The capital city of New Zealand

Het is weer tijd voor een nieuwe blog, omdat ik weer een hoop beleefd heb de afgelopen dagen. Het begon heel spontaan eigenlijk. Ik had heerlijk 4 hele dagen vrij, omdat het dinsdag Anzac Day was (4 mei in NL). De maandag hadden de ouders vrij en daarom ik ook! Een lange trip is dan super leuk om te plannen! Samen met een andere au pair vriendin Roos besloten we Wellington te gaan verkennen. Dit ligt helemaal in het zuiden van het Noordereiland en ernaartoe rijden duurt erg lang en doe je niet zo snel. Binnen NZ worden binnenlandse vluchten aangeboden. Een vlucht van Auckland naar Wellington duurt 1 uur en 5 minuten en is dus ideaal om tijd te winnen en langer door te brengen in de hoofdstad. Vervolgens de tickets geboekt voor het vliegtuig en de hostels en auto geregeld. De zaterdag voor de trip was ik uitgenodigd voor een surprise party van Roos haar host family. Het vermoeden was al dat die host mum van haar ten huwelijk werd gevraagd en dit was inderdaad zo. Leuk feestje compleet verzorgd met catering. Het was een mooie kans om wat kiwi mensen te spreken.

Dag 1: Aankomst, Cable Car, Te Papa museum, hostel ervaringen

Zondag ochtend zijn we vertrokken en we hadden een hele planning gemaakt om het zo goed mogelijk te benutten. Nadat we de auto bij Jucy hadden opgehaald reden we in onze witte Suzuki Swift richting het centrum. Super chaotisch en veel eenrichtingswegen. Dat houdt je flink scherp, haha. Eerst op zoek gegaan naar de cable car. Dit is een attractie waarbij je de stad vanaf bovenaf kunt zien en er is een museum met een botanische tuin. Het lag in hartje centrum, dus wij moesten onze auto parkeren in een parkeergarage. Het was een heel schattige klein wagonnetje, een soort tram. Die bracht ons omhoog en ging door twee tunnels die volledig verlicht waren in allerlei kleuren. Bovenin even rondgekeken en foto’s gemaakt en vervolgens weer teruggegaan naar beneden.

Van iedereen kregen wij te horen dat je het museum in Wellington echt gezien moet hebben. Niks daarvan was gelogen. Het was een heel interessant, indrukwekkend en prachtig opgezet museum. Er was een gedeelte dat ging over de strijders en slachtoffers van de slag om Gallipoli in de eerste wereld oorlog. Die mensen waren levensecht. Een paar minuten keek ik ernaar, want echt alle details waren zichtbaar. Van haren op de armen, tot aan de aders die door de huid omhoog kwamen, tot de mimiek in het gezicht. Ontzettend bijzonder vond ik dat. Er was ook een hele dierenafdeling en een deel over de Maori cultuur van vroeger. Het was echt de moeite waard!

Inmiddels was het al rond 6 uur en was het donker. De auto moesten we ophalen uit de garage en op het moment dat Roos het kaartje in de automaat stopt zei het apparaat $30,00 Dit was echt een “wow” momentje. Op het bordje stond namelijk 4$ per uur en maximaal 40$ voor hele dag. Best knap dat je dan zoveel moet betalen voor 3,5 uur in de garage, hahahaha! Dit hoort erbij als je geen idee hebt waar je wel en niet moet parkeren. Het hostel vinden was makkelijk, maar een parkeerplaats daarentegen was een leuke uitdaging. Er was namelijk geen parkeerterrein. Uiteindelijk het hostel opgebeld en toen vonden we eindelijk een plekje. Voor de eerste nacht hadden we een “8 bed dorm” gemengd gereserveerd. Dit is een kamer voor jongens en meiden en het zijn allemaal stapelbedden. Het blijft een aparte ervaring, maar ik pas me gewoon aan. Er zat namelijk een oudere man bij en de rest was rond onze leeftijd. Roos en ik waren best moe na zo’n lange dag en om 11 uur ging het licht uit. Je raadt het al….toen begon het feest. Ik werd raar wakker en dacht wat hoor ik nu. Een heel hard en raar geluid….en ja hoor dat was die oude man die lag te snurken. Mijn eerste aardbeving dus ook meegemaakt. Het was niet normaal zo hard!! Achteraf kun je erom lachen, maar de hele nacht wakker liggen is niet echt prettig, hahaha!

