Hikes, hikes en nog meer hikes!

Het heeft even geduurd, maar hier is mijn nieuwe blog! Elk weekend ben ik op pad geweest, daardoor duurde het even voor mijn blog klaar was. Het is een lange, maar hopelijk leest het makkelijk weg en neem ik jullie volop mee in mijn avonturen.

Waterton National Park.

Na het klim avontuur was het tijd om op ontdekkingstocht te gaan in Waterton National Park. Dit park ligt in het zuiden van Alberta, grenzend aan Montana Glacier National Park. Het ligt op 4,5 uur rijden van Banff af. Waterton staat bekend om de prachtige natuur en het is een zeer rustig plaatsje. Dit was mijn eerste trip waarbij ik een paar dagen echt van huis was. Na het werk op dinsdag avond zijn we in de auto gestapt richting het nationale park. De zonsondergang onderweg was ongekend. Rond 22:30 uur kwamen we eindelijk aan bij de campsite. Ja, dit was mijn eerste keer kamperen in Canada. Sowieso heb ik weinig ervaring met kamperen, dus ik vond het super leuk om weer iets nieuws te proberen. Doordat we dinsdagavond al aangekomen waren hadden we 2 volle dagen om te verkennen.

De eerste dag stond gelijk een lange hike gepland. Dit is een van de mooiste hikes ter wereld, genaamd Crypt Lake trail. Dit is een hike van ongeveer 17 kilometer die je via het bos, open velden omgeven door bergen en prachtige wilde bloemen en langs watervallen, bergwanden via een grot naar het prachtige Crypt Lake brengt. De grot is heel nauw, waardoor je echt zo’n survival gevoel krijgt. Je tas moet je voor je dragen en goed bukken en dan wordt het donker en als je een stap omlaag doet zie je de opening en komen de bergen weer tevoorschijn. Waanzinnig gaaf!

Het is een hele leuke hike met veel afwisseling. Het was een prachtige dag en de hike was goed te doen. Het bijzondere van deze hike is dat je met een ferry naar het startpunt wordt gebracht. Hoe gaaf is het om zo aan de hike te beginnen. Een ander bijzonder deel was dat de Crypt Lake zich deels in Canada en deels in USA begeeft. We liepen het meer rond en aan de overkant ben je letterlijk in Montana. Super gaaf concept! Het meer is omgeven door bergen met gletsjers. Als je geluid maakte hoorde je de echo seconden lang. Het geluid weerkaatste continu. Aan het begin van het meer stonden de bloemen volop in bloei en overal zag je vlinders en bijen. Het leek wel een sprookje.

Ook heb ik de gewoonten om gezichten te zien op rotsen. De creaties zijn zo gaaf soms, zo ook deze foto! Dat is toch bizar hoe het op een gezicht lijkt.

De dag begon om half 9 en terugkomst was na half 6. Een dag vullende adembenemende hike die heel veel indruk gemaakt heeft. Daarna een welverdiend diner in het dorpje en de dag zat erop! Of toch niet?! Eenmaal terug op de camping zag ik iets ontzettend bijzonders! De Milkyway! Dit had ik nog nooit eerder zo gezien. Via een app konden we opzoeken welke sterren het waren. Ik zag Jupiter en Saturnus heel duidelijk! Onwerkelijk om zo een wonder mee te maken.

De tweede en meteen laatste dag begon met een heerlijk ontbijtje bij een café Waffleton aanbevolen door vrienden. De wafels waren verrukkelijk. Vervolgens een korte hike naar de top via de Bear Humps Trail. Zwaarder dan verwacht, want het ontbijt was behoorlijk vullend haha. Daarna nog naar een meer geweest dat uitkeek op het bekende Prince of Whales hotel en vervolgens afgesloten met de Red Rock Canyon.

Het was een waanzinnige trip met alleen maar hoogtepunten. Het is een stuk rustiger dan Banff en het voelde echt als een mini vakantie.

