Daar is alweer mijn volgende blog! Vindt het zo leuk om mijn verhalen weer met jullie te kunnen delen! Veel leesplezier!

Happy Birthday to you!

Afgelopen week was het de verjaardag van mijn hostkindje Mali. Ze is vrijdag 6 jaar oud geworden. Dit moest natuurlijk gevierd worden! De hele week vol spanning aftellen naar de dag, waarop ze eindelijk “zoals ze zelf zegt” geen baby meer is! Ze kan nu namelijk beide handen gebruiken om te laten zien hoe oud ze is. Super trots natuurlijk, haha! Inmiddels had ik mijn cadeautjes al gescoord en verstopt in de kast, want met kinderen weet je het nooit. De dag ervoor ging Mali naar ballet les met twee andere meisjes en haar moeder. Joe en ik waren dus alleen. Het was zo schattig, want hij had hele ideeën uitgedacht wat hij wilde kopen voor z’n zusje. Ballonnen gehaald en mini frisbees en een hele grote stuiterbal! Daarna de hele middag geknutseld. Hij heeft zijn eigen kaart ontworpen en ook het buurjongetje dat even langs kwam heeft wat moois gemaakt. Dat was een geslaagde middag! In de avond was het tijd om de cadeautjes neer te zetten en de laatste dingen in te pakken. Mali zei: ik ga eerder slapen, zodat jullie alles kunnen versieren voor mijn verjaardag. Het was zo lief om te zien hoe ze al trappelend van de zenuwen in bed lag. De volgende ochtend werden alle cadeautjes uitgepakt en ze was helemaal in haar nopjes. In de avond nog samen met Lisa mijn hostmum een taart gemaakt. Een blueberry chocolate cake om het gelijk maar even goed aan te pakken, haha! In de avond was ik uitgenodigd om mee uit eten te gaan bij een Japans restaurant! Ohhhh zo lekker vind ik dat! Natuurlijk heb ik Mali ook nog toegezonden in het nederlands. Lang zal ze leven is nu een begrip hier. Ze vindt het erg leuk om woordjes te leren en ze kan zelfs al een aantal zinnen. Ze kan in keurig nederlands vragen of je een stukje fruit/groente mag, zoals ,,Ik wil een banaan, appel, nectarine, ananas, tomaat”. J

Weekend, time to explore new things!

Het was weer zover! Op naar nieuwe avonturen en op naar het creëren van nieuwe herinneringen. Op de planning van zaterdag stond een roadtrip! Eigenlijk een beetje een spontane, omdat we niet exact alles hadden uitgestippeld. Onze start locatie was Muruwai beach, omdat ik had gezien dat daar een grote populatie aan Jan-van-Genten zit. Dit wilde ik heel graag zien. In de omgeving zaten een hoop watervallen en wandel routes. Het is namelijk rondom een gebied dat Waitakere Regional Park wordt genoemd. Het strand is zo’n 45 minuutjes vanaf de stad. Het zit net buiten Auckland. Dat wij daar aankwamen was het uitzicht wonderschoon. Het begon met een ruige zee met veel rotspartijen. Het water werd met volle kracht tegen de rotsen aan gestoot en dit gaf gigantische splash effecten. Er waren ook veel surfers te vinden. Het was net zo’n scène uit de bekende films. Zo’n oud VW busje met ingebouwde banken die omgetoverd kunnen worden tot een bed. Achterbak open en stoeltjes ervoor met een drankje. Surfdudes met van die lange haren, hahaha! Super leuk om te zien. Om de gannets goed te kunnen zien moesten we naar het uitkijkpunt lopen. Het waren er zoveel!! Om te omschrijven hoe het is om daar te zijn kan ik zeggen: prachtig, veel getetter, behoorlijke vis lucht en een hoge ahh factor. Er waren namelijk nog wat jongen die nog niet waren uitgevlogen. Een heel tijd heb ik naar ze gekeken. Natuur en dieren kwamen samen en dat is voor mij de beste combinatie die er is! Mooie foto’s kunnen maken en kunnen genieten.

