Hier is weer een blogje van mijn weekend!

Afgelopen zondag ben ik naar Rangitoto Island gegaan. Dit eiland bereik je binnen 35 minuten met de ferry. Het is een vulkanisch eiland die zo'n 5,5 kilometer lang is en bereikt een hoogte van 260 meter boven het water. Rangitoto is een woord dat voortkomt uit de Maori taal en betekend "bebloede lucht", dat blijkt te kloppen, maar daar vertel ik later meer over.

Het weekend had ik een double Dutch high tea party van twee nederlandse meiden. Dat stond volop in het teken van Nederlands eten. Wat heb ik genoten van de stroopwafels, varkentjes snoep en de bastognes. Ook de originele appeltaart hadden ze vers gebakken. Het avond eten bestond uit: pannenkoeken,mmm!! Nu kan ik er weer even tegenaan haha. In de avond nog even de stad in geweest om het feestelijk af te sluiten.

Om terug te gaan naar het eiland. Met twee Duitse meiden zijn wij erheen gegaan. Het doel was om de ferry van 10:30 te pakken, maar deze was al volgeboekt. Toen zijn wij maar even wat rond gaan lopen door het haven gebied en hebben wij daar gezellig op een bankje geluncht. Om 12.15 vertrok de tweede ferry. Eenmaal aangekomen bij het eiland hadden wij besloten de summit track en de lava caves te doen. Er stond een tijdsbestek voor van 1 uur en 45 minuten, maar dit bleek veel sneller te zijn. Na 45 minuten bereikte wij de eerste lava cave. Een donkere tunnel zonder enig zicht naar de andere kant. Aangezien je hier komt voor het avontuur ga je er gewoon voor en kruip je die grot in. Gelukkig hadden die meiden een zaklamp op de telefoon, want anders was het niet te doen. Naarmate je verder de tunnel inging zag je een hele mooie poort van licht...the end of the cave! Prachtig om te zien. Vervolgens zijn wij naar het uitkijkpunt gegaan. Een behoorlijke uitdaging weer. Flinke klim omhoog in zo'n 25 graden, maar we mogen absoluut niet klagen want het weer was super! Geen spatje regen (ook wel fijn na het vorige weekend).

Om terug te komen op de "bebloede lucht" . Rangitoto werd voor mijRangi oh-oh! De paden tijdens de wandelingen hier zijn altijd een behoorlijke uitdaging. Daar was ik mij van bewust. Heel voorzichtig loop je stap voor stap een stuk verder. We naderden een stuk met vrij losliggende stenen en uitstekende rotsen. Ik dacht nog bij mezelf, pas goed op want het is behoorlijk link. Het ging een tijdje goed, maar voor ik het wist lag ik de eerste keer op de grond. Niks aan de hand, opstaan en doorgaan. Echter de tweede keer ging het mis. Ik viel ontzettend hard voorover met mijn hand en knieën op de rotsen. Er ging een intense pijn doorheen en mijn hand kon ik niet meer bewegen en begon te bloeden. Mijn knie lag ook open, dus we besloten mijn legging open te scheuren (zoals ze dat in films ook altijd doen, haha). Geprobeerd om het een beetje schoon te maken met water en gauw pleisters erop gedaan. De pijnscheuten door mijn hand waren zo hevig dat ik dacht aan een breuk...het laatste wat je kunt gebruiken.. Aangezien wij op een onbewoond eiland zaten en er geen medische staf in de buurt was, zat er maar 1 ding op. Naar beneden lopen en hopen dat iemand een ice pack heeft. Het lopen ging in het begin goed, maar begon al snel achteruit te gaan. Mijn hand begon op te zwellen en mijn vooral mijn duim kon ik niet meer bewegen. Bad luck...dacht ik maar. Het kan nou eenmaal gebeuren. Gehavend liep ik de ferry op en toen ben ik erna teruggegaan met de bus. Mijn hostmum heeft mij bij de halte opgehaald en ik werd heel goed verzorgd. Benen omhoog en ijs op m'n hand. Daar zat ik dan...totaal afhankelijk pff. Niks voor mij!

Nu ik dit schrijf ben ik naar de dokter geweest, omdat de pijn hevig bleef. De uitkomst is een flinke kneuzing en mijn hand en knieën zijn behoorlijk beurs. Dat geeft de erge pijn. Ik heb een injectie tetanus gehad en antibiotica kuur om te zorgen dat ik geen infectie krijg. Over een week kijken hoe het met mijn knieën gesteld is en of er interne schade is! Dit is door de zwelling nu niet te beoordelen.

Wat een pech kun je soms hebben, maar gelukkig blijf ik altijd positief! Voor ik het weet huppel ik weer lekker rond.

Volgende keer kom ik met een beter aflopend verhaal, haha!

Cheers!

Fallon