Raften & Golden Skybridge

Eindelijk was het zover, raften in Golden. Golden ligt in de provincie British Columbia. Met vijf meiden in totaal maakte we onze weg richting Golden. Zo’n twintig minuten voor aankomst stopte het verkeer opeens. Voor we het wisten stonden we stil. Er was een ongeluk gebeurd. Voor ongeveer 30 minuten was er geen beweging. Helaas miste wij daardoor onze tour, maar we konden deze verplaatsen naar de middag. Het leek er niet op dat het verkeer beter ging worden, daarom besloten we om helemaal terug te gaan en via een andere weg Golden te bereiken. Canada heeft een ander wegen systeem. Vaak gaat een weg naar bepaalde plekken en als er iets gebeurd is de omweg gigantisch… Ruim 3,5 uur later kwamen we eindelijk in Golden aan. Eerst een snel bezoekje aan de Golden Skybridge. Een attractie die wordt aangeboden door het bedrijf waarvoor we werken. Dat betekend een gratis bezoekje. Deze hangbrug is op zo’n 130 meter hoogte boven een vallei. Dit soort dingen blijven spannend vooral omdat deze brug echt heel erg heen en weer schommelt met meer mensen tegelijk. Met knikkende knieën erop en gaan! Uiteindelijk ging dat prima gelukkig.

Tijd voor wat actie! Na mijn ervaring in Nieuw Zeeland was ik super enthousiast om weer te mogen raften en dit keer op de Kicking Horse River. Deze rivier staat erom bekend goede “rapids” te hebben. Juist waar ik van hou, actie! Met een oude Amerikaanse schoolbus vertrokken we richting het beginpunt van de rivier. Na wat informatie over veiligheid was het zover. Onze tourguide was zo gek als een deur, dus het was dolle pret. We deden allerlei trucjes, zoals rondjes draaien over golfen. Een paar keer flinke duiken naar beneden en het water splashte overal.

Toen gebeurde er iets ongekends….aan de waterkant zagen we een zwarte beer rennen. Natuurlijk ging ik helemaal uit mijn dak! Vervolgens vloog de beer in de bosjes en stond op z’n achterpoten uit de struiken te eten. Toen schoot er nog een beer tevoorschijn! Hij rende even mee met de boot, maar vond het wel heel spannend! Ik kan het nog niet bevatten en ik had letterlijk tranen in mijn ogen. Het is zo onwerkelijk en bijzonder om beren zo in het wild te zien. Dit is niet uit te leggen wat er dan door je heen gaat. Dit maakte het helemaal af! Uiteindelijk bij het inladen van de raft bleef ik gefocust op de waterkant en ja hoor, je raadt het al! Beer nummer drie!!! Mijn dag kon niet meer stuk!!!

Tent Ridge

Dit is een hike in Kananaskis Country. Kananaskis is een gebied die nog niet voor iedereen bekend is. Dit betekent veel rust en ruimte. Je kunt als je vroeg vertrekt de top bereiken en mensen tegenkomen die op een hand te tellen zijn. Je bent volledig een met de natuur en alle dieren die zich in de omgeving verschuilen. Tent Ridge is een hike met een afstand van 11 kilometer en een hoogteverschil van 852 meter. Het eerste gedeelte gaat door het bos en vervolgens kom je bij de echte klim aan en ga je zigzaggend omhoog tot je op het eerste deel van de ridge uitkomt. Van daaruit klim je sommige delen omhoog met handen en voeten. Het uitzicht is direct al waanzinnig. Na een tijd loop je letterlijk op een ridge en ben je omringd door gigantische bergen met besneeuwde toppen. Het laatste deel een prachtig meer met een weerspiegeling waar je u tegen zegt. Verbazingwekkend was er nagenoeg geen wind, terwijl het op dit soort plekken altijd waait. Tijdens de hike ontmoet je allerlei gemotiveerde mensen met veel hike ervaring en sommige nemen hun hond mee. Erg leuk om te horen wat hun verhaal is en om tips te krijgen. Bovenop de berg na een flinke klim als beloning een snack met schitterend uitzicht. Is er iets beters dan dit? Ik denk het haast niet. Op de laatste foto zag je het uitzicht aan het einde van de ridge.

Cirque Peak

Deze hike is gelegen in Jasper National Park. Het is een lange hike en om die reden begon de dag lekker vroeg. Rond 05:45 reden we richting de Icefields Parkway. Toen we er bijna waren zag je de zonsopkomst en dat was magisch. De hike is vlakbij het prachtige Bow Lake en toen besloten we spontaan daarheen te gaan om de ochtend glow te aanschouwen op het meer en de bergen. De reflectie was waanzinnig. Het duurt maar een paar minuten maar het is zo onwerkelijk en ik moest mezelf echt even knijpen. Dat dit soort natuurwonderen bestaan is niet te bevatten.

