Weekend studenttrips

“De Tongariro Crossing, maar dan anders”

Na een week vol voorbereiding was het dan zover, Fallon gaat de actieve vulkaan beklimmen tijdens een hike van 7-9 uur. Dit was de hele intentie van het weekend. Allerlei kleding aangeschaft inclusief goede wandelschoenen, dus ik was er klaar voor. Klinkt allemaal goed hé, maar het liep toch eventjes heel anders dan dit...

Mijn kleine avontuurtje

Laat ik bij het begin beginnen. Afgelopen week was het weer niet bepaald zonnig en droog. Het begon dinsdag met flinke stortbuien en weinig droge momenten tussendoor. Het weer bericht was al niet veel belovend, dus het kwam niet als een verassing. Het enige dat door mijn hoofd ging was, laat de crossing alsjeblieft wel door kunnen gaan. Eenmaal aangekomen bij de laatste werkdag was het weer nog steeds vreselijk. Donker, stortbuien en overgelopen straten. Op een paar plaatsen in Nieuw-Zeeland zijn mensen zelfs geëvacueerd. Toch bleef ik positief en had ik de instelling dat het gewoon door zou gaan. Vrijdag op zaterdag nacht werd ik een paar keer wakker en hoorde ik de regen kletteren op het dak. Oeps, misschien moet ik toch maar realistisch zijn haha. Die ochtend was het donker en stormde het ook eens naast dat het er met bakken uit kwam. Twijfel kwam wel even, zal ik wel of niet gaan? Het weekend was al helemaal betaald en ik dacht hoppa gewoon gaan en het wordt vast hartstikke leuk. Vol goede moed stapte ik met mijn tas, paraplu en koffertje naar buiten. Binnen 1 minuut was ik al doorweekt.. Gewoon door blijven lopen, de bushalte komt vanzelf dichterbij.. Alle voetpaden waren nu net kleine beekjes en dus niet begaanbaar. Ik liep op de weg en door het gras. Halverwege de wandeling stopte er een auto en een vrouw riep naar mij. Ze vond het zo sneu dat ik daar zo liep en gaf mij een lift naar de bushalte. Super lief van die vrouw. Normaal stap ik niet zo snel in, maar nood breekt wetten in dit geval hahahaha. Daar stond ik bij de bus, wachtend tot ik warm binnen kon zitten. Om het helemaal goed af te maken kwam de bus ook ruim 20 minuten te laat en redde ik het allemaal maar net. Dit was al een avontuur op zich in het eerste uur dat mijn trip net begonnen was.

Aangekomen bij de bus van studenttrips stonden er totaal 48 jongeren. Een gezellige grote groep dus! Ik heb in een lange tijd niet zoveel Nederlands gehoord. Zo’n 60 % kwam uit Nederland. De busrit ging eerst richting Taupo voor de eerste tussenstop. Daar reden wij langs het mooie grote Lake Taupo. Prachtig meer, die eigenlijk meer op een zee leek. Op de planning stond de Huka Falls. Dit is de grootste waterval gelegen aan de Waikato rivier. Het is daarom ook altijd druk bezocht. Gelukkig was het weer ook bijgetrokken en konden we zonder regenjas naar buiten.

Paar leuke weetjes over de Huka Falls.

- De Waikato rivier is 100 meter breed, maar bij het passeren van de Huka Falls is die breedte slechts 20 meter. Je kunt je voorstellen wat een woest effect dat geeft.

- Elke seconde gaat er 220000 liter water doorheen.

- In de maori taal betekend Huka “Foam” ofwel schuim, de waterval is zo genoemd omdat het snel vallende water, vooral tijdens overstromingen een schuimend effect geeft.

Kortom, het was een prachtig plaats om even te stoppen en foto’s te maken.

Van Jumps and swings naar Hot Pools.