Dag 2: Zealandia, roadtrippen, Thirsty Wale

De volgende dag hadden wij onwijs zin in onze eerste stop: Zealandia. Dit is een groot natuurpark waar je de native birds kunt spotten. Het was groter dan verwacht en het park had verschillende wandel routes die je kon volgen. Al gauw zagen wij de eerste vogel, de Tuï. Een heel herkenbaar klikkend en kwakend geluid. Er zaten ook wat vogels op het nest. In dit geval de aalscholver en de omgeving daar was adembenemend. Het welbekende plaatje van weerspiegeling van bomen in het water. Daarna kwamen wat andere kleine vogeltjes en toen we naar de top liepen was er een grote dam brug waar je een prachtig uitzicht had. Ook de kiwi zit daar, maar die spot je helaas alleen als je geluk hebt tijdens de nacht tour. Toevallig werden de KaKa’s net gevoerd, dus die zagen wij van heel dichtbij. Dit is een papegaai soort die je normaal niet zo snel ziet. Het was een zeer geslaagde ochtend.

Zealandia lag nog in Wellington, dus vanaf hier startte onze roadtrip richting het noordwesten. Een prachtige route door de bergen heen. Het was zo’n 350 kilometer richting het plaatsje Napier waar de tweede overnachting was. Onderweg zag je heel veel heuvels, bergen en prachtige uitgestrekte weides. Veel schapen en koeien en soms een boerderij met alpaca’s. De wegen gaan constant omhoog en omlaag, waarbij het elke keer een verassing is wat het volgende uitzicht is. Onderweg nog even gestopt om een paar foto’s te maken. Het was weer het ultieme roadtrip gevoel die mij zo ontzettend blij maakt. Rond half 7 kwamen we aan bij het tweede hostel. In plaats van de geboekte 6 persoons kamer kregen we een 4 persoons. Daar waren wij super blij mee! Leuk gekletst met onze twee kamer genoten. In de avond zijn wij naar een restaurantje gegaan om lekker te tafelen. Het heet the Thirsty Wale en het was erg gezellig. Het was in een soort scheepsvaart stijl. Vervolgens heerlijk geslapen en in de ochtend vroeg opgestaan.

Dag 3: Te Mata Peak, nog meer roadtrippen, terug naar Auckland

De laatste dag wilde wij naar Cape Kidnappers toe. Een afgelegen plek met super veel gannets. Leek ons gaaf om nog eens te zien. Het bleek achteraf een private property te zijn en de weg ernaartoe was zeer gevaarlijk en op eigen risico. Roos en ik vonden het niet verstandig om dat risico te nemen. Hierdoor zijn wij naar Te Mata Peak te gaan! Hier kun je een hike naar de top doen, maar wegens tijd gebrek zijn wij erheen gereden met de auto. Best wel spannend langs een berg omhoog via een smal weggetje met tussen de weg en de afgrond alleen maar een laag hekje, haha. Alles blijft hier een uitdaging! Het uitzicht vanaf boven was geweldig.

Rond 11 uur gingen we terug richting Wellington. We namen dit keer de kust route. Eerst door de bergen en vervolgens vlakbij Wellington langs de kustlijn. Eenmaal terug in Wellington de auto volgetankt en netjes afgeleverd. Met het shuttle busje zijn we teruggebracht naar het vliegveld. Uurtje vliegen en toen waren we weer “thuis” hoe gek het ook klinkt haha, maar Auckland voelt toch een beetje als thuis nu.

Het was een ontzettend leuk weekend en er zijn een hoop nieuwe herinneringen gemaakt. Tijdens de road trip is totaal rond de 750 kilometer afgelegd in 2 dagen. Gewoon omdat dat kan hier in Nieuw-Zeeland .

Travel far enough, you will meet yourself!

Cheers! xx