De dag begon dus al super en met volop energie reden we een paar minuutjes terug naar de start van de Cirque Peak hike. Het is een hike van zo’n 16 kilometer, maar je klimt een hoogteverschil van 1135 meter. Je kunt wel zeggen dat dit behoorlijk pittig is. Zeker voor iemand als ik die niks anders gewend is dan heuvels, haha. Gelukkig had ik al meer geoefend. Het begin was in een bedekt gebied en al snel liepen we op een soort vallei en was het uitgestrekt. Door de bergen om je heen voel je je klein. Rond 08:30 kwamen we aan bij Helen Lake. Op dit moment waren we helemaal alleen. Ons enige gezelschap was een zogeheten “grondeekhoorn”. Dat meer was een spiegel. Het was volledig windstil en de reflectie was adembenemend. Een mooie plek om even te ontbijten. Al snel kwamen er wat meer mensen, maar wat was het uniek om helemaal de plek voor onszelf te hebben.

Vanuit hier begon de echte uitdaging, want de klim omhoog was niet mis. Onderweg zagen we wel veel marmots die druk bezig waren met nesten bouwen. Het ging letterlijk stijl omhoog. De ondergrond was ook een soort van grind/stenen waardoor de grip ook niet altijd optimaal was. Dit was zeker een fysieke, maar ook mentale uitdaging voor mij. Er leek geen einde aan te komen. Halverwege was er een rechter stuk met een grote rotsformatie waar ik even uit de wind kon rusten. Laatste stuk strompelde ik omhoog en toen de laatste stap naar de top. Wooeehh, het is gelukt!

Als je dan ziet wat je bereikt hebt voelt dat zo goed. Dat is ook meteen die verslaving, waardoor je wilt blijven hiken. De top was best wel nauw, waardoor je aan beide kanten cliffs hebt. Hoogtevrees is nog steeds een dingetje voor mij dus over het randje kijken vind ik spannend. Toen ik zover was zag ik een gigantische gletsjer. Onbeschrijfelijk mooi. Je zag de scheuren erin zitten. Ook had je uitzicht over het gehele gebied en een meer in de verte.

Het weer sloeg uit het niets om “mountain weather” doet dat. Daardoor konden we niet lang op de top blijven, want het was nog een stijle weg naar beneden. Gelukkig door de hevige wind waaide de bui snel over. Het was een geweldige ervaring waar ik met veel plezier en trots op terug kijk.

Mt. Smutwood

De dag na Cirque Peak was het tijd voor een tweede hike in het weekend. Dit is een hike van 20 kilometer en is in het begin heel vlak. Je loopt letterlijk door het bos en vervolgens een vallei allemaal vrij simpel. Na ongeveer 6 kilometer begint de klim en dat is ook zeker niet mis. Eerst kom je uit op een gigantisch open stuk met mega grote rotsblokken die naar beneden zijn gerold. Vervolgens klim je omhoog over stenen en dan kom je aan bij een soort van ridge. Het waaide onwijs hard en het was fris. Ik had mezelf helemaal ingepakt, maar zodra mijn capuchon wind ving vloog ik bijna de berg af hahaha.

Het gave met dit soort hikes is dat ze niet de meest makkelijke zijn, maar de uitzichten zijn zo belonend. De gletsjermeren en alle rotsformaties, de ene nog unieker dan de ander laat je de pijn in je spieren vergeten.

Geweldige fotografie momentjes om goed te oefenen. Op de terugweg stopte we een aantal keer om foto’s te maken. Het was een geweldige dag en eenmaal thuis zeer voldaan.

Rawson Lake & Sarrail Ridge

Deze hike stond ook al heel lang op het lijstje. Er is namelijk een app genaamd All Trails en daar staan alle gave hikes in de omgeving op. Dit was een zeer uitdagende met veel hoogteverschil, maar de foto’s zagen er waanzinnig uit. Het is ruim 12 kilometer, maar je klimt zo’n 1066 meter. Het was de laatste keer dat ik een hike kon doen met een Australische vriendin die bijna Banff ging verlaten. Uiteindelijk met z’n drieën deze hike gaan doen. Het eerste stuk gaat weer gestaag omhoog in het bos en de eerste beloning is het prachtige Rawson Lake. Het was weer windstil en de reflectie was zo intens! Perfect voor een fotoshoot.