Na de waterval reedt de bus naar een andere plek in Taupo, namelijk de meest heftige waar volop adrenaline kicks te beleven zijn. Ja ja, je kon er bungee jumpen of de extreme swing doen. Twee dingen die ik graag aan mij voorbij laat gaan, maar ernaar kijken is toch wel leuk! Soms was ik nog nerveuzer dan degene die daadwerkelijk moest denk ik.. Het meer waarboven ze sprongen was een prachtig uitzicht en het zonnetje scheen volop. Vlakbij was er een hot pool. Daar gingen wij ook heen. Het is zo apart hoe dat werkt. Je hebt een meertje en dat is koud, maar in het ondiepe gedeelte is het dan echt goed warm en soms zelfs heet. Het wennen aan de warmte duurde ook wel even. Ik besloot aan de grens te gaan zitten, waardoor ik links koud water en rechts warm water had.. prima oplossing!

De kletsnatte Tongariro Crossing.

Eind van de dag kregen we te horen of de crossing door kon gaan. De weersomstandigheden waren nog steeds niet ideaal, maar doordat er nog twijfel was wachtte ze nog eventjes af. Tijdens het avond eten kwam het verlossende woord, “nee, het is te gevaarlijk, alle tours zijn afgeblazen”. Nu gingen we over op de alternatieve hike tocht. Een ding was zeker, het ging nat worden. Zondag ochtend om 10 uur begonnen we aan een hike vlakbij de Tongariro. Het was zowaar droog en vol goede moed gingen we ervoor met onze mooie regen outfits en backpacks. Na ongeveer ruim een half uur kwamen we aan bij de waterval. Een hele grote, die meters naar beneden stortte. Ik was zo nieuwsgierig en wilde het van dichtbij zien, dus ik klom over de rotsen en het uitzicht was super mooi!! Wat een intensiteit heeft dat water. Later kon je een stuk naar beneden lopen om de waterval vanaf boven zo naar beneden te zien vallen. Op dat moment begon ook de regen weer te komen. Een stortbui is hier toch wel even anders dan in Nederland hoor. Daarna volgde een route over een groot open stuk met flinke klimmen en dalingen. Er was ook een brede rivier die je moest passeren door over de rotsblokken/stenen te lopen. Dan voel je je een echte avonturier! Ons laatste stoppunt was een prachtig blauw meer, waar we ondanks het slechte weer toch nog wat van konden zien. Op dat moment brak wel de hel los, want het stortte en stortte. Vanaf dat moment is het niet meer gestopt en we besloten terug te gaan. Dat was mentaal best pittig, omdat je nog zo lang moet, nergens kunt schuilen en je moe wordt. Dit vond ik wel heel leuk om die persoonlijke challenge aan te gaan en te blijven doorgaan. Een heel tijd liep ik ook alleen en in een stevig tempo. Er viel zoveel neerslag dat er hele modderstromen langs de afdalingen naar beneden gleden. De paadjes waren niet goed begaanbaar en je moest over struiken en stenen klimmen om grip te houden. De laatste loodjes waren zwaar, maar toen ik het gehaald had was ik trots!! De regenkleding had het niet gehouden, dus ik was helemaal zeiknat. Wat een belevenis! In totaal 16 kilometer gelopen, terwijl de officiële crossing 19,4 was. Toch best een prestatie gezien de omstandigheden!

Daarna konden wij heerlijk op temperatuur komen in de thermal pools. Dat was pas genieten. De blauwe lucht kwam tevoorschijn en de zon scheen volop. Beetje zuur natuurlijk, want dat had tijdens de wandeltocht ook wel gemogen. Gelukkig waren we het al gauw vergeten! De bus reedt terug en om 22:15 was ik terug bij het ophaalpunt. Toen nog de bus terug en lopen naar huis. Toen was ik wel echt bekaf!!

De afgelopen week is het record aan regen behaald. Dit is in 100 jaar niet voorgekomen. Lucky us!!!

~You will never know your limits unless you push yourself to them~