake Magog campground. Het is ontzettend hard gegaan die paar dagen. Zoveel mogelijk geordend, zodat het in de vroege ochtend allemaal zo gepakt is.

Dag vijf en tevens laatste dag

De laatste dag bestond uit zeer vroeg opstaan en de tent inpakken. We moesten namelijk voor 07:45 onze tassen weer afgeven bij de lodge, zodat deze met de helikopter ook teruggebracht konden worden. De wekker ging om 06:00 uur en gelijk vol gas. Dat wil je ook wel, want het is gruwelijk koud in de ochtend. Toen eenmaal alles ingepakt was begon de wandeling van 3 kilometer terug naar de lodge. Gelijk een stuk zwaarder, want de vermoeidheid zit er inmiddels goed in en dan is zo’n backpack extra toch best zwaar. Gelukkig allemaal gered en nog op tijd ook!

De laatste dag zouden we al terug gaan lopen over het welbekende Wonder Pass. Deze weg is makkelijker te doen als je teruggaat, want dan klim je veel minder. Het is bijna 30 kilometer om terug te lopen naar Mt Shark. We hadden de hele dag ervoor uitgetrokken, zodat we niet al teveel hoefde te haasten. Echter zag het weer er behoorlijk dreigend uit en leek het nog weleens te kunnen gaan regenen. Gelukkig is het de gehele dag droog gebleven. We besloten nog even te blijven hangen rondom het meer voor nog een laatste glimp van Assiniboine. Helaas liet ze zich niet meer zien, maar zoals op onderstaande foto kun je heel mooi het topje zien. Wij hebben ontzettend massel gehad dat wij de top van Assiniboine een aantal keer hebben mogen bewonderen. Sommige mensen komen voor een aantal dagen en zien niet meer dan de helft. Iets wat je nooit van tevoren kunt voorspellen. Een flinke teleurstelling aangezien je voor deze berg uiteindelijk al deze inspanning doet.

Wonder Pass is een prachtige route met uitgestrekte valleien, beekjes en meren, maar ook delen waarbij je door het bos loopt. Er is van alles wat. Het meeste is ook redelijk vlak of naar beneden. Niet zoveel echt omhoog. De gehele trip bleven we mensen tegenkomen die ons vertelde over het dode berenjong op de route bij Wonder Pass. Wij wisten dat we daar op de laatste dag langs moesten dus we hadden er zeker rekening mee gehouden. De locatie was ook aardig nauwkeurig uitgelegd. Tijdens de hike ben je op een gegeven moment best wel in je eigen wereld en denk je er ook niet echt continu aan. Opeens zie ik wat vanuit mijn ooghoek en ik sprong zowat de lucht in en nam een sprint. Toen ik eenmaal door had dat het dat was liep ik terug om te kijken. Erg sneu om dit te zien. Waarschijnlijk was het te zwak en is het verstoten en overleden. Het lag op een rare plek en ook niet echt aangetast, waardoor we denken dat het mogelijk ziek was en daarom nog intact is. Bizarre ervaring wel.

Uiteindelijk rond een uur of 18:00 kwamen we aan bij de parkeerplaats van Mt. Shark. De laatste 10 km waren een onwijze mentale en fysieke uitdaging voor mij. Ik was echt bekaf. Het is na 5 dagen buiten in de kou best wel energievretend. Het laat je wel beseffen waar je toe in staat bent.

Deze hele trip heeft in zoveel opzichten onwijs veel indruk op mij gemaakt. Het heeft mij veel over mezelf geleerd, namelijk dat ik tot veel meer in staat ben dan ik soms zelf denk. Het vergt ook veel van je, omdat het warmhouden veel energie kost en de energie die je verbrandt door het vele lopen. Gelukkig hadden we mega veel calorie rijke snacks, dus ik bleef maar eten. Continu had ik behoefte aan eten, haha.

Op de avond van 3 oktober kwamen we laat aan en gelukkig had ik mijn verjaardag vrij gevraagd en wat was ik blij dat ik dat gedaan had. Eigenlijk was dit ook een beetje een verjaardagstrip. Mijn verjaardag was echt een dag om heerlijk bij te komen en na te genieten van deze indrukwekkende trip.

Zo zie je maar dat soms een hele spontane “JA” tot zo een avontuur kan leiden. Had je mij dit een jaar geleden gezegd dat ik dit zou doen, dan was ik vrij sceptisch geweest. Puur omdat ik zo weinig ervaring heb met kamperen, maar het is hartstikke leuk als je de juiste spullen maar ter beschikking hebt om het aangenaam te maken.

Weer tijd voor een mooie quote:

~Groeien is springen in het onbekende, telkens weer~

Bedankt voor het trouw volgen van mijn blog.

Dit was voorlopig even het laatste grote avontuur, maar wie weet vind ik snel inspiratie en kan ik meer gaan delen.

Voor nu sluit ik het af met een echt hoogtepunt!

Veel liefs!