Vervolgens gingen we verder met de hike. Voor ik het wist stond ik oog in oog met een brute klim stijl omhoog. Het is een zand ondergrond en je hield je vast aan takken en soms klom je omhoog op handen en voeten. Het beste is om niet al teveel te stoppen. Ik probeerde telkens een doel te stellen tot waar ik wilde klimmen en dan te rusten. Je merkt door al die intensieve hikes dat je steeds sterker wordt gelukkig. Het laatste stuk begonnen mijn benen slap te worden. Logisch aangezien je 1 kilometer lang recht omhoog klimt. Bijna, bijna…. Daar was het dan Sarrail Ridge. Dat uitzicht is geweldig!! Het wordt beschreven als een van de mooiste uitzichten in Kananaskis Country. Het uitzicht in eindeloos! De terugweg was ook een flinke uitdaging, want het is stijl omhoog maar goed naar beneden is net zo lastig en misschien nog wel meer belastend voor de spieren. Gelukkig had ik goede begeleiding en kwam ik veilig beneden. De hike terug was vervolgens relaxed aangezien het allemaal vrij vlak was of naar beneden ging. Dit was ook weer een hike voor in de boeken.

Als kers op de taart gebeurde er iets bijzonders op de terugweg. Ik reed en opeens zag ik iets langs de weg. Voordat ik het kon registreren remde ik af. Langs de weg stond een eland met een kalf! Dat is ontzettend uniek om zo tegen te komen. Kananaskis staat er wel om bekend, maar alsnog kom je ze bijna nooit tegen. Dit was een ultiem geluksmoment!

Eiffel Lake

De dag na het klimmen van Sarrail Ridge wilde we heel graag de “yellow larches” zien. Dit zijn bomen met dennennaalden die 2 weken in het jaar geel worden en dit is altijd in september. Een korte tijd om dit verschijnsel te bewonderen. We hadden gekozen om richting Moraine Lake gebied te gaan, want daar zijn de beste hikes om de larches te zien. Het is in deze tijd van het jaar super druk met toeristen. Wij houden niet zo van die massale plekken en daarom besloten we om bij de splitsing niet naar Sentinell Pass te gaan, maar naar de Eiffel Lake. Dit komt omdat we Sentinell Pass al gepland hadden voor de dag erna met zonsopkomst. Gelukkig dachten niet veel mensen om hetzelfde als ons te doen waardoor we nagenoeg alleen waren tijdens deze hike. De larches stonden volop in bloei. Het zag er zo gaaf uit. Het was inmiddels ook tijd voor een snack dus na een klim off route hadden we een privé plek gevonden met uitzicht op Eiffel Lake omringd door de gele larches. Wow, ik hou zo van Canada!

Sentinell Pass

Dit was weer een nieuwe uitdaging. Mijn eerste hike in het donker. Middenin de nacht opstaan om vervolgens om 04:00 ’s nachts op de parkeerplaats van Moraine Lake paraat te staan om de top te bereiken voor zonsopkomst. Dit is een hele andere intense ervaring. Eens speciale hoofd zaklamp aangeschaft en als een echte avonturier begon de klim richting Sentinell Pass. Het is een hele andere ervaring om te hiken in het donker. Het is een hike van 11 kilometer dus prima te doen. De hoofd zaklamp is zo sterk dat je echt heel veel zicht heb. Het brengt wel extra adrenaline met zich mee, want je bent tenslotte in Canada. Er kan van alles naar je staren. Toch schakel je dat na een tijdje uit en geniet je gewoon. De sterrenhemel was waanzinnig en de maan. Het was een heldere nacht sinds een lange tijd. De laatste klim bestond uit de welbekende switchbacks. Ik was bekaf, want de afgelopen 2 dagen had ik al intense hikes gedaan en dan sta je ook nog middenin de nacht op voor een zonsopkomst hike wetende dat je erna ook nog moet werken. Toch doe je het allemaal, want je wilt elke kans volop benutten. De foto’s zeggen ook genoeg! Ik kan als ik ernaar kijk nog steeds niet geloven dat ik daar echt geweest ben.

Het volgende verhaal dat ik ga posten was een mega avontuur en iets wat ik nog nooit eerder gedaan heb! Blog volgt snel!

Bedankt voor het lezen van mijn blog!

Ik hoop dat ik jullie weer heb kunnen meenemen in mijn avonturen

Heel erg bedankt voor jullie interesse en lieve reacties altijd. Ik waardeer dat enorm!