Hike tracks, lots of stairs, Mokoroa Falls

We hadden besloten om een hike te doen in een van de bossen. Het was een track die ons zou leiden naar de Mokoroa Falls. Dit is een hele grote waterval met nog eentje ernaast. De track begon met het desinfecteren van onze schoenen. Het is namelijk een gebied waar veel Kauri bomen zijn en dit is een zeer beschermde boomsoort. Door het vuil onder de schoenen kun je ziektes verspreiden en dan sterven deze bomen uit. Daarna begon de hike en na zo’n 30 minuten kwamen we uit bij een grote swingbridge. Deze had ik nog niet gezien, maar daar wilde ik super graag overheen wandelen. Ultieme test voor mijn hoogtevrees haha. Dit ging eigenlijk heel goed en ik vond het helemaal niet eng. Eenmaal naar de overkant kwamen wij een groep tegen en vroegen wij waar wat er via deze route te zien is. Dit was een mooie waterval en het was volgens die vrouw zo’n 45 minuutjes lopen. Helemaal goed dachten wij! Dit liep alleen ietsjes anders gepland. Blijkbaar hadden wij een afslag gemist, waardoor het zo’n 2 uur duurde. Maakte niks uit, want de route was prachtig. Je hoorde de vogeltjes fluiten en je kon een stuk survivallen door de modder, hangend aan takken en bomen moest je de weg soms vervolgen. Onderweg op de trappen zagen wij iets unieks lopen…een wandelende tak!! Hoe gaaf is dat! Uiteindelijk kwamen wij aan bij de waterval. Een enorm kabaal van het naar beneden stortende water liet ons weten dat wij heel dichtbij waren. Natuurlijk willen wij heel dichtbij komen en ook dit was een uitdaging op zich. Het betekende schoenen uit en door de stroming heen, klauterend over kleigrond. Het leek wel de bush. Het was het allemaal waard, want wat was het uitzicht indrukwekkend!!! De weg terug ging een stuk makkelijker.

Piha, KiteKite Falls and our own private White Beach

De volgende dag was aangebroken en samen met een andere au pair ging ik een road trip maken naar Piha. Daar ben ik al eens geweest, maar nog niet naar andere plekken in de omgeving. Het weer zou niet geweldig worden, dus we hadden zoiets van we zien wel hoe het loopt. We begonnen op het welbekende black sand beach met de Lion Rock. De zon verdween op het moment dat wij onze voeten in het zand zette, maar dat mocht de pret niet drukken hoor. Toen kwamen we met het idee om een foto te laten maken. Ik zei toen laten we bij die rots gaan staan, want dat is wel leuk! Niks vermoedend stonden wij terwijl de foto genomen werd en ineens woesjjj een gigantische stroming aan water richting ons. Rennen!!!!!!!!!! Hahahahahahaha we lagen helemaal in een deuk!!! Helemaal zijknat tot aan onze knieën liepen we verder. Ach, wat maakt het uit hihi.

De KiteKite Falls schenen heel mooi te zijn, dus dit wilde wij graag zien. Gps aangezet en na een aantal minuten hadden wij onze bestemming bereikt….dachten we. Dit was niet zo dus besloten we verder te rijden. Het was een onverhard verlaten weg waar geen einde aan leek te komen. Elke keer dacht je na een bocht , oké nu komt het. Na zo’n 25 minuten kwamen we uit bij een soort van uitkijkpunt. Er stond ook dat je daar kon wandelen, maar dat het wel een private property was. Ach wat is avontuur zonder een beetje spanning. Hup, dat pad kozen we. Een heel stuk naar beneden en je zag de prachtige blauwe zee achter de heuvels. Toen zijn we ergens afgeslagen en liepen we over een bospad richting een strand. Het strand was helemaal leeg. Een privé strand is gewoon perfect!! Tijdens het lopen zag ik 2x een salamander. Ook nog niet eerder gezien hier! Toen we op het strand aankwamen hebben wij gepicknickt en uitgerust want het was een pittige wandeling. Het moment dat je daar zit en de wilde golven ziet en de rust voelt die het uitstraalt is zo fijn. Dan besef je wel hoe uniek deze momenten zijn. De weg terug was een flinke klim, omdat we alleen maar omhoog moesten.

Erna alsnog de KiteKite Falls gevonden en dat uitzicht was ook prachtig. Een waterval met drie lagen. Het was een zeer geslaagde dag en onze benen hadden goed werk verricht haha.

Life is not measured by the breathes we take but by the moments that take